Θεοδόσιος Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος
Ἡ πρώτη Γραμματικὴ τῆς Ἑλληνικῆ γλώσσης ἐν εὐχρήστῳ
σχήματι.
Τῆc γραμματικῆc εἰμι τέχνηc πυξίον
εὔληπτον, εὐcύνοπτον, ἐcτενωμένον,
cαφέc, καθαρόν, εὐκρινέc, γεγραμμένον
πρὸc πεῦcιν ἰθύνουcαν εἰc ἀποκρίcειc·
ὁ γὰρ τρόποc φέριcτοc εἰc τὸ συνέχειν
ἅπαν λόγου μάχημα τοῖc λογεμπόροιc.
Ἡ ἐπιμέλεια τῆσδε ἐκδόσεως (τὰ πλάγια, ἔντονα στοιχεῖα,
αἱ ἀραιώσεις, ἡ στίξις, ὁ εἰς παραγράφον χωρισμὸς τοῦ κειμένου, οἱ συνοπτικοὶ
πίνακες, αἱ ἀπεικονίσεις) προσέδωκε μορφὴν πρωτοτύπῳ πλησίον συγχρόνῳ γραμματικῇ,
ἵνα ἡ γνῶσις τοῦ τεχνικοῦ λειτουργήσῃ καὶ σήμερον παιδευτικῶς, ὡς ἀπὸ Ἀρχαιότητος
ἕως πρὸ ὀλίγων αἰώνων -ἐν Ἀνατολῇ καὶ Δύσει. Ἥδε ἔκδοσις ἐπιχειρεῖ ἐξᾶραι αὐτὴν
ταύτην τὴν παιδαγωγικὴν διάστασιν τοῦ ἔργου: τὸ εὔληπτον, εὐcύνοπτον καὶ ἐcτενωμένον.
Τὰ ἑρμηνευτικὰ σχόλια ἐξηγοῦνται τὰς ἀσυνήθεις πλέον λέξεις, τοὺς
παραδειγματικοὺς ὁμηρικοὺς στίχους, τὴν σχέσιν κρατούσῃ νῦν ὁρολογίᾳ, ζητήματά
τινα πραγματολογικὰ καὶ ἀξιολογικά.
