Γράφει ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΠΟΥΤΣΗΣ*
Το πρώτο μέρος της ανάλυσης του Χρ.Καπούτση ΕΔΩ
Βάσος Λυσσαρίδης : «Όσοι ελπίζουν ότι με τον θάνατό
μου θα απαλλαγούν από την πολιτική μου παρουσία αυταπατώνται . Θα αγωνίζομαι
για τη δίκαιη λύση του Κυπριακού ακόμη και νεκρός»!!
Η συνομιλία με τον πρώην Πρόεδρο της Βουλής της
Κύπρου Βάσο Λυσσαρίδη είναι συναρπαστική, διότι είναι σαν να συνομιλείς με την
Ιστορία της Κύπρου. (καλεσμένος στην τηλεοπτική εκπομπή μου στον BLUE SKY,
Νοέμβριος 2008).
Κοντά στα 90 του χρόνια (τότε) ο Βάσος Λυσσαρίδης ,
αλλά σε εντυπωσιάζει το νεανικό πάθος του, σε συναρπάζει ο ευθύς και
διεισδυτικός λόγος του, για το πολιτικό πρόβλημα της Κύπρου και μένεις
σιωπηλός, όταν τον ακούς να
υπερασπίζεται αρχές και αξίες, που η
απουσία τους έχουν κάνει τη ζωή μας
λιγότερο ενδιαφέρουσα.
Δεινός επικριτής του σχεδίου Ανάν, που κάποιοι
επιχειρούν να επαναφέρουν, ως λύση του
πολιτικού προβλήματος της Κύπρου.
Ο Βάσος Λυσσαρίδης κατηγορεί την ελληνοκυπριακή
Κυβέρνηση , για τη σημερινή «κατάντια
στην Κύπρο» και για την απόπειρα
επιστροφής από την «πίσω πόρτα» του σχεδίου Ανάν, καθώς επίσης, και την Ελληνική Κυβέρνηση διότι απουσιάζει
πλήρως, από τις εξελίξεις στην Κύπρο…
Ο Βάσος Λυσσαρίδης πιστεύει ότι το Μητροπολιτικό
κέντρο του Ελληνισμού η Ελλάδα, θα πρέπει να βρίσκεται δίπλα συμπαραστάτης και αρωγός του αγωνιζόμενου Κυπριακού Ελληνισμού. Θεωρεί αυτονόητο η Ελλάδα να στηρίζει την Κύπρο και
δηλώνει: «Δεν εκλιπαρώ τη βοήθεια από τον Μητροπολιτικό Ελληνισμό. Δεν είναι
επιτρεπτό να απευθύνεσαι προς όμαιμο κράτος και να ζητάς τα αυτονόητα. Τη
στήριξη της Ελλάδας στο Εθνικό θέμα της Κύπρου».
Άλλωστε , υποστηρίζει ο παλαίμαχος πολιτικός, από τη
λύση του Κυπριακού, θα εξαρτηθεί και το μέλλον και η συνέχεια της ιστορικής
διαδρομής της Ελλάδας. «Από το περιεχόμενο της λύσης του Κυπριακού, θα
εξαρτηθεί η πορεία επιβίωσης όχι μόνο του Κυπριακού Ελληνισμού, αλλά του
Ελληνισμού γενικότερα», υποστηρίζει ο Βάσος Λυσσαρίδης.
Δίκαιη λύση του Κυπριακού , κατά τον Β.Λυσσαρίδη, είναι η εξέλιξη στης Κυπριακής
Δημοκρατίας σε Ενιαίο Δημοκρατικό κράτος, που θα διασφαλίζει πλήρη πολιτικά
δικαιώματα σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες
του, που δεν θα υπάρχουν στρατεύματα κατοχής και έποικοι, που οι
πρόσφυγες θα μπορούν να επιστρέψουν στις εστίες τους και όπου η πλειοψηφία θα
ασκεί την πολιτική εξουσία, όπως συμβαίνει σε κάθε σύγχρονο και Δημοκρατικό
κράτος.
Είναι επικριτικός με την πολιτική που ακολουθεί ο
Πρόεδρος της Κύπρου Δ.Χριστόφιας και
επισημαίνει ότι: «Νομίζω ότι ο Πρόεδρος Δ.Χριστόφιας δεν ακολουθεί πολιτική
συνεπή προς τα όσα έχουμε συμφωνήσει. Το κόμμα μου η ΕΔΕΚ, θα πρέπει να συζητήσει ενδεχόμενο απόσυρσης της πολιτικής
υποστήριξης, που παρέχει στην Κυβέρνηση
Δ.Χριστόφια».
Και κατηγορεί τους πολιτικούς για πολιτικαντισμό ,
διότι προσπαθούν να δημιουργήσουν σύγχυση στο Λαό. Ο Β.Λυσσαρίδης επισημαίνει
ότι: «Υπάρχει σκόπιμη σύγχυση εννοιών. Όλοι οι ελληνοκύπριοι πολιτικοί λέμε ότι
θέλουμε λύση διζωνική ,δικοινοτική,
Ομοσπονδιακού χαρακτήρα, αλλά δεν εννοούμε ΟΛΟΙ τα ίδια ακριβώς. Και
έτσι , δεν διαφωτίζουμε το Λαό, αλλά τον παραπλανάμε».
