Ο Παύλος Πολάκης και η ομάδα των 87 του Αλέξη Τσίπρα
ανατρέπουν όλα τα δεδομένα στην Κουμουνδούρου - Καταιγιστικές θα είναι οι
εξελίξεις στην αξιωματική αντιπολίτευση
Νωρίς το απόγευμα της Πέμπτης 22/08 μία βόμβα
μεγατόνων του Παύλου Πολάκη ανέτρεπε τα δεδομένα και τις ισορροπίες στην
Κουμουνδούρου, αφού ο βουλευτής Χανίων έθετε θέμα ηγεσίας του κόμματος κατά τη
συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας.
Ήταν φανερό εδώ και μερικά 24ωρα πως ο Παύλος Πολάκης
είχε πλέον αποφασίσει να διαρρήξει τις σχέσεις του με τον Στέφανο Κασσελάκη,
χρησιμοποιώντας ως αφορμή την υπόθεση της Αθηνάς Λινού και της ΜΚΟ της οποίας προΐσταται
η βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Λίγο μετά την ανταρσία Πολάκη 8 στελέχη της ομάδας
των 87, δηλαδή της αιχμής του δόρατος του Αλέξη Τσίπρα μέσα στην Κουμουνδούρου,
αποχωρούσαν από την Πολιτική Γραμματεία, καταθέτοντας ένα πολιτικό μανιφέστο,
με το οποίο αποδομούσαν όλες τις πολιτικές επιλογές του Στέφανου Κασσελάκη.
Ήταν φανερό πως η ομάδα των 87, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες
ποτέ δεν κινείται χωρίς να είναι ενημερωμένος πλήρως ο Αλέξης Τσίπρας, είχε
αποφασίσει να «τελειώνει» με τον Στέφανο Κασσελάκη.
Γύρω στις 21.30 το βράδυ της Πέμπτης 22/08 ο Στέφανος
Κασσελάκης επανέρχεται στο προσκήνιο με μία ανακοίνωση στην οποία αναφέρει πως
(οι 8)«ας θέσουν αν το επιθυμούν θέμα ηγεσίας δημόσια και ευθέως».
Άλλωστε, είναι ηλίου φαεινοτερον πως οι ισορροπίες
στην Κουμουνδούρου λίγο πριν τελειώσει ο Αύγουστος έχουν πλήρως διαρραγεί και
πως οι εξελίξεις στην αξιωματική αντιπολίτευση από τώρα και στο εξής θα είναι
ραγδαίες.
Είναι αμφίβολο όπως επισημαίνουν έμπειρα στελέχη της
Αριστεράς, που παρακολουθούν βήμα τα πράγματα στο ΣΥΡΙΖΑ, αν τον Σεπτέμβριο το
κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα είναι όπως το ξέρουμε. Δεν διαφεύγει
δε, της προσοχής κανενός και κυρίως των μεγάλων πρεσβειών στην Αθήνα, ότι οι
καταιγιστικές ανακατατάξεις στον ΣΥΡΙΖΑ συμπίπτουν με τις εξαιρετικά
ενδιαφέρουσες εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, όπου τον Νοέμβριο ως γνωστό αναμένεται η
μεγάλη σύγκρουση για την εκλογή νέας ηγεσίας.
Διπλωματικοί παρατηρητές θεωρούν πως οι εξελίξεις σε
Κουμουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη είναι βίοι παράλληλοι με ό,τι αυτό
συνεπάγεται.
Η ανακοίνωση του Στέφανου Κασσελάκη έχει ως εξής:
“Ας θέσουν θέμα ηγεσίας ευθέως και δημόσια. Τώρα (…)
Όποιος θέλει να ξαναμετρηθούμε, είναι ευπρόσδεκτος” διαμηνύει.
