Σε κατανυκτική ατμόσφαιρα εορτάστηκε στο Ιερό Κέντρο
της Ορθοδοξίας η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.
Η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ.
Βαρθολομαίος χοροστάτησε κατά τη Θεία Λειτουργία που τελέστηκε το Σάββατο, 14
Σεπτεμβρίου 2024, σε συγχοροστασία με τους Σεβ. Μητροπολίτες Μυριοφύτου και
Περιστάσεως κ. Ειρηναίο, Ικονίου κ. Θεόληπτο, Σαράντα Εκκλησιών κ. Ανδρέα και
Σελευκείας κ. Θεόδωρο.
Τη θεία λειτουργία τέλεσε κατά την τάξη ο
Αρχιγραμματέας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης κ.
Βοσπόριος, με τον Υπογραμματέα Πανοσιολ. Διάκονο κ. Οικουμένιο.
Μετά την τελετή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ο
Παναγιώτατος, σύμφωνα με την παράδοση, διένειμε άνθη και βασιλικό στους
Αρχιερείς, στους κληρικούς της Πατριαρχικής Αυλής και στους Άρχοντες
Οφφικιάλιους που προσήλθαν να προσκυνήσουν, καθώς και, στο τέλος, προς όλους
τους πιστούς.
Εκκλησιάστηκαν ο Θεοφιλ. Επίσκοπος Ευδοκιάδος κ.
Αμβρόσιος, ο Εξοχ. Πρέσβης κ. Κωνσταντίνος Κούτρας, Γενικός Πρόξενος της
Ελλάδος στην Πόλη, Άρχοντες Οφφικιάλιοι της Μ.τ.Χ.Ε., πολυμελής Αντιπροσωπεία
της ΔΣΟ υπό τον Γεν. Γραμματέα της Εντιμ. κ. Μάξιμο Χαρακόπουλο, μέλος του
Ελληνικού Κοινοβουλίου, και τον νέο Πρόεδρο της Γενικής Συνελεύσεώς της Εντιμ.
κ. Ιωάννη Βουλπέσκου, μέλος του Ρουμανικού Κοινοβουλίου, και πιστοί από την
Πόλη αλλά και το εξωτερικό.
Την παραμονή της εορτής, ο Παναγιώτατος, κατά το
έθος, χοροστάτησε κατά τον Μ.Εσπερινό που τελέστηκε στον Ι.Ναό Αγίου Νικολάου
Τοπκαπί.
Τον θείο λόγο κήρυξε ο Ιερολ. Πατριαρχικός Διάκονος
κ. Ευλόγιος Τσάτσας, Κωδικογραφεύων.
Αμέσως μετά, στην Κοινοτική Αίθουσα, τον Παναγιώτατο
προσφώνησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Σηλυβρίας κ. Μάξιμος, Επόπτης της Περιφερείας
Υψωμαθείων.
Στην αντιφώνησή του ο Πατριάρχης επισημαίνοντας την
κεντρική σημασία που έχει ο σταυρός στη ζωή των Χριστιανών, αναφέρθηκε, μεταξύ
άλλων, και στην πρόσφατη αποτρόπαιη πράξη πυροβολισμού εικόνος της Παναγίας,
που συνέβη στην Ελβετία, καταδικάζοντας απερίφραστα αυτή την προσβλητική
ενέργεια.
“Η ζωή μας είναι πάντοτε γεμάτη από παντοειδείς
σταυρούς. Τους σταυρούς αυτούς, εν αναφορά πάντοτε προς τον Μοναδικόν Σταυρόν
του Σωτήρος και Λυτρωτού μας, επί των ώμων φέροντες, δεν πτοούμεθα από την
ακαταστασία των καιρών και των χρόνων, διότι γνωρίζομεν καλώς ότι «τα πάντα και
εν πάσι Χριστός»!
Πρέπει να ενθυμούμεθα πάντοτε ότι ο Σταυρός είναι ένα
αιώνιο και ακατάλυτο σύμβολο θυσίας και προσφοράς. Ιδιαιτέρως σήμερα, στην
εποχή της αποιεροποιήσεως, ακόμη και της προσβολής, των θρησκευτικών συμβόλων
εν ονόματι μιάς κακώς νοουμένης ελευθερίας, η οποία είναι στην πραματικότητα
κατάχρησις της ελευθερίας, όπως απέδειξε και η πρόσφατη αποτρόπαιη πράξις
πολλαπλού πυροβολισμού αντιγράφου γνωστής εικόνος του ιταλού ζωγράφου Tommaso del Mazza με την Παναγία
Βρεφοκρατούσα, το οποίον χρησιμοποίησε ως σημείον σκοποβολής, χάριν, φεύ,
«εκτονώσεως», άπαγε της βλασφημίας, μία δημοτική σύμβουλος της πόλεως της
Ζυρίχης. Επιλαμβανόμεθα της ευκαιρίας για να καταδικάσουμε εντόνως και
απεριφράστως ως Οικουμενικόν Πατριαρχείον την δυσσεβέστατη αυτή πράξι, η οποία
όχι μόνον προσβάλλει βαθύτατα την πίστιν εκατομμυρίων Χριστιανών εις όλον τον
κόσμον, αλλά προκαλεί και βαρύτατο πλήγμα στον σύγχρονο ευρωπαικό πολιτισμό.