Επικρίνει με δριμύτητα, όσους υποστηρίζουν ότι , αν
δεν υπάρξει άμεσα λύση του Κυπριακού, τότε η διχοτόμηση θα είναι αναπόφευκτη.
Και επιμένει ότι: «Αποτελεί ψευδοδίλλημα το εκβιαστικό δίλλημα ότι, αν δεν προχωρήσουν τώρα οι ενδοκοινοτικές
διαπραγματεύσεις, τότε η διχοτόμηση της Κύπρου
είναι αναπόφευκτη».
Ο Β.Λυσσαρίδης είναι κάθετα αντίθετος στην ανοχή που
δείχνει η Κυβέρνηση Χριστόφια απέναντι στους Τούρκους εποίκους. Ο επίτιμος
αρχηγός της ΕΔΕΚ δεν «μασάει» τα λόγια
του και δηλώνει: «Συμφωνία για την
παραμονή έστω και ενός Τούρκου εποίκου
στην Κύπρο, ισοδυναμεί με νομιμοποίηση των αποτελεσμάτων της στρατιωτικής
εισβολής στην Κύπρο το 1974. Και αυτό είναι απαράδεκτο». Επίσης απαράδεκτη θεωρεί
και την προωθούμενη από την Άγκυρα λύση συνομοσπονδιακού χαρακτήρα και δηλώνει:
«Συνομοσπονδιακή λύση του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου, στη βάση δύο
ανεξαρτήτων κρατών, που θα αναγνωρίζει επεμβατικά δικαιώματα στην Τουρκία,
είναι απαράδεκτη. Είναι η ολοκλήρωση της προδοσίας στην Κύπρο, αφού η
τουρκοποίηση της Κύπρου και ο αφανισμός του Κυπριακού Ελληνισμού θα είναι η
βέβαιη κατάληξη».
Επίσης κατηγορεί τους ελληνοκύπριους πολιτικούς , που
«ξεχνούν» την τουρκική εισβολή και κατοχή, για πολιτικό μαζοχισμό , δηλώνοντας
ότι: «όταν το θύμα προσπαθεί να μην αποδώσει ευθύνη στον
εγκληματία, για το τεράστιο έγκλημα της
κατοχής, της εθνοκάθαρσης, της
καταπάτησης όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
τότε να μου επιτραπεί να πω, ότι
αυτό αποτελεί πολιτικό μαζοχισμό». Γι’ αυτό άλλωστε κατηγορεί και πάλι τον
Δ.Χριστόφια για την πρωτοβουλία του να ματαιώσει την στρατιωτική άσκηση των
Κυπριακών Ενόπλων δυνάμεων. «Είναι απαράδεκτη η απόφαση του Προέδρου
Δ.Χριστόφια να ματαιωθεί η στρατιωτική άσκηση «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ» των ελληνοκυπριακών
ενόπλων Δυνάμεων», επισημαίνει ο Β.Λυσσαρίδης.
Φαίνεται ότι έχει κλονιστεί η πίστη του στους
ελληνοκύπριους πολιτικούς και εναποθέτει τις ελπίδες του στον προδομένο, όπως
τον αποκαλεί, Κυπριακό Ελληνισμό. Ο
Β.Λυσσαρίδης πιστεύει ακράδαντα ότι,
«ο Κυπριακός Ελληνισμός, αν
προδοθεί και πάλι από την πολιτική
ηγεσία του θα αντιδράσει, όπως αντέδρασε καταδικάζοντας το σχέδιο Ανάν».
Ο Β. Λυσσαρίδης δεν τρέφει αυταπάτες για τα σχέδια
της Άγκυρας στην Κύπρο, και επισημαίνει ότι: « πρέπει να καταλάβουμε ότι η
Τουρκία σχεδιάζει να ελέγξει την Κύπρο ως γεωπολιτικό χώρο. Και αυτά τα
σχέδια της Άγκυρας διακινεί. ο Αλί
Ταλάτ. Η Τουρκία δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τις βλέψεις της επί του συνόλου
του Κυπριακού εδάφους, εκτός και αν υποχρεωθεί».
Ο ακαταπόνητος αγωνιστής Β.Λυσσαρίδης, όταν τον
ρώτησα γιατί αγωνίζεται με τέτοιο πάθος και σε αυτή την προχωρημένη
ηλικία, απάντησε: «Γιατί, αν δεν
αγωνισθώ δεν θα υπάρξει άλλη μάχη. Κι εμείς που πιστεύουμε στη δίκαιη λύση του
Κυπριακού θα αγωνιζόμαστε ως τη δικαίωση. Δεν θα ανεχθούμε τον εθνικό αφανισμό.
Οι λαοί που αντιστέκονται επιβιώνουν. Ο
λαός μας απέρριψε το σχέδιο Ανάν παρά την αρχική αποδοχή του από ισχυρές
πολιτικές ηγεσίες. Η επανάπαυση είναι δολοφόνος της προσφοράς. Θα προσθέσω κάτι
ακόμη. Όσοι ελπίζουν ότι με τον θάνατο μου θα απαλλαγούν από την πολιτική μου
παρουσία αυταπατώνται. Θα αγωνίζομαι για τη δίκαιη λύση του Κυπριακού, ακόμη και νεκρός»!!
Μάλιστα μου υπενθύμισε ότι σε μια πρόσφατη ομιλία του
είπε ότι: «Δεν θα ανεχθούμε να είμαστε η τελευταία γενιά Ελληνοκυπρίων στην
Κύπρο που φιλοξενεί Ομηρικές, κλασσικές Βυζαντινές και νέο-Ελληνικές
παραδόσεις. Ούτε θα ανεχθούμε την
πνευματική τρομοκρατία που χαρακτηρίζει τον πατριωτισμό ως σοβινισμό και
μισαλλοδοξία».
Παρότι έχουν περάσει 48 χρόνια από την υπογραφή
συμφωνίας της Ζυρίχης- Λονδίνου, εξακολουθεί να είναι επικριτικός και να
δηλώνει ευθέως ότι: «η συμφωνία Ζυρίχης – Λονδίνου(1959-1960) την οποία υπέγραψαν οι Κ.Καραμανλής και Ευ.
Αβέρωφ ήταν καταστροφική για τον
Κυπριακό Ελληνισμό. Τότε την είχα
καταψηφίσει, κυρίως διότι αναγνώριζε επεμβατικά δικαιώματα στην Τουρκία. Τώρα μετά από 48 χρόνια νομίζω ότι έχω
δικαιωθεί. Να επισημάνω, ότι ο
Αρχιεπίσκοπος Μακάριος δέχτηκε την συμφωνία αυτή εκβιαζόμενος από την
Κυβέρνησης των Αθηνών».
Γιατί κ. Πρόεδρε είστε τόσο πολύ κατηγορηματικά
αντίθετος με το σχέδιο ΑΝΑΝ, δεν βλέπετε να έχει και θετικά στοιχεία, όπως η
Ένωση της Κύπρου;
Και η απάντηση: «Κατηγορηματικά ΟΧΙ, διότι το σχέδιο
Ανάν, προβλέπει ότι θα διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και ο νομίμως
εκλεγείς Πρόεδρος Παπαδόπουλος και ο παράνομος ηγέτης Ντενκτάς, ως ισότιμοι
πρόεδροι, θα συνυπέγραφαν την ενταξιακή πράξη με την Ευρώπη. Αν σε μία εβδομάδα
, μετά την υπογραφή, θα είχαμε ένα αδιέξοδο, και ήταν πολύ εύκολο με ένα σχέδιο
μη λειτουργικό να έχουμε αδιέξοδο, αυτό σήμαινε ότι θα είχαμε μια διαρχία, δύο
ισοτίμως αναγνωρισμένους προέδρους, έκαστος εκ των οποίων θα ήταν και πρόεδρος
ενός εκ των δύο συνιστώντων κρατιδίων. Αν αυτό δεν είναι διοικητική διχοτόμηση,
τότε δεν ξέρω τι είναι…»
Σε κάποια στιγμή της συνομιλίας μου, ο Β. Λυσσαρίδης,
μου έδωσε να διαβάσω το εξής κείμενο, που όπως διευκρίνισε, ήταν από το
κλείσιμο την ομιλία του στο συνέδριο του
κόμματός του της ΕΔΕΚ: : «Θα τερματίσω με τη ρήτρα πως πιστοί στην κληρονομιά
των ηρώων μας τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι θα κρατήσουμε ζωντανές τις εθνικές
και τις λαϊκές Θερμοπύλες.
Γιατί όλοι εσείς πολυαγαπημένες συναγωνίστριες και
συναγωνιστές θα συνεχίσετε την παρουσία μου.
Θα ζω στις ψυχές και στους αγώνες σας.
Θα με βρουν πάντα παρόντα.
Ο θάνατος δεν ταιριάζει σ΄αυτούς που συνειδητά τον
έχουν θάψει». (Ο Β. Λυσσαρίδης Εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής το 1960 και την
περίοδο 1985-1991 διετέλεσε Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής.). Τα παραπάνω τα
είπε ο Β. Λυσσαρίδης, καλεσμένος, στην εκπομπή μου «Εντός και Εκτός Συνόρων»
στον BLUE SKY T.V. , ήταν Νοέμβριος του 2008.
Συνέντευξη του κατοχικού τουρκοκύπριου ηγέτη Ραούφ
Ντενκτάς στον ΧΡΗΣΤΟ ΚΑΠΟΥΤΣΗ, για εφημερίδα «Η ΣΦΗΝΑ» (Παρασκευή 13
Φεβρουαρίου 2009».
Έχουν
εξαιρετικό ενδιαφέρον τα όσα υποστηρίζει ο τουρκοκύπριος ηγέτης Ραούφ
Ντενκτάς, που «δεν μασάει τα λόγια του»…
Στην αποκλειστική και κυρίως αποκαλυπτική συνέντευξή
του, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Η
ΣΦΗΝΑ» (Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009) ο ιστορικός ηγέτης των τουρκοκυπρίων
Ραούφ Ντεκτάς επιχειρεί να αποκαθηλώσει ελληνοκυπριακά ιστορικά λάβαρα και να αποδομήσει το πλαίσιο της πολιτικής
φιλοσοφίας των Ελλήνων και
Ελληνοκυπρίων ηγετών που πασχίζουν , για
την λύση του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου, παραθέτοντας τη δική του εκδοχή.
Ο Ραούφ Ντεκτάς δεν είναι αισιόδοξος ότι θα υπάρξει
λύση στο Κυπριακό , διότι, όπως υποστηρίζει, οι Έλληνες ισχυρίζονται ότι στην Κύπρο υπάρχει ένας
Λαός, ενώ είναι πασιφανές ότι υπάρχουν δύο Λαοί και δύο κράτη.