“Επι σχεδόν έναν χρόνο οι προτάσεις μας επισκιάζονται
από έναν εσωκομματικό πόλεμο χωρίς τέλος” δηλώνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
“Μέχρι που σήμερα, στην Πολιτική Γραμματεία, την ώρα
που ο κόσμος ανά τη χώρα αποδοκιμάζει τον Πρωθυπουργό και τους Υπουργούς του,
κάποιοι φρόντισαν πάλι να δώσουν ανάσες στο καθεστώς Μητσοτάκη” αναφέρει.
Δε μιλάω, διευκρινίζει ο κ. Κασσελάκης για τον Παύλο
Πολάκη, ο οποίος μίλησε σε πολιτική βάση, και για τον οποίο υπάρχει ανοιχτό το
θέμα Λινού (που ήδη ερευνώ προσωπικά και θα αποφασίσω νηφάλια όταν θα έχω τα
πλήρη στοιχεία). Θα συναντηθώ με τον Παύλο, όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα.
Μιλάω, προσθέτει, για την ανακοίνωση – αποχώρηση των
8 της Πολιτικής Γραμματείας που αυτοτοποθετούνται στους 87. “Μία ανακοίνωση και
μια στάση λυπηρή και σίγουρα κατώτερη των περιστάσεων”.
“Μιλούν για αποφάσεις που «ευτελίζουν το κόμμα» και
ισχυρίζονται ότι δεν έφερα καμία πρόταση για τα ΜΜΕ. Η αλήθεια είναι ότι για
ένα κόμμα που μειώθηκε η χρηματοδότησή του από τα 8 εκατ. ευρώ στα 4,3 εκατ.
και στα ΜΜΕ πηγαίνουν τα 4 εκατ., η βιωσιμότητα απαιτεί δύσκολες αποφάσεις.
Επειδή όμως ενδεχομένως να υπήρχε κάποια λύση που δεν είχα σκεφτεί, ζήτησα από
τους 8 σε προηγούμενη συνεδρίαση, να φέρουν εναλλακτικό σχέδιο για τα ΜΜΕ.
Φυσικά, δεν έφεραν τίποτα. Αυτό όμως που μπορεί να υπάρξει ως λύση εκτάκτου ανάγκης
αυτή τη στιγμή για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι των ΜΜΕ, είναι η συντροφική
συνεισφορά. Είπα σήμερα στα μέλη της Π.Γ.: “συνεισφέρετε με το μέγιστο ποσό που
μπορείτε, και θα βάλω προσωπικά το διπλάσιο του συνόλου, προκειμένου να
πληρωθούν μισθός και επίδομα αδείας”. Αποχώρησαν και κατήγγειλαν”.
“Οι 8 των 87 πήραν θέση κατά της εισόδου του Προέδρου
του κόμματος στη Βουλή, διότι όπως είπαν «το θέμα ανατροφοδοτεί την
εσωστρέφεια!», ενώ για τις δεκάδες Νομαρχιακές που στέλνουν αιτήματα για την
είσοδό μου στη Βουλή, γράφουν: «Ιδιαίτερα όταν υπάρχει λειτουργία
φραξιονιστικής λειτουργίας, με πιέσεις σε πλήθος Νομαρχιακών Επιτροπών για
πανομοιότυπες αποφάσεις υπέρ της παραίτησης των συμμετεχόντων στο ψηφοδέλτιο
επικρατείας». Προσωπικό ενδιαφέρον δεν έχω για το θέμα. Διότι, ενώ αναγνωρίζω
ότι σε κάθε κόμμα η είσοδος του προέδρου του στη Βουλή είναι κομβικής σημασίας,
δε θέλω να θέσω το Εγώ μπροστά. Αλλά ξέρω τι θα έπραττα στη θέση των άλλων
επιλαχόντων, όπως και ξέρω ότι δε θα άφηνα την αξιωματική αντιπολίτευση να
υποκύψει σε οποιονδήποτε εκβιασμό από κανέναν”.