Δεν πρόκειται περί μορφής ελευθερίας εκφράσεως, αλλά περί απροκαλύπτου πράξεως
ιεροσυλίας και βανδαλισμού. Συγχαίρομεν δε ολοκαρδίως την Ιεράν Μητρόπολιν
Ελβετίας, θεόσωστον Επαρχίαν του καθ᾽ ημάς Πανσέπτου Οικουμενικού Θρόνου, και
τον άξιον Ποιμενάρχην της Ιερώτατον αδελφόν κ. Μάξιμον, διά την μεμετρημένην
καταδικαστικήν ανακοίνωσιν που εξέδωσε αμέσως επί του θέματος.
Το θλιβερό αυτό περιστατικό ανακαλεί εις την μνήμην
μας τους σοφούς λόγους του αλησμονήτου Γέροντός μας, μακαριστού Μητροπολίτου
Χαλκηδόνος κυρού Μελίτωνος, ο οποίος υπεγράμμιζε προφητικώς ότι, από γενέσεως
κόσμου, τα ποικίλα φιλοσοφικά και ιδεολογικά συστήματα, οι διάφορες πολιτικές
και κοινωνικές θεωρίες, καθώς και τα θαυμαστά επιστημονικά επιτεύγματα και οι
εντυπωσιακές τεχνολογικές εξελίξεις, προς ένα και μόνον απέβλεψαν και
αποβλέπουν, είτε ενσυνειδήτως είτε υποσυνειδήτως: «προς την αποκατάστασιν ή μάλλον
την επανάκτησιν του απολεσθέντος Παραδείσου, έστω και διά της δημιουργίας μιάς
πλατωνικής Πολιτείας, μιάς ουτοπίας επί της γης. Αυτό που λέγει ο Παύλος, ότι
οι Έλληνες ζητούν σοφίαν και οι Ιουδαίοι ζητούν σημείον, δεν είναι αιτήματα
μιάς ωρισμένης εποχής και μιάς ωρισμένης κατηγορίας ανθρώπων… Είναι βιοθεωρίαι
και κοσμοθεωρίαι που πειραματίζονται την έξω του Θεού και άνευ του Εσταυρωμένου
Λυτρωτού κατάκτησιν του Υπάτου Αγαθού».
Η αταλάντευτος απαντησις όμως της Αγίας του Χριστού
Μεγάλης Εκκλησίας, της Εκκλησίας του Εσταυρωμένου Χριστού, της Εσταυρωμένης
Εκκλησίας, ήταν και παραμένει η αυτή: «ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν
εσταυρωμένον» (Α´ Κορ. α´, 23). Αυτή είναι η σταυροαναστάσιμη παράδοσι της
Μεγάλης Εκκλησίας και συνεχιστές της είμαστε όλοι εμείς. Εις πείσμα πολλών,
εμείς συνεχίζουμε κατά τους λόγους του ποιητού: «απλός και ταπεινός, πράος μ᾽
αλύγιστος. Έτσι το δρόμο σου να πας κι ας είσαι φορτωμένος το σταυρό σου.
Ονειδισμούς θα βρείς, χλεύες, ραπίσματα… ναί, κι ίσως… Μα μη καμφθείς, μη
γονατίσεις στη λάσπη, χάμω το σταυρό μην τον αφήσεις»!”
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Παναγιώτατος,
εξέφρασε την Πατριαρχική ευαρέσκειά του προς τον Σεβ. Μητροπολίτη Σηλυβρίας,
“διά την τάξιν και την ευπρέπειαν που διαπιστώνουμε ότι επικρατεί εις όλας τας
κοινότητας της ευθύνης του, καθώς και διά το παράδειγμα πιστής και αφοσιωμένης
διακονίας που επί δεκαετίαν όλην δίδει ως Αρχιερεύς του καθ᾽ ημάς Οικουμενικού
Θρόνου”. Επίσης, συνεχάρη για το επιτελούμενο έργο στην Κοινότητα τον Ιερατικώς
Προϊσταμενεύοντα αυτής π. Κωνσταντίνο και όλα τα μέλη της Εκκλησιαστικής
Επιτροπής.
Φωτογραφίες: Νίκος Παπαχρήστου.