Ζητάει από τον πρόεδρο της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια
να αναγνωρίσει τις αδικίες εις βάρος των Τουρκοκυπρίων από το 1963 και να τους αποζημιώσει σε ζητήματα ιδιοκτησιών.
Σχετικά με τους Έλληνες και ελληνοκύπριους
αγνοούμενους, θύματα της τουρκικής στρατιωτικής εισβολής το καλοκαίρι του 1974,
ο για δεκαετίες κατοχικός ηγέτης Ραούφ Ντεκτάς, υποστηρίζει κυνικά, ότι απλά
δεν υπάρχουν.
Οι περισσότεροι από τους δήθεν αγνοούμενους,
υποστηρίζει ο Ντεκτάς, σκοτώθηκαν στο πραξικόπημα σε βάρος του Μακαρίου και οι
άλλοι στις μάχες στον πόλεμο, όταν
επενέβη η Τουρκία στην Κύπρο. Και φυσικά διέψευσε τα όσα υποστήριξε ο Τούρκος
ηθοποιός Αττίλα Ολγκάτς, ότι ως στρατιώτης των κατοχικών δυνάμεων, δολοφόνησε τουλάχιστον 10 ελληνοκύπριους
αιχμαλώτους το 1974 στην Κύπρο.
Και ο κ.Ντεκτάς καταλήγει στην συνέντευξή του με μια
έκκληση: «Νιώθω ότι ήρθε η ώρα οι Ελληνοκύπριοι ηγέτες να αρχίσουν να λένε την
αλήθεια στο λαό τους για τα τραγικά γεγονότα της περιόδου 1963-74».
• Για την προοπτική λύσης του Κυπριακού ο κατοχικός
ηγέτης επισημαίνει:
Ραούφ Ντενκτάς: Ο κύριος Χριστόφιας έχει δηλώσει on
the record ότι δεν είναι πραγματικά υπέρ μιας ομοσπονδιακής λύσης, αλλά ότι αναγκάζεται να συζητήσει επ’αυτής
«γιατί είναι ο μοναδικός τρόπος για να απαλλαγεί από τον τουρκικό στρατό» και
φυσικά από τις εγγυήσεις, τα δύο δηλαδή στοιχεία του βασικού εθνικού στόχου του
σχεδίου «Ακρίτας» και των ομόφωνων αποφάσεων του Εθνικού Συμβουλίου.
Δίνοντας μυστικές πληροφορίες για τις πραγματικές
προθέσεις του στο πλαίσιο των συνομιλιών, ο κύριος Χριστόφιας προφανώς
ικανοποίησε πολύ τα πρώην μέλη της ΕΟΚΑ και τον Αρχιεπίσκοπο. Έχει επίσης
δηλώσει δημοσίως ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά δεν θα πρέπει να περιμένει ότι θα
της δώσουν ξανά δικαιώματα που θα επισκιάζουν τα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων,
των Αρμενίων, των Μαρωνιτών, και των Λατίνων, κάτι που σημαίνει ότι θα αρνηθούν
στους Τουρκοκύπριους ακόμη και τα δικαιώματα του 1960.
Επίσης, ο κύριος Χριστόφιας βασίζει τα επιχειρήματά
του στο εσκεμμένο ψέμα ότι «το πρόβλημα ξεκίνησε το 1974 συνεπεία της τουρκικής
κατοχής», ενώ εμείς περιμέναμε από έναν νέο ηγέτη να αναγνωρίσει τις αδικίες
εις βάρος των Τουρκοκυπρίων από το 1963 και μετά, και να συμφωνήσει να τους
αποζημιώσει και να συζητήσει ζητήματα ιδιοκτησιών.
Μπορείτε να φανταστείτε ότι οι κάτοικοι 103 χωριών
και 3 πόλεων που μετακινήθηκαν βόρεια έχουν ξεχάσει τα δικαιώματά τους για
πλήρη αποζημίωση για τη χρήση των ιδιοκτησιών τους από το 1963 μέχρι σήμερα,
ενώ η κυρία Λοϊζίδου και άλλοι προσφεύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων ζητώντας αποζημίωση επειδή «δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στις
ιδιοκτησίες τους»;
Εγώ βλέπω ότι ο κύριος Χριστόφιας ζητάει τα πάντα με
αντάλλαγμα την παραχώρηση ορισμένων δικαιωμάτων στους Τουρκοκύπριους, τα οποία
αργότερα μπορούν να αμφισβητηθούν ενώπιον δικαστηρίου ως ασύμβατα με τα
ευρωπαϊκά πρότυπα. Ο όλος σκοπός των συνομιλιών για εκείνον είναι να απαλλαγεί
από τις αποτελεσματικές εγγυήσεις και τον στρατό. Η δήλωσή του ότι ακολουθεί
τις βουλήσεις και τη διαθήκη του αρχιεπισκόπου Μακαρίου δεν μας γεμίζει με
αισιοδοξία για το μέλλον. Εκτός εάν ο Πρόεδρος Ταλάτ υποκύψει στις βουλήσεις και
στην διαθήκη του Μακαρίου, δεν νομίζω ότι υπάρχει τρόπος να επιτευχθεί μια
ικανοποιητική – και μόνιμη για τους Τουρκοκύπριους – λύση! Η επιμονή του κυρίου
Χριστόφια ότι υπάρχει μόνον ένας λαός στην Κύπρο φέρνει στο νου μνήμες από το
«δήθεν» δημοψήφισμα του 1950 με το οποίο έκαναν τον κόσμο να πιστέψει ότι «το
95% του κυπριακού λαού είχε ψηφίσει υπέρ της Ένωσης»! Παραβλέπεται ακόμη και το
πασιφανές γεγονός ότι υπάρχουν δύο λαοί στη νήσο. Ακολουθεί Ψήφισμα* του
Βρετανικού Κοινοβουλίου:
Τον Ιούλιο του 1991, υποβλήθηκε η παρακάτω πρόταση
ψηφίσματος ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων του Ηνωμένου Βασιλείου: «Η Βουλή
υπενθυμίζει ότι με την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Κύπρου το 1960 η
κυριαρχία μεταβιβάσθηκε από κοινού στους Τουρκοκύπριους και στους
Ελληνοκύπριους ως πολιτικά ίσους, υπενθυμίζει ότι το Σύνταγμα του 1960
κατέρρευσε το 1963 και είναι πλέον νεκρό, σημειώνει ότι ο Γενικός Γραμματέας
των Ηνωμένων Εθνών δήλωσε ότι η σχέση μεταξύ των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο δεν
είναι σχέση μεταξύ μιας πλειοψηφίας και μιας μειοψηφίας αλλά μεταξύ ίσων,
παρατηρεί ότι το Ψήφισμα 649 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ καλεί τους δύο
λαούς της Κύπρου να συνεργαστούν επί ίσοις όροις, πιστεύει ότι η απροθυμία της
ελληνοκυπριακής πλευράς να αναγνωρίσει το καθεστώς της τουρκοκυπριακής πλευράς
ως πολιτικά ισόνομης παρεμποδίζει την πορεία προς μία ομοσπονδιακή λύση
δεδομένου ότι μια ομοσπονδία μπορεί να οικοδομηθεί μόνο μεταξύ πολιτικά ίσων,
και επομένως καλεί την κυβέρνηση της αυτού Μεγαλειότητας να αντιμετωπίσει άμεσα
τους δύο λαούς της Κύπρου και τους ηγέτες τους βάσει πλήρους ισότητας».
• Για τους Έλληνες και ελληνοκύπριους αιχμαλώτους του
1974 δηλώνει:
Ραούφ Ντενκτάς: Σε μία από τις πρώτες μου συναντήσεις
με τον κύριο Κληρίδη το 1968, τον ρώτησα για την τύχη περισσότερων από 200
αγνοούμενων Τουρκοκύπριων. Ήταν όλοι τους άμαχοι, γυναίκες και παιδιά που
εξαφανίστηκαν ενώ πήγαιναν από τη μια τουρκική περιοχή στην άλλη. Ο κύριος
Κληρίδης ήταν αρκετά ειλικρινής ώστε να μου πει ότι πρέπει να είχαν σκοτωθεί,
πως κανένας Τουρκοκύπριος δεν βρισκόταν υπό μυστική κράτηση. Τότε, βρέθηκα στη
δυσάρεστη θέση να πω στις οικογένειές τους ότι οι αγαπημένοι τους άνθρωποι ήταν
όλοι νεκροί. Κάποιοι λιποθύμησαν, άλλοι έκλαιγαν αλλά στο τέλος όλοι τους
αποδέχθηκαν την αλήθεια και συνέχισαν τη ζωή τους. Από ελληνοκυπριακής πλευράς,
συνεχίστηκε η προπαγάνδα για τους αγνοούμενους ενώ στις οικογένειες λέγονταν
«ιστορίες» ότι τα αγαπημένα τους πρόσωπα βρίσκονταν στην Τουρκία, ότι τους
είδαν με μακριά μούσια να δουλεύουν σε οδικά έργα, κλπ. Στο νησί, κάποιοι
Τουρκοκύπριοι-Ελληνοκύπριοι άρχισαν να λένε στις οικογένειες αυτές ότι είχαν
έρθει σε επαφή με κάποιους αγνοούμενους και τους αποσπούσαν χρηματικά ποσά και
αντικείμενα, ισχυριζόμενοι ότι θα τα δώσουν στους αγνοούμενους. Με τον Κληρίδη θέσαμε τέρμα σ’αυτές τις
ανοησίες, εκθέτοντας τους απατεώνες.
Όταν συνάντησα τον Μακάριο το 1977, τον ρώτησα
παρουσία του Κουρτ Βάλντχαϊμ (πρώην Γ.Γ. ΟΗΕ) γιατί δεν έλεγε στον λαό του ότι
δεν υπήρχε ελπίδα να βρεθούν ζωντανοί οι αγνοούμενοι ενώ ήξερε ότι κάποιοι
είχαν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος κι άλλοι είχαν σκοτωθεί στον
πόλεμο που ακολούθησε. Η απάντησή του με άφησε έκπληκτο, με σόκαρε. «Δεν μου
μένει τίποτε άλλο εκτός από αυτή την προπαγάνδα», μου είπε. Με δυσκολία και με
τη βοήθεια του κυρίου Βάλντχαϊμ, εγκαθιδρύθηκε τελικά μια Επιτροπή Αγνοουμένων.