Το πρόβλημα όμως είναι αλλού:
Πώς μπορεί στελέχη ενός κόμματος να μη θέλουν -ή έστω
να μην εύχονται σε μία ανακοίνωση- την είσοδο του Προέδρου τους στη Βουλή;
Πώς μπορεί στελέχη ενός κόμματος να μη συνεισφέρουν
για την πληρωμή των μισθών των εργαζομένων στο κόμμα, όταν γνωρίζουν την
τραγική οικονομική κατάσταση του κόμματος;
Πώς μπορεί -ακόμα- στελέχη να είναι εξαφανισμένα στην
πύρινη καταστροφή και να ποστάρουν φωτογραφίες από τα χωριά τους, την ώρα που
βρισκόμασταν επί πέντε μέρες στο πεδίο και από δομή σε δομή;
Αυτά μπορούν να συμβούν μόνο σε δύο περιπτώσεις:
Όταν κάποιοι δε νιώθουν το κόμμα, κόμμα τους.
Όταν κάποιοι δε νιώθουν τον πρόεδρο, πρόεδρό τους.
Δυστυχώς, αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα.
“Θα καλούσα τους 87, αντί να αποχωρούν από
συνεδριάσεις εκδίδοντας κείμενα που μας διαιρούν, να κοιτάξουν μέσα τους και να
αναλογισθούν πού ανήκουν συναισθηματικά, πολιτικά και ηθικά. Στον ΣΥΡΙΖΑ; Ή σε
κάποιο κόμμα που ακόμα δεν έχει γίνει και περιμένουν το σήμα ώστε να
αποχωρήσουν ομαδικά στο όνομα μίας διαπλεκόμενης νεφελώδους «Μεγάλης
Κεντροαριστεράς»; Να το αποφασίσουν τώρα. Με αξιοπρέπεια”.
Αν, πάλι, σημειώνει ο Στέφανος Κασσελάκης, θέλουν
έναν άλλο ΣΥΡΙΖΑ, με τις ισορροπίες και την ακινησία που είχαν συνηθίσει, ας
επιλέξουν υποψήφιο και ας θέσουν θέμα ηγεσίας ευθέως και δημόσια. Τώρα. Είναι
ό,τι πιο έντιμο μπορούν να κάνουν απέναντι στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Μην
ταλαιπωρούμε άλλο τον κόσμο μας. Μην παίζουμε με την αγωνία του.
Και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ καταλήγει:
“Έναν ολόκληρο χρόνο προσπαθούμε, με τους βουλευτές
μας και τα στελέχη μας, με τα νέα πρόσωπα των think tank, με τα παιδιά του
ευρωψηφοδελτίου που μας έκαναν περήφανους, να φτιάξουμε έναν Νέο ΣΥΡΙΖΑ. Της
βάσης, των πολιτών, της κοινωνίας, της σύγχρονης Αριστεράς. Με έναν στόχο
απέναντι: το ανάλγητο, απαθές, διεφθαρμένο καθεστώς Μητσοτάκη. Και κάθε φορά
βρίσκω μπροστά μου ένα νούμερο. Οι 57, οι 6+6, οι 87, οι 8 των 87. Λυπάμαι. Δεν
έχω χρόνο – δεν έχει το κόμμα χρόνο, δεν έχει η χώρα χρόνο για αριθμούς και νούμερα.
Μπήκα μόνος στην πολιτική, δεν είμαι ομαδάρχης, δεν έχω φρουρά, ούτε τάση. Και
δε θα γίνω Πρόεδρος φρουράς ή τάσης. Εκλέχτηκα Πρόεδρος στην πιο δύσκολη στιγμή
του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Και παραμένω Πρόεδρος, τιμώντας την εντολή που μου
έδωσαν τα χιλιάδες μέλη του κόμματος και προσπαθώντας καθημερινά να πείσω να
μας ακολουθήσουν κι άλλοι, με τα λάθη μου αλλά με πάθος και δύναμη, για μια
καλύτερη ζωή στη χώρα μας. Το βλέμμα μου είναι στο καταστατικό συνέδριο του
ΣΥΡΙΖΑ, τον Οκτώβριο. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα αλλάξει σε ένα σύγχρονο κόμμα των
μελών του και των πολιτών ή θα βουλιάξει οριστικά μέσα στις φρουρές και τους
φρούραρχους”.
