Του, Ανδρέα Λουδάρου*
Μέχρι σήμερα κάθε φορά που θέλαμε να μιλήσουμε για
το έργο του Αναστάσιου δείχναμε κτίρια. Τα σχολεία, το πανεπιστήμιο, το
νοσοκομείο, τα γηροκομεία, τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια τις πανέμορφες
εκκλησιές… τον υπέροχο καθεδρικό. Έργα
που οι περισσότεροι από εμάς ίσως (σίγουρα δηλαδή) να μην μπορούσαμε όχι απλά να υλοποιήσουμε
αλλά ούτε καν να τα σχεδιάσουμε στο χαρτί.
Κι όμως, αυτό το κατά κοινή ομολογία και κυριολεξία,
τεράστιο έργο, που επιτέλεσε αυτός ο άνθρωπος τις τρεις δεκαετίες που υπηρέτησε
την Εκκλησία της Αλβανίας ως Προκαθήμενός της, δεν ήταν το μεγαλύτερο κατόρθωμα
του. Ούτε καν.
Μάλιστα, θα ήταν τεράστια αδικία γι’ αυτόν τον
άνθρωπο να ζυγίσουμε το έργο του με βάση κτίρια. Δεν είναι ούτε τα τετραγωνικά
μέτρα ούτε οι συγκεντρωτικές λίστες υποδομών και κτιρίων οι πρέπουσες μονάδες
μέτρησης για να υπολογίσουμε το μέγεθος της προσφοράς αυτού του ανθρώπου.
Η μονάδα μέτρησης για να υπολογίσουμε την δουλειά
του Αναστάσιου είναι άλλη. Κι αυτή είναι οι ψυχές!
Για κλείστε λίγο τα μάτια και προσπαθήστε να
μεταφερθείτε στα Τίρανα την εποχή που το Οικουμενικό Πατριαρχείο έδινε στον
Αναστάσιο, το κλειδί του τάφου της Εκκλησίας της Αλβανίας και την αποστολή να
την αναστήσει. Γιατί «μεταξύ» μας αυτό έγινε στην ουσία.
Μια χώρα που ξεκίνησε να βγαίνει από μια δύσκολη και
περίεργη περίοδο διακυβέρνησης. Ένας λαός διχασμένος εθνικά, πολιτικά και
θρησκευτικά. Μια οικονομία χάλια, μια κοινωνική συνοχή υπό συνεχή δοκιμασία και
μια χώρα που έβλεπε την Ελλάδα ως εχθρό
και την ελληνική εθνική μειονότητα στα νότια της ως «πρόβλημα». Αυτή ήταν η
«προίκα» του.
Κι όταν πήγε εκεί, ήταν για τους ακραίους εθνικιστές
ο Έλληνας, για τους άπιστους κι αλλόπιστους ο Ορθόδοξος και για κάμποσους από
εμάς εδώ στην όμορφη Ελλάδα ο «οργανωσιακός».
Οι Αλβανοί εθνικιστές φοβούνταν μήπως κάνει την Εκκλησία ελληνική, οι
Έλληνες υπερ-πατριώτες μήπως δεν την κάνει αρκετά ελληνική ή ακόμη χειρότερα αλβανική
και φυσικά όλοι είχαν άποψη.
Αν ο Αναστάσιος δεν ήταν άνθρωπος θα ήταν σίγουρα
πέστροφα γιατί όλη του τη ζωή, κάθε φορά που έπρεπε να εναποθέσει τα «αυγά» της
δουλειάς του έπρεπε να κολυμπήσει κόντρα σε χίλια δυο ρεύματα.
Ακόμη και τώρα, σήμερα, που τα παιδιά του τον έντυσαν για τελευταία φορά με την αρχιερατική
στολή του, υπάρχουν άνθρωποι στις δυο πλευρές των συνόρων με «ζυγαριές» στο
χέρι για να δουν πόσο αλβανική και πόσο ελληνική θα είναι η διαδοχή του.
Δυστυχώς για αυτούς όμως ο Αναστάσιος δεν έφτιαξε
ούτε ελληνική ούτε αλβανική Εκκλησία. Ο Αναστάσιος ανέστησε την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας.
Αυτός ο οικουμενικός άνθρωπος δεν άφησε πίσω του ούτε Αλβανούς ούτε Έλληνες
άφησε πίσω του ορθόδοξους χριστιανούς.
Όλες αυτές
τις μέρες Έλληνες και Αλβανοί προσεύχονταν μαζί για να ξεπεράσει κι αυτή τη
δοκιμασία του. Και την Πέμπτη στον καθεδρικό της Ανάστασης, αλλά και σε κάθε
εκκλησιά που θα ψάλλεται δέηση για την ψυχή του, Αλβανοί κι Έλληνες θα κλαίνε
δίπλα δίπλα. Και μαζί μ’ αυτούς κι άλλοι που δεν είναι ορθόδοξοι, που δεν είναι
καν χριστιανοί.
Γιατί όπως σας είπα, τον Αναστάσιο μόνο με ψυχές
πρέπει να τον «ζυγίσουμε». Ψυχές που γαλήνευσε. Ψυχές που έμαθε να ζουν
αρμονικά. Ψυχές που σήμερα ορφάνεψαν.
Ο Αναστάσιος όλα αυτά τα χρόνια έδωσε ζωή στην
Εκκλησία της Αλβανίας. Τώρα που αυτός έφυγε θα γνωρίσουμε το μεγαλύτερο
κατόρθωμα του, την ψυχή της, τους ανθρώπους της!
* Ο Ανδρέας Λουδάρος έχει σπουδάσει δημοσιογραφία στην Αθήνα. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ. Εργάζεται ως εκκλησιαστικός συντάκτης από το 1999.
Πηγή – πληροφορίες: https://orthodoxia.info
Αναδημοσίευση:
Τα κείμενα που δημοσιεύονται στην κατηγορία
«αναδημοσίευση» είναι επιλογές από το διαδίκτυο και από διάφορες ενημερωτικές
πλατφόρμες ή από κείμενα που υπάρχουν στην παγκόσμια βιβλιογραφία.
Η αναδημοσίευση τους στην έγκυρη ανεξάρτητη
ενημερωτική σελίδα μας δεν σημαίνει απαραίτητα την αποδοχή των όσων
αναφέρονται, αλλά και ούτε ότι συμφωνούμε στις απόψεις που εμπεριέχονται ή
εκφράζονται στα κείμενα που προβάλουμε με ιδιαίτερη αγάπη και σεβασμό, αλλά
είμαστε πάντα και παραμένουμε πιστοί και εκφραστές της πασίγνωστης φράσης του Voltaire, (1694-1778 Γάλλος φιλόσοφος &
συγγραφέας) «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το
δικαίωμά σου να το λες». Γιατί εμείς ως η ανεξάρτητη μοναδική έγκυρη
ενημερωτική σελίδα έχουμε πάντα τον πλουραλισμό στην ενημέρωση, αφού όταν η
ενημέρωση πιάνει τόπο, τότε έχει έναν και μοναδικό τόπο το «ΠΛΑΤΥ-ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ-ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ».