Οἱ
δεσποτάδες στὴν Ἀθήνα μὲ κατηγορᾶνε, ἐπειδή, λέει, εἶμαι ἀγράμματος. Αὐτοὶ ὅμως
ποὺ εἶναι σπουδαγμένοι στὰ θεολογικὰ καὶ γραμματισμένοι ποιμενάρχες, τὶ κάνουνε
γιὰ νὰ φυλάξουνε τὴν Ἄμπελο τοῦ Κυρίου; Ἐσεῖς, ποὺ εἶστε τὸ τίμιο καὶ ἀγαθὸ
ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ καὶ Σωτήρα μας, ποῦ τοὺς εἴδατε καὶ ποῦ τοὺς ἀνταμώσατε;
Θυμᾶστε ν' ἀκούσατε ἀπὸ τὰ χείλια τους τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ; Σὲ τὶ λοιπὸν εἶναι
χρήσιμη ἡ σπουδὴ ἄν δὲν μπορεῖ νὰ θρέψει τὸ πεινασμένο πνεῦμα σας καὶ τὴν ψυχή
σας; τὶ ἀξίζει τόση σπουδή, ἄν δὲν μπορεῖ νὰ σταλάξει στὰ ξαναμένα χείλη σας μιὰ
στάλα θεϊκῆς δροσιᾶς, ἄν δὲν μπορεῖ νὰ γίνει λόγος παρηγοριᾶς στὶς συμφορές σας
καὶ δὲν ἔχει τὴ δύναμη νὰ σᾶς ψυχώσει, ὥστε νὰ μπορεῖτε νὰ στέκεστε ὀρθοὶ κι ἀλύγιστοι
στοὺς πειρασμοὺς τοῦ ἑωσφόρου, καθὼς στέκεται τὸ κυπαρίσσι ὅταν τὸ ταλανίζουν οἱ
ἄγριοι ἀγέρηδες;
Τέτοια
σπουδὴ εἶναι σὰν τὸ ἄκαρπο δένδρο ποὺ πρέπει νὰ κόβεται καὶ νὰ γίνεται
κούτσουρο γιὰ τὴ φωτιά. Τέτοια ἄκαρπη κι ἀνώφελη σπουδὴ εἶναι πρᾶμμα τοῦ σατανᾶ,
εἶναι ἡ κακὴ κοπριὰ ποὺ κοπρίζει γιὰ νὰ φουντώσουν τ' ἀγκάθια κι οἱ τριβόλοι τῆς
περηφάνειας.
Ὅλα
τοῦτα εἶναι τερτίπια τοῦ διαβόλου, γιατὶ ἡ περηφάνεια τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ ἁμαρτωλή
του λαχτάρα νὰ σηκωθεῖ ὡς τὸ Θεὸ καὶ ψηλότερά Του ἀκόμα, εἶναι ἡ πιὸ φαρμακερὴ
σαϊτιὰ τοῦ σατανᾶ. Χάρη σ' αὐτὸ ἡ γῆ κινδυνεύει νὰ καταντήσει τὸ πιὸ πυρωμένο
καζάνι τῆς κολάσεως.
Ἄνθρωποι
σκλαβωμένοι στὴν περηφάνεια θέλησαν νὰ σφαλίσουν τὸ στόμα μου γιατὶ λαλεῖ τὴν Ἀλήθεια.
Ὅπως
ὅμως ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει ἄν δὲν βάνει θροφὴ στὸ στομάχι του, ἔτσι καὶ
ἡ ψυχὴ θὰ νεκρωθεῖ, ἀν δὲν θρέφεται καθημερινὰ μὲ τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ...
Χριστόφορος
Παναγιωτόπουλος ἤ Παππουλᾶκος
Aπόσπασμα
κηρύγματός του στὴν Κόρινθο.
