Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Η
πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι «τάπωσε» τον πρόεδρο της Γαλλίας
Εμμανουέλ Μακρόν, όταν αυτός επιδίωξε στη Σύνοδο Κορυφής των Επτά πλουσιότερων
χωρών της λεγόμενης Δύσης να χρησιμοποιήσει το παγκοσμίου ενδιαφέροντος αυτό
γεγονός για εσωτερική προπαγάνδα, επικειμένων των βουλευτικών εκλογών στη χώρα
του. Ένα μ’αθημα για τους πολιτικούς μας στην Ελλάδα.
Συγκεκριμένα
και ενώ τα προς συζήτηση θέματα της Συνόδου Κορυφής στην Απουλία της Ιταλίας,
με οικοδεσποινα την κα Μελόνι, ήσαν συγκεκριμένα (Γάζα, Ουκρανικό, τεχνητή
νοημοσύνη, παράνομη μετανάστευση) περί το τέλος της ημέρας και ενώ ετοιμαζόταν
το Ανακοινωθέν, ο Εμ. Μακρόν επιχείρησε να περάσει παράγραφο που να δείχνει πως
οι επτά ηγέτες συμφωνούν με την πρωτοβουλία του
περί ελευθέρων αμβλώσεων, που μάλιστα την κατέστησε Συνταγματική επιταγή!
Η κα Μελόνι κάνοντας χρήση της ιδιότητάς της, ως φιλοξενούσης τη Σύνοδο, που
είχε τον πρώτο και κυρίαρχο λόγο επί της ατζέντας και των ανακοινωθέντων, δεν
έκρυψε τον εκνευρισμό της και απαγόρευσε την προσθήκη! Δήλωσε μάλιστα πως «
δεν είναι έντιμο να χρησιμοποιείται η
Σύνοδος Κορυφής των Επτά για εσωτερική προπαγάνδα», υπονοώντας ότι ο Μακρόν θα
χρησιμοποιούσε την προσθήκη εν όψει των βουλευτικών εκλογών στη χώρα του.
Όπως έγραψε η ιταλική εφημερίδα «Corriere della Sera» (14/6/2024) η Μελόνι σκέφθηκε ότι ο
Μακρόν ήθελε με την κίνησή του για τις αμβλώσεις, πέραν της προπαγάνδας και της
προβολής του στο εσωτερικό της χώρας του, να
υφαρπάξει τη θετική ψήφο της Μελόνι, ώστε να προκαλέσει ρήγμα στις σχέσεις της με την
Λε Πεν, εν όψει της εκλογής Προέδρου της Επιτροπής της ΕΕ και της διαμορφώσεως των
κοινοβουλευτικών ομάδων στο Ευρωκοινοβούλιο. Αυτός ήταν ο λόγος που η Μελόνι περίμενε
να εκδηλωθεί ο Μακρόν και όταν αυτό συνέβη τον «τάπωσε» και αυτός υποχρεώθηκε
να υποχωρήσει. Δεν παρέλειψε πάντως να
δείξει με τον τρόπο του τη δυσαρέσκειά του, κάτι που βεβαίως του ανταπέδωσε η Τζ.
Μελόνι με ένα παγωμένο χαμόγελο…
Η στάση της Μελόνι στη Σύνοδο κορυφής
των Επτά είναι ένα καλό μάθημα ήθους και αξιοπρέπειας προς τους πολιτικούς μας,
που τα τελευταία χρόνια συνήθως στα αιτήματα των ξένων ηγετών λένε ναι. Η
Ιταλίδα πρωθυπουργός ξεκίνησε την πολιτική της καριέρα δεχόμενη άγριο πόλεμο
λάσπης από το πολιτικό κατεστημένο. Συνήθεις οι χαρακτηρισμοί «ακροδεξιά» και
«οπαδός του Μουσολίνι», δηλαδή φασίστρια. Σήμερα χαρακτηρίζεται «κεντροδεξιά»
και μετέχει ενεργά στα παγκόσμια και ευρωπαϊκά πολιτικά δρώμενα, ως ηγέτιδα
μεγάλης χώρας….
Αντίθετα από την Μελόνι στην Ελλάδα οι ηγέτες
των τριών συστημικών Κομμάτων, Μητσοτάκης, Ανδρουλάκης και Κασσελάκης, ξεκίνησαν
απ’ ευθείας ως «προοδευτικοί», αλλά και οι τρεις έχουν πάρει την κατηφόρα… Και τα τρία κόμματα στα
οποία ηγούνται παρακμάζουν. Ο πρωθυπουργός από τις ενέργειές του δείχνει ότι
βρίσκεται σε βέρτιγκο. Με δυσκολία ξεχωρίζει τον ουρανό από την θάλασσα... Όταν
στη νέα γενιά ( 17 έως 34 ετών) παίρνει ποσοστά από 15,8% έως 16,1% και εκείνος,
ως αντίδραση, αλλάζει μόνο τέσσερις, από τους είκοσι, υπουργούς και μάλιστα δευτερευόντων
Υπουργείων και στα καίρια Υπουργεία αφήνει τους ίδιους και, το πολύ, αλλάζει σε
κάποιους θέση, δείχνει ότι τίποτε δεν έχει καταλάβει για την αντίδραση της
κοινωνίας προς το πρόσωπό του και το Κόμμα της ΝΔ, όπως το έχει διαμορφώσει με
τους ιδεολογικούς συμβούλους του…
Επί παντοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ, λογικά
είχαμε προβλέψει ότι σύντομα θα επανέλθει σε ποσοστά περί το 3%. Ο αυθεντικός ΣΥΡΙΖΑ, ο αμέσως
κατιών από το ΚΚΕ Εσωτερικού, είναι το Κόμμα «Νέα Αριστερά», το οποίο στις
Ευρωεκλογές έλαβε το 2,43% των ψήφων. Αυτό θα συνεχίσει τη ζωή του σε στέκια με
την ιδεολογία του και με τις ζυμώσεις και τις αναλύσεις των μελών του. Αυτό το
Κόμμα που σήμερα ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι το τελείως διαφορετικό, που
απέκτησε τον τίτλο. Παγκοσμίως είναι αδιανόητο Κόμμα με κομμουνιστικό παρελθόν,
με την ηγετική θέση που αποζητούσε να έχει στους αγώνες των πτωχών, των
εργατών, των μη προνομιούχων, με ιδεολογικές βάσεις πέραν των Μαρξ και Ένγκελς,
στις θεωρίες των Γκράμσι, Αντόρνο, Τολιάτι, Λούξεμπουργκ, Αλτουσέρ, Ντεριντά,
Λάκατος, Μαρκούζε, Μπερλίνγκουερ, και στη δράση
και στη σκέψη των Μπριλλάκη, Ηλιού, Δρακόπουλου, Κύρκου, Μπανιά, να έχει
πρόεδρο πολυεκατομμυριούχο μπίσνεσμαν. Είναι αδιανόητο να έχει Πρόεδρο που ζει ανάμεσα σε Αθήνα και Νέα Υόρκη, να
κάνει συσκέψεις σε θαλαμηγούς, ή σε κοσμικά νησιά και να υπόσχεται ότι το
κρατικό μάνατζμεντ που θα επιτύχει, όταν καταστεί κυβέρνηση, θα είναι
αποδοτικό, όπως μια επιχείρηση του ιδιωτικού τομέα...
Το ΠΑΣΟΚ πήρε φόρα μεγάλη εν όψει των
Ευρωεκλογών. Βγήκαν από την στέγη τους τρεις πρώην Πρόεδροι του Κόμματος ( Κ.
Σημίτης, Γ.Α. Παπανδρέου, Ευάγ. Βενιζέλος) και ζήτησαν από τον λαό να
ψηφιστεί για μια νέα αρχή. Ο Πρόεδρος
και τα ηγετικά του στελέχη έδειχναν βέβαιοι ότι θα είναι δεύτερο Κόμμα σε
ψήφους. Η φόρα ήταν μεγάλη, όμως το πήδημα μικρό, όπως έγραψε ο Κώστας Ουράνης.
Και αμέσως μετά το αποτέλεσμα άρχισε η αμφισβήτηση του Προέδρου από διαφόρους
επίδοξους δελφίνους…
Αυτή είναι η κατάσταση των τριών
Κομμάτων, που αυτοαποκαλούνται «προοδευτικά» και «δημοκρατικό τόξο» και υπερψήφισαν
τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων. Αν η μείωση της δύναμής τους συνεχιστεί τότε δεν
αποκλείεται να συνασπιστούν και να σχηματίσουν «Λαϊκό Μέτωπο», ανάλογο εκείνου
που δημιουργείται στη Γαλλία από ετερόκλητης ιδεολογίας Αριστερά Κόμματα, εν
όψει των προσεχών εκλογών και για να αποκρουσθεί, όπως υποστηρίζεται, η επέλαση
της «ακροδεξιάς» Εθνικής Συσπείρωσης της Λε Πεν, που θριάμβευσε κατά τις
Ευρωεκλογές. Το Κόμμα του Μακρόν απομονώνεται και παραπαίει, ενώ το πρώην
Γκολικό Κόμμα « Οι Ρεπουμπλικανοί» διασπάστηκε με τον πρόεδρο του Ερικ Σιοτί να
προχωρεί σε εκλογική συνεργασία με την Λε Πεν και πολλά στελέχη του να μην τον
ακολουθούν. Το «Λαϊκό Μέτωπο» θυμίζει σε πολλούς εκείνο του 1936, όταν τα
συνασπισμένα Κομμουνιστικό και Σοσιαλιστικό Κόμματα της Γαλλίας κέρδισαν τις
εκλογές, με τραγικές συνέπειες για τη χώρα τους.
Ανάλογα με αυτά της Γαλλίας θα είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής των τριών συστημικών Κομμάτων στην Ελλάδα, είτε συνασπισθούν, είτε όχι, αν δεν αλλάξουν άρδην την πολιτική τους σκέψη και την ιδεολογική τους αγκίστρωση. Αν μείνουν όπως είναι σήμερα, τότε όλο και περισσότεροι Έλληνες ή θα απέχουν των κοινών, ή θα εύχονται να εμφανιστεί και στη χώρα μας μία ή ένας «Μελόνι».