Η ελληνοκυπριακή πλευρά όμως ήταν αποφασισμένη να μην κλείσει την υπόθεση μέχρι
και σήμερα, και συνέχισε να ισχυρίζεται ότι το πρόβλημα των αγνοουμένων ήταν
ένα ελληνοκυπριακό πρόβλημα που ξεκίνησε με τη «δήθεν» τουρκική κατοχή,
προκαλώντας έτσι οδύνη στις οικογένειες. Τα αποδεικτικά στοιχεία ότι οι
αγνοούμενοι Ελληνοκύπριοι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος είναι
συντριπτικά. Ο ιερέας σ’ένα από τα
νεκροταφεία των Ελληνοκυπρίων δήλωσε on the record ότι κατά τη διάρκεια του
πραξικοπήματος, τα νεκρά πτώματα μεταφέρονταν με φορτηγά στο νεκροταφείο και τα
έθαβαν σε ομαδικούς τάφους. Οι ένοπλοι που σκοτώθηκαν στις συγκρούσεις κατά τη
διάρκεια της επέμβασης θα πρέπει να θάφτηκαν κοντά στο μέρος που σκοτώθηκαν
λόγω της ζέστης. Έστειλα στους Ελληνοκύπριους τα πτώματα των πρώτων στρατιωτών
που είχαν σκοτωθεί στις 20-21 Ιουλίου, αλλά ο Κυπριανού αρνήθηκε να επιτρέψει
στα φορτηγά να περάσουν στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Θα πρέπει να υπάρχει
καταχώρηση στο αρχείο του ΟΗΕ στη δίοδο της πράσινης γραμμής κοντά στην πύλη
του Λήδρα Παλλάς. Δεν γνωρίζω πού θάφτηκαν αυτοί οι νεκροί όταν μας
επιστράφηκαν.
Κατά τη διάρκεια των συνομιλιών μου με τον κύριο
Κληρίδη, όταν έλαβε πληροφορίες ότι κάπου στο νησί υπήρχαν αγνοούμενοι υπό
κράτηση, φροντίσαμε να επισκεφτούμε τα μέρη αυτά αμέσως, φυσικά χωρίς κανένα
αποτέλεσμα. Σε δύο περιπτώσεις, βρήκαμε κάποιους αμάχους υπό κράτηση και τους
επιστρέψαμε στην ελληνική πλευρά κατόπιν συμφωνίας με τον κύριο Κληρίδη ότι δεν
θα έπρεπε να δοθεί καθόλου δημοσιότητα στο ζήτημα αυτό.
Ο λόγος για τον οποίο ορισμένοι αιχμάλωτοι πολέμου
στάλθηκαν στην Τουρκία υπό την επίβλεψη του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού ήταν
προκειμένου να αποτρέψουμε οποιεσδήποτε δολοφονίες αντεκδίκησης από
Τουρκοκύπριους που είχαν χάσει δικούς τους ανθρώπους, μωρά 16 ημερών, παιδιά
από 1 μέχρι 14 ετών με τις μητέρες τους, τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους,
κλπ., τα πτώματα των οποίων βρίσκονται σήμερα θαμμένα σε ομαδικούς τάφους. Όσοι
εστάλησαν στην Τουρκία υπό την επίβλεψη του Διεθνή Ερυθρού Σταυρού αργότερα επεστράφησαν
υπό παρόμοιο έλεγχο, αλλά η ελληνοκυπριακή προπαγάνδα δε σταμάτησε ποτέ.
• Για τον τούρκο ηθοποιό Αττίλα Ολγκατς :
Ραούφ Ντενκτάς: Γνωρίζω ποιος είναι και δεν πιστεύω
τα όσα λέει.
• Και στην ερώτηση, ποιος αποφάσιζε το 1974 για τη
τύχη των ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων είπε:
Ραούφ Ντενκτάς: « Όπως εξήγησα προηγουμένως, όταν
επενέβη ο τουρκικός στρατός υπήρχαν ακόμη ένοπλα μέλη του αντιστασιακού
κινήματος παντού. Σε ορισμένες περιοχές, κάποιοι ένοπλοι που είχαν χάσει
αγαπημένα τους πρόσωπα είχαν πάρει τον νόμο στα χέρια τους. Αμέσως μόλις
αποκαλύφθηκε αυτό, ο τουρκικός στρατός πήρε υπό τον έλεγχό του όλους τους
Ελληνοκύπριους κρατούμενους ή αιχμαλώτους και λίγο αργότερα διαλύθηκαν οι
ντόπιες ομάδες αντίστασης. Οι Ελληνοκύπριοι είχαν τις μεγαλύτερες απώλειες κατά
τη διάρκεια του πραξικοπήματος. Έχουμε πολλά έγγραφα που το αποδεικνύουν αυτό.
Ακόμη και η κυρία Κατσέλη αναφέρθηκε σε σφαγές Ελλήνων από Έλληνες. Έχουμε ένα
γράμμα ενός ελληνοκύπριου καθηγητή προς έναν Τουρκοκύπριο πανεπιστημιακό, στο
οποίο λέει ότι εκατοντάδες Ελληνοκύπριοι σκοτώθηκαν στους δρόμους της Λεμεσού,
κλπ. Νιώθω ότι ήρθε η ώρα οι Ελληνοκύπριοι ηγέτες να αρχίσουν να λένε την
αλήθεια στο λαό τους για τα τραγικά γεγονότα της περιόδου 1963-74 κι έτσι να
θέσουν ένα τέλος στο ψέμα ότι οι Τουρκοκύπριοι εξεγέρθηκαν εναντίον της
κυβέρνησης, κλπ.»
Στο τέλος του κειμένου, υπήρχε η εξής επισήμανση:
«Κύριε Χ. Καπούτση απάντησα σε όλα τα ερωτήματά σας
με ειλικρίνεια και παρότι δεν εμπιστεύομαι όλους τους έλληνες δημοσιογράφους,
πιστεύω ότι οι απαντήσεις στα ερωτήματά σας θα δημοσιευτούν όπως τα έχω
γράψει.
Ραούφ Ντενκτάς»
ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Το Κυπριακό 50 χρόνια μετά… οι συνομιλίες,
τα αδιέξοδα, η εξέλιξη, οι βεβαιότητες
και οι προσδοκίες
Ποια είναι
σήμερα, η μάλλον παγιωμένη κατάσταση στο Κυπριακό;
Η εκτίμηση της σημερινής κατάστασης από την πλευρά
της Τουρκίας, παρουσιάζεται εναργώς, στο προπαγανδιστικό βιβλίο της Διεύθυνσης
Επικοινωνίας της Τουρκικής Προεδρίας, με τίτλο
«Ποιος φταίει; Το σήμερα δεν μπορεί να διαχωριστεί από το παρελθόν».
Εκεί διαβάζουμε μεταξύ πολλών άλλων ότι: «η στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο ήταν
νόμιμη! Και στόχος ήταν η διχοτόμηση της νήσου». Και ακόμη «Είναι διεθνής
υποχρέωση η ανάγνωση του κράτους της ΤΔΒΚ». Δηλαδή, η Τουρκία, δεν ζητά, αλλά
απαιτεί, να νομιμοποιηθεί η εισβολή και τα αποτελέσματα της επί του εδάφους. Να
αναγνωριστεί διεθνώς το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος. Η Άγκυρα επιμένει σταθερά
στη λύση δύο κρατών με κυριαρχική ισότητα. Η Ελληνοκυπριακή πλευρά στην «χαλαρή»
ομοσπονδία στην επανένωση της Κύπρου και στην αποχώρηση των τουρκικών
στρατευμάτων κατοχής.
Όμως, θα πρέπει να αντιληφτούμε ότι η αναζήτηση του τερματισμού του τρέχοντος
απαράδεκτου στάτους κβο της διαίρεσης της Κύπρου, δεν είναι εύκολη υπόθεση…
αντιθέτως.
Να αναγνωρίσουμε ότι το Κυπριακό μαζί με το Μεσανατολικό, είναι τα μεγαλύτερα
άλυτα προβλήματα στην ευρύτερη περιοχή
της φλεγόμενης Ανατολικής Μεσογείου και είναι προφανές, ότι η όποια λύση του Κυπριακού, δεν θα είναι
ασύμβατη και ανεξάρτητη των
περιφερειακών γεωστρατηγικών εξελίξεων και ισορροπίας ή ανισορροπίας ισχύος, με
τις ανάλογες επιπτώσεις, είτε θετικές , είτε αρνητικές.
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος
Χριστοδουλίδης, εξέβρασε την αισιοδοξία του για πρόοδο στις πρωτοβουλίες του
Γ.Γ. του ΟΗΕ, με στόχο την επανένωση της Κύπρου, αναγνωρίζοντας ωστόσο τις δυσκολίες του
εγχειρήματος, εφόσον θα παραμένουν στο
νησί τα στρατεύματα κατοχής. Ο Προέδρου
της Κυπριακής Δημοκρατίας, ομίλησε περί «τολμηρών αποφάσεων στο Κυπριακό» και
επισήμανε ότι είναι προετοιμασμένος για
να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις και να ληφθούν οι γενναίες, ιστορικές
αποφάσεις, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην λύση του Κυπριακού (δηλώσεις το
Ν. Χριστοδουλίδη στα ΜΜΕ 3-8-2024).
Αν μπορούμε , συνολικά, να αξιολογήσουμε την πορεία
για το κυπριακό πρόβλημα που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις Λευκωσίας και Αθηνών, από το 1974 μέχρι
σήμερα, τότε, μπορούμε μετά βεβαιότητας να συμπεράνουμε ότι, η πολιτική αυτή απέτυχε παταγωδώς. Η πολιτική
κατευνασμού του αδηφάγου τουρκικού επεκτατισμού είναι πλέον στο κατώτερο οριακό
σημείο, λόγω της ελληνικής υποχωρητικότητας. Αποτελεί κόλαφο για την ελληνική
και ελληνοκυπριακή διπλωματία, σε όλα τα επίπεδα συνομιλιών και
διαπραγματεύσεων , ότι το μοντέλο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας,
έχει σχεδόν αποσυρθεί από τις συνομιλίες, επειδή οι δικαιωματιστές, οι
ειρηνόφιλοι, οι δήθεν, οι επιχειρηματίες , οι πάσης φύσεως ελίτ, οι
στρατευμένοι πανεπιστημιακοί, οι
τουρκόφιλοι βρετανοί και άλλοι με το
αζημίωτο και όλοι όσοι διακατέχονται από φοβικά σύνδρομα για την στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας, εκτιμούν ότι, αυτό το μοντέλο, θεριεύει τον τρισκατάρατο ελληνικό και
ελληνοκυπριακό εθνικισμό, που καθιστά αναπόφευκτες τις συγκρούσεις στο Νησί και επομένως , την
ολοκλήρωση της στρατιωτικής κατοχής της
Κύπρου από την Τουρκία ή τη διχοτόμηση στην καλύτερη περίπτωση…
Επομένως, αν δεν αλλάξει άρδην η πολιτική στο
Κυπριακό, τότε η Τουρκία σύντομα θα επιβάλει τη «λύση της» και μάλιστα με την
σύμφωνη γνώμη των κ.κ. Ν. Χριστοδουλίδη, Κ. Μητσοτάκη και Γ. Γεραπετρίτη, που
τα εγχώρια ΜΜΕ θα την παρουσιάσουν ως Εθνική επιτυχία!! Και όσοι επιμένουμε να
λέμε ότι το Κυπριακό είναι διεθνές πρόβλημα στρατιωτικής εισβολής και παράνομης
κατοχής και ότι, απαραίτητη
προϋπόθεση για τη λύση του
Κυπριακού είναι η αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής , η ακύρωση των τετελεσμένων της εισβολής του 1974 και ακόμη,
ότι είναι έγκλημα καθοσιώσεως η
μεθοδευμένη κατάργηση της Κυπριακής
Δημοκρατίας και η αποδοχή άλλης λύσης, πλην της διζωνικής – δικοινοτικής
ομοσπονδίας, όλοι εμείς, οι ελάχιστοι,
είμαστε απλά αιθεροβάμονες και γραφικοί εθνικιστές κατά τα κυρίαρχα
εγχώρια ΜΜΕ.
Θα ολοκληρώσω αυτό το αφιέρωμα για τα 50 χρόνια του
Κυπριακού, όπως ξεκίνησα, με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.
Το βράδυ της
20ής Ιουλίου 1977 και 14 μέρες
πριν από το θάνατό του, από τον
Προμαχώνα των τειχών της διχοτομημένης Λευκωσίας, στο αντικατοχικό συλλαλητήριο
της πλατείας Ελευθερίας, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και Πρόεδρος της καθημαγμένης Κυπριακής Δημοκρατίας είπε
μεταξύ άλλων: «Αλλεπάλληλοι κύκλοι συνομιλιών προσέκρουσαν στην τουρκικήν
αδιαλλαξίαν. Και δεν κατέληξαν σε κανένα θετικόν αποτέλεσμα. Ο χρόνος των
συνομιλιών χρησιμοποιείται από τουρκικής πλευράς για την άνετη εδραίωση των
τετελεσμένων [της εισβολής] γεγονότων, την συγκάλυψη διχοτομικών σχεδίων και
για την εκ μέρους μας αποδοχή των τετελεσμένων γεγονότων»…
Και ο Μακάριος διαβεβαίωσε ότι: «Ουδέποτε όμως θα τα αναγνωρίσουμε [τα
τετελεσμένα] και θα τα νομιμοποιήσουμε με την υπογραφή μας. Δεν θα ενδώσουμε
και δεν θα απεμπολήσουμε τα δίκαια και τα δικαιώματά μας. Και αγώνας, αγώνας
Μακροχρόνιος είναι η εθνική ανάγκη και επιταγή για να βρούμε τη δικαίωση»…
(αποσπάσματα από την ομιλία Μακαρίου, 20.7.1977).
Ο Χρήστος Καπούτσης, γεννήθηκε στην Καλαμάτα, είναι δημοσιογράφος διαπιστευμένος στα
Υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας από το 1989. Είναι απόστρατος Λοχαγός
(ΠΖ), απόφοιτος της Στρατιωτικής Σχολής
Ευελπίδων (1978) και της Στρατιωτικής Σχολής Αλεξιπτωτιστών. Είναι Πτυχιούχος του Μαθηματικού Τμήματος της Σχολής Θετικών
Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών. Και συγγραφέας, μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης
Μεσσήνιων Συγγραφέων (Ε.Μ.Σ.).
Πηγή – πληροφορίες
: https://www.militaire.gr
Αναδημοσίευση:
Τα κείμενα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «αναδημοσίευση» είναι επιλογές από το διαδίκτυο και από διάφορες
ενημερωτικές πλατφόρμες ή από κείμενα που υπάρχουν στην παγκόσμια βιβλιογραφία.
Η αναδημοσίευση τους στην έγκυρη ανεξάρτητη ενημερωτική
σελίδα μας δεν σημαίνει απαραίτητα την αποδοχή των όσων αναφέρονται, αλλά και
ούτε ότι συμφωνούμε στις απόψεις που εμπεριέχονται ή εκφράζονται στα κείμενα
που προβάλουμε με ιδιαίτερη αγάπη και σεβασμό, αλλά είμαστε πάντα και
παραμένουμε πιστοί και εκφραστές της πασίγνωστης φράσης του Voltaire,
(1694-1778 Γάλλος φιλόσοφος & συγγραφέας) «Διαφωνώ με αυτό που λες,
αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες». Γιατί
εμείς ως η ανεξάρτητη μοναδική έγκυρη ενημερωτική σελίδα έχουμε πάντα τον
πλουραλισμό στην ενημέρωση, αφού όταν η ενημέρωση πιάνει τόπο, τότε έχει έναν
και μοναδικό τόπο το «ΠΛΑΤΥ-ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ-ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ».