ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.
Αποσπάσματα από τα ιστορικά βιβλία ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ
ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΥΠΡΟΣ και ΕΣΧΑΤΗ ΙΚΕΣΙΑ του Α. Αντωνά.
Χρησιμοποιώντας λυρικές επικές, ποιητικές
λαογραφικές, σύνθετες λέξεις και φράσεις, θα προσπαθήσω να αποδώσω σε μικτή
συμφραστική γλώσσα, καθαρεύουσα – νεοελληνική – δημοτική – κυπριακή διάλεκτο,
ακόμη ένα συμβολικό λυρικό πόνημα Υστάτης Ικεσίας, στη αγαπημένη μου πατρίδα
Κύπρο, που και αυτή μετά την «προδοσία», τα πάθη και την Σταύρωση της, Ανάσταση
προσδοκά……
Το φιλί του Ιούδα και η Κύπρος δέχτηκε…
Η λυρική αφήγηση, του απείρου άδικου ιστορία,
γραμμένη με το θείο αίμα της Κύπρου και των Ελλήνων πεσόντων Κυπραίων Ηρώων.
Η Άλωση και Σταύρωση της Κύπρου, όπως την είδαν απού
ψηλά, τα τρία ειρήνης περιστέρια…
Πρωί πρωί, που το πουρνόν ξημέρωμα,/ τζιείν΄ την
ημέραν, την ασβολερήν, την μαυροκαημένην,/ όταν οι Τούρτζιοι βάρβαροι, που απ΄
τ΄ανάθεμαν,/ ήρτασιν τζιαί σ’ άλωσαν, Κύπρος μας αγαπημένη/ τζιαί κατάσφαζαν
γέρημα γυναικόπεδα,/ γριές μανάδες, γέροντες πατεράδες τζιαί αδέρφκια,/ τρία
ασπροπούλια, καλά πουλιά,/ τρι΄ άσπρα της Κύπρου, ειρήνης περιστέρκα,/ που
πισσομαυρισμένα εγίνασιν,/ που τους καπνούς και τα αχνίζοντα αίματα./
Ασβολωμένα ήταν, απού θρηνισμό καρκιάς/ τζι΄ οδύνης, απού την ματοχυσία…./ Τα
΄δασιν ούλλα τα κακά που τ΄άψη,/ της Κύπρου της πομπαρτοκαμένης,/ τζι΄ ακόμη
εθωρούσασιν, μαραζωμένα,/ εδερνοπίσκασιν πετώντας γοερά,/ στους θλιμμένους
κυπριακούς ουρανούς,/ που βροσιήν μαύρων πικρών δακρύων,/ με οδυρμούς,
καταρράκτες ερίχνασιν…/Τζιαί νεκαλιούνταν τα περιστέρκα μας,/ μαζί με τ΄
απροστάτευτα ορφανά,/ τις μάνες τζιαί πατέρες τους χαροκαμένους,/ τους
μαυροπικραμένους τζιαί πενθοκτυπημένους./ Γαλάζιοι τζιαί ξάστεροι οι ουρανοί
μας ήταν…/, πριν έρτουν, να τους μολύνουσιν,/ που τα πέρατα της βάρβαρης ανατολής,/
ορδές μυριάδες γιουρούκηδες,/ που για γαίμαν Χριστιανικόν αδημονούσαν/ όπως οι
πρόγονοι τους Οθωμανοί Σουλτάνοι,/ οι γαιματοβαμμένοι, που τζιαί αυτοί
αιμοδιψούσαν…
Μαυροπικραμμένα, εσμίασιν τα πυρωμένα γαίματα/ τα
πύρρεια τα δάκρυα, πικρά την νήσον,/ εποτίζαν τζιαί μ΄ορμή εχύνουνταν./ στην
θάλασσα της Τζιερύνειας,/ Ερυθρά η θάλασσα βάφτηκε, Νεκρά θάλασσα εγίνει,/
μαύρη τζιαί η γη η δακρυοποτισμένη γέρημη τζιαί στείρα πια./ Αλοί τζιαί
τρισαλοίμονο ..οϊμέ…!/ στα τρία μοιραία άσπρα περιστέρκα,/ τα έρημα, που
λαβωμένα επετούσαν,/ που πάνωθκιον, της αστραποκτυπημένης,/ στο βαρύν σκότος
πισσούρι τυλιγμένης,/ θαλασσοφίλητης πανώρκας νήσου/. Ας όψονται τζι΄ ας
ξέρουσιν,/ οι Τούρτζιοι βαρβάροι, ότι ακόμα τζιαί μετά,/ που μια νύχτα
πισσοσκότεινη ο ήλιος/, ο φωτοστεφανώμενος,/ το πουρνόν τζιαί πάλαι, θ΄
ανατείλει,/ απ τα φωτόλαμπρα, της Κυπρου τα’ ‘πουράνια,/ με το κοντάρι του, το
λαμπερόν, φωθκιάν τζι όλεθρον/, εις τους οχτρούς αλύπητα θα σπείρει/ τζιαι
Ανάσταση τζιαι Λευτερκά, εννά φέρει….
΄Ενε πρόλαβαν το μήνυμα στην μάνα μας να πάνε,/τα
τρία της Κύπρου, περιστέρκα.. Απεγνωσμένα μάχουνται,/ στης Κύπρου της
ματοτζιηλισμένης/, στην αχάπαρη την μάνα για να πάσιν,/ να ικετεύσουν, ύστατη
στιγμή,/ βοήθεια μητρική να κελεύσουν/. Εν είχαν απ΄αλλού βοήθεια,/ τα άμοιρα
να εκλιπαρήσουν,/ για την έρμην κόρη, που αργοπέθαινε./ Εθέλασιν μόνο στην μάνα
της,/ τα μαύρα μαντάτα να της λαλήσουν,/ για την βαρβαροκτυπημένη θυγατρί,/
απού τα σιέρκα τα ΄γκληματικά κατασφαγμένης,/ αυτόνων των βάρβαρων, τ΄ Αττίλα
απογόνων./ Εν πρόλαβε το μαυροπικραμμένο μαντάτο/, το ΄να άσπρο περιστέρι για
να πάει/, μες΄ τους καπνούς εχάθην./ Απού ψηλά την Κύπρο εθώρεντην,/ που
εκαύκετου…, εν άντεξε, εποστάθηκεν,/η θλίψη το παράλυσε, τζιαί χάμου ππέφτει,/
οϊμένανε..στ’ Απόστολου Βαρναβα σκλαβωμένο μοναστήρι!/ Το άλλο στου Τζιύκκου το
ψηλό βουνί,/ της Παναγιάς Τζιυκκώτισσας, στο άγιο το θρονί της,/ ψυχομασιεί
τζιαί σέρνεται το πισσομαυρισμένο/το τρίτο απ τον ουρανό, την Κύπρο/ που τους
καπνούς, θολά εθώρεντην / τζι΄ απ την πύρινη θωρκά του, αστραπόβροντα
γενιούνται./ τζιαι επιθανάτιο Ύστατο ανακάλημα, μες την ανεμοζάλη του την
μαυρογέρημη/, σαν Διγενή Ακρίτα μεταμόρφωση,/ στα θεία ουράνια με βροντερήν
ανθρώπινην λαλιά/, ανακράζει το πικροποτισμένο/ τζιαί αναπέμπει ικεσία έσχατη,/
που σαν ιερή ψαλμουδκιά απόκοσμη,/ απαντοχή στα πέρατα ακούστην,/ « Την Κύπρο
σώστε, Ω! Θεέ, Χριστέ μας,/ τζιαί συ Τζιυκκώτισσα Παναγιά μας/
Εσύ της Κύπρου η μάνα Παναγιά, που απ΄την Κύπρο,/
όταν πέρασε,ς τον Άη Λάζαρο να δείς,/ πάνου στου Τζιύκκου τα βουνά μαζί,/ τ΄
ανεβήκατε για να βλογήσετε,/ πιστούς Χριστιανού Κυπραίους,/ τα πεύκα ούλλα
λύγισαν τζιαί υποκλιθήκαν./ Έλα πίσω Παναγιά μας, συγχώρεση να δώσεις,/ για τις
αμαρτίες μας τζιαί τούτην μόνον την φοράν,/ τους βάρβαρους θε να λυγίσεις τζιαί
γονατίσεις,/ στα τιμημένα χώματα της Κύπρου, να θεοκαρβουνιάσουν,/Αυτοί οι
βάρβαροι που αμάχους κατάκαψαν,/ εκκλησιές λεηλάτησασιν, ιερά και όσια καταπατήσασιν…/
Τζιαί επί τέλους οι Κυπραίοι τζιαί ούλλoς,/ ο
Ελληνισμός αυτός ο μαρτυρικός λαός να πνάσουσιν…,/απ αύτηνν του κόσμου την
μαυροσκότεινη/ μαυρογέρημη τραγωδία να ησυχάσουσιν…. , λευτεριά, ειρήνη/ τζιαί
αναπαμό νάχουν, διότι δεν έχουν ποτέ λυγίσει/ τζιαι αν τα ματωμένα τους γόνατα
τους,/ καμιά φορά ακούμπαγαν το χώμα/ ήταν γιατί μόνο στους νεκρούς τους
ήρωες,/ γονάτιζαν τζιαι για προσευχή…..
……Τζιαί άφησε τον τελευταίο στεναγμό,/ το τρίτο
ματοβαμμένο περιστέρι….,/ στον τρούλλο του Αποστόλου Ανδρέα,/ στ΄Άγιο υπόδουλο
μοναστήρι της Ουρανίας Καρπασίας…./ποτίζοντας τζιαι τούτο, το πικροχολωμένο/ το
δακρύβρεχτο με το αίμα του το Άγιο Αθάνατο Δέντρο της Ελευθερίας…./και
προσδοκώμενης Ανάστασης της πικροβασανισμένης Κύπρου…,/ το μοναχικό
χρυσοπράσινο φύλλο που κλυδωνίζετε,/ στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της Μεσογείου…
Εσύ Χριστέ Πανάγαθε, που τα εγκόσμια βάσανα εβίωσες,
Εσύ που ματόβρεκτος ανέβαινες τον Γολγοθά, Εσύ, που του Σταυρού εβίωσες τα
βάσανα και τον θάνατο, μ΄αγκάθινο στεφάνι, δες και της Κύπρου τα μαρτύρια, που
είναι Εσταυρωμένη και δώσε απλόχερα, ανάπαυση…Και όπως Εσύ αναστήθηκες και τον
θάνατο πατήσας και στην Κύπρο την πολύπαθη, κάνε το ευσπλαχνικό σου θαύμα και
ευχή δώσε και σ΄ αυτή για ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ …
Ο αγαπημένος αδελφικός φίλος διαπρεπής λαογράφος
ποιητής και συγγραφέας της Κύπρου ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΑΠΑ τιμητικά προσθέτει στο
δικό μου πόνημα, το ποίημα του στη Κυπριακή διάλεκτο ΗΡΤΕΝ ΤΖΙΑΙ ΦΕΤΗ Η ΛΑΜΠΡΗ.
Ευχαριστώ αδελφέ.
ΑΑ
ΗΡΤΕΝ ΤΖΙΑΙ ΦΕΤΗ Η ΛΑΜΠΡΗ Ήρτεν τζιαι φέτη η Λαμπρή,
μα οι πρόσφυγες ακόμα να μπόρουν να γιορτάσουσιν στο πατρικόν τους χώμα.
Όσον τζιαι να το θέλουσιν τζιαι να το λαχrαρούσιν,
πάλ’ εντα καταφέρασιν έσσω τους να στραφούσιν.
Ακόμα άλλη μια Λαμπρή στο Νότο θα Πασκάσουν,
τα έσιει τους ειςτο Βορκά λαλούν τους να ξηχάσουν.
Μα θέλουν να γιορτάσου σιν ποτζιεί που γεννηθήκαν,
στους σκλαβωμένους τόπους τους που άδικα χαθήκαν.
Να ξαναπάν στες εκκλησιές, πον’ χρόνι’ αμπαρρωμένες
τζιαι καρτερούσιν τους πιστούς βουβές τζιαι
λυπημένες.
Να παν στο ΧρυσοΣώτηρο τζι Απόστολον Αντρέα,
μα τζιαι στες όλλες Εκκλησιές οι πρόσφυγες παρέα,
για να Πασκάσουν σαν τζιαι πριν όμορφα τζιαι ωραία.
Γιατί εν’ μιάλη πίκρα τους τη γην τους να θωρούστν
άνομοι τζιαι αλλόθρησκοι να τη λεηλατούσιν,
τα σπίθκια τους, τα μάλλιατους, να τους
τσαλαπατούσιν
τζι οι μιάλοι πίσω να θωρούν χωρίς να βοηθούσιν.
Τζι η μόνη τους παρηορκά, Χριστέ μας, είσαι σύ,
να κάμεις πιον το θαύμα σου να σώσεις το νησί.
Εσύ που εσταυρώθηκες τον κόσμο, για να σώσεις,
βάλε ξανά το σιέρι σου την Κύπρο να γλυτώσεις.
Πρόσφυγες τζι αγνοούμενοι έσσω τους να στραφούσιν,
μιτσιοί τζιαι μιάλοι πασ’ τη γη το θαύμα σου να
δούσιν
τζιαι ότι είσαι γιος θεού να το παραδεκτούσιν.
ΜΕΓΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ 10η Απριλίου – 15η Απριλίου 2023.
Η Αγία και Μεγάλη εβδομάδα,καλείται και ως «
Εβδομάδα των Παθών», και είναι αφιερωμένη στα Άγια Πάθη του Ιησού Χριστού, πριν
την Ανάσταση και την Ανάληψή Του και έχει ονομαστεί ως « Μεγάλη », σε ανάμνηση
των ιδιαίτερα σημαντικών («Μεγάλων») για την ορθόδοξη πίστη γεγονότων, που
λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκειά της.
Το πιο κάτω, ερανισμένο απόσπασμα αρχείου της
μητροπόλεως Βεροίας με πρόσθετα σχόλια και πληροφορίες.
«Πώς βιώνεται ο λειτουργικός χρόνος τη Μεγάλη
εβδομάδα;
Η Εκκλησία από την μεγάλη της φιλανθρωπία, για να
μπορέσουν όσο είναι δυνατόν περισσότεροι πιστοί να συμμετέχουν στις Ακολουθίες,
επέτρεψε από την αρχή της Μ. Εβδομάδας, να ψάλλεται ο Όρθρος της επόμενης
ημέρας. (π.χ. την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ ψάλλεται ο Όρθρος της Μεγάλης
Δευτέρας).
Τι τελείται τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας;
Οι τέσσερις πρώτες ημέρες μας προετοιμάζουν
πνευματικά για το θείο δράμα και οι Ακολουθίες ονομάζονται «Ακολουθίες του
Νυμφίου».
Μεγάλη Δευτέρα (Κυριακή Βαϊων βράδυ):
Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα:
α) Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη
Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή του ωραίου στο σώμα και τη ψυχή. Ο
Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του (που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο)
τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του.
β) Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο
Χριστός (Ματθ. 21, 18-22):
Συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την
ζωή του Ισραηλιτικού λαού, που ήταν άκαρποι από καλά έργα.
Μεγάλη Τρίτη (Μεγάλη Δευτέρα βράδυ):
Την Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές:
α) Των δέκα παρθένων (Ματθ. 25,1-13) που μας
διδάσκει να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία.
β) Των Ταλάντων (Ματθ. 25,14-30), που μας διδάσκει
να είμαστε εργατικοί και πρέπει να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά
μας χαρίσματα.
Μεγάλη Τετάρτη (Μεγάλη Τρίτη βράδυ):
Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή
γυναίκα (Λουκ. 7,47), που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και
συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον
Κύριο. Ψάλλεται το περίφημο τροπάριο (δοξαστικό) της Υμνογράφου Μοναχής
Κασσιανής.
Μεγάλη Πέμπτη (Μεγάλη Τετάρτη βράδυ):
Την Μεγάλη Πέμπτη γιορτάζουμε 4 γεγονότα :
α) Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών
των μαθητών από τον Κύριο, δείχνοντας για το ποια πρέπει να είναι η διακονία
των πιστών στην Εκκλησία.
β) Τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή την παράδοση του
Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
γ) Την Προσευχή του Κυρίου, στο Όρος των Ελαιών και
δ) την Προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή του
Πάθους του Κυρίου.
Μεγάλη Παρασκευή (Μεγάλη Πέμπτη βράδυ):
Την Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την Κορύφωση του θείου
δράματος, τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα
Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας. Δηλαδή:
α) Τα πτυσίματα
β) τα μαστιγώματα
γ) τις κοροϊδίες
δ) τους εξευτιλισμούς
ε) τα κτυπήματα
στ) το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την
ζ) Σταύρωση και
η) τον θάνατο του Χριστού μας.
Μεγάλο Σάββατο (Μεγάλη Παρασκευή πρωϊ και βράδυ):
Το Μεγάλο Σάββατο το πρωϊ γιορτάζουμε:
α) την Ταφή Του Κυρίου και
β) την Κάθοδο Του στον Άδη, όπου κήρυξε σε όλους
τους νεκρούς. Έτσι Μεγάλη Παρασκευή το πρωϊ (ημερολογιακά), τελούνται οι εξής
ακολουθίες: Ακολουθία των Μεγάλες Ωρών και στις 12.00 το μεσημέρι της
Αποκαθηλώσεως, δηλαδή την Ταφή Του Κυρίου από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας και το
Νικόδημο τον Φαρισαίο, μέλος του Μ. Συμβουλίου και κρυφό μαθητή του Κυρίου.
Την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ (ημερολογιακά)
ψάλλονται τα Εγκώμια και έχουμε την περιφορά του Επιταφίου!
Κυριακή του Πάσχα (Μ. Σάββατο πρωϊ και νύχτα από τις
12.00 π.μ):
Το Μεγάλο Σάββατο (ημερολογιακά) το πρωϊ, έχουμε την
λεγόμενη «1η Ανάσταση», δηλαδή το προανάκρουσμα της Αναστάσεως που μεταδίδουν
οι ύμνοι και της προσμονής της λυτρώσεως όλης της κτίσεως από την φθορά και τον
θάνατο!
Το Μεγάλο Σάββατο στις 12.00 (δηλαδή ουσιαστικά την
Κυριακή), έχουμε την ζωηφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας, την ήττα του θανάτου και
της φθοράς και την αφή του Αγίου Φωτός στον κόσμο από το Πανάγιο Τάφο.
Κυριακή του Πάσχα στις 11.00 π.μ. ή το απόγευμα,
τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό
Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η νίκη του θανάτου και η εποχή της
Καινούριας Διαθήκης, της χαράς και της Αναστάσιμης ελπίδας».
Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα των Παθών και της
Αναστάσεως για όλους εμάς τους Πίστους;
Οι πιστοί βιώνουμε τα πάθη και την ανάσταση του
Χριστού συμμετέχοντας ενεργά σε αυτά με «συμπόρευση», «συσταύρωση» και
«συνανάσταση»! Ο Χριστός με την θέληση του (εκουσίως), έπαθε και ανέστη για να
σωθούμε όλοι εμείς! Αυτό σημαίνει ότι δεν λυπούμαστε «μοιρολατρικά» για το
Πάθος του, αλλά για τις δικές μας αμαρτίες και αφού μετανοιώνουμε ειλικρινώς
μπορούμε την αντικειμενική σωτηρία που χάραξε ο Χριστός να την κάνουμε και
υποκειμενική – προσωπική σωτηρία …
Τέλος προσθέτω ΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΛΥΡΙΚΟ –
ΕΠΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ…..
Τουρκοκρατία, Κύπρος….
20η Απριλίου 1833…..
Μια φορά και σε χαλεπούς καιρούς στη Κύπρο την
Τουρκοκρατούμενη, ζούσε ο Ιερέας – Μοναχός Ιωαννίκιος. Ήταν ένα φλογερός
αγωνιστής, που συμμετείχε και στην Επανάσταση των αδελφών του Ελλήνων, κατά των
βαρβάρων κατακτητών Τούρκων…. Ο πάτερ λειτουργούσε στην εκκλησία του Άη Ηλία
και παρά την βάναυση τουρκική απαγόρευση, παράνομα κτυπούσε καθημερινά την
μικρή καμπάνα του χωριού του….είτε χαρμόσυνα, είτε θλιμμένα…
Ο Τούρκος Πασάς της περιοχής, φιρμάνι του ΄στειλε,
πριν το Πάσχα, να μην χτυπήσει την καμπάνα για την Ανάσταση… Το Πασχαλιάτικο
χαρμόσυνο μήνυμα, δεν θα το άκουγαν τα γύρω χωριά… Ο πάτερ Ιωαννίκιος σε θλίψη
περιέπεσε …. Πήγε εις την εκκλησιά του, του Άη΄Λια, προσευχήθηκε με λυγμούς και
ζήτησε την βοήθεια του Εσταυρωμένου …. Τελειώνοντας άκουσε νοερά, ήχους
καμπάνων να κτυπούν χαρμόσυνα στα αυτιά του…. Ήταν το μήνυμα, ότι η καμπάνα του
Άη Λιά…. έπρεπε να κτυπήσει….
Αφού ξεκίνησε η Αναστάσιμη Λειτουργία και οι
ευλαβείς συγχωριανοί του, περίμεναν το Αναστάσιμο χαρμόσυνο μήνυμα …. ο
Ιωαννίκιος βγαίνει έξω και αφού με βροντερή φωνή ψάλλει το Χριστός Ανέστη…,
προχωρά ταυτόχρονα προς το σχοινί της καμπάνας και αρχίζει τις κωδονοκρουσίες….
Ο Πασάς, που έμενε στο χωριό ακούει την καμπάνα… Τα άρματα ζώνετε και καβάλλα
στ΄άλογο, φτάνει σε λίγο στην αυλή της εκκλησιάς…Ο Ιωαννίκιος απτόητος
συνέχιζει να την χτυπά… Με υψωμένη την χαντζάρα του, ο πασάς, προχωρά
απειλητικά προς τον Ιωαννίκιο…. (Ο Ιωαννίκιος ακριβώς δίπλα στο καμπαναριό,
μάζευε ξύλα για το τζάκι και είχε και το τσεκούρι του…). Όταν ο πασάς
αγριεμένος φτάνει κοντά του, ο σβέλτος αντάρτης παπάς αρματωλός και κλέφτης,
αρπάζει το τσεκούρι του και προτού προλάβει ο πασάς να κατεβάσει την μεγάλη του
χατζάρα, του καταφέρνει ένα κτύπημα στο κεφάλι… Όπως το εξιστόρησαν οι τότε
λαογράφοι γυρολόγοι Κυπραίοι ποιητάρηδες…. «Φακκά του μια με την κουνιά, πάνω
στην τζιεφαλή του (του Πασά) τζιαί όπως μου ιστορίσασιν εζάβωσε το δει του…..» - Τον κτυπά μια φορά, με το τσεκούρι πάνω στο
κεφάλι και όπως μου εξιστόρησαν, στράβωσε το βλέμμα του….. (Τα μάτια του.)-
Καταφεύγει κυνηγημένος στην Καντάρα, στον
Πενταδάκτυλο και μαζί με άλλους αντάρτες επαναστάτες κτυπούν αλύπητα τους
Τούρκους….
Στις 20 Απριλίου του 1833, μαζί με τους συντρόφους
του, από την ηρωική Καρπασία στρατοπεδεύουν στο ηρωϊκό χωριό Τρίκωμο (Γενέτειρα
του Στρατηγού Γρίβα – Διγενή), για να επιτεθούν σε ασκέρι Τούρκων, που
κατέφθασε από Τουρκία…. Ήταν όλοι έτοιμοι να θυσιαστούν, για την σκλαβωμένη
τους πατρίδα Κύπρο…. και περίμενα ενισχύσεις και πολεμοφόδια από την Λευκωσία
για να επιτεθούν…. Δυστυχώς οι ενισχύσεις δεν έφτασαν ποτέ…. Οι Τούρκοι μετά
από προδοσία, ανέκοψαν τους εθελοντές, που πήγαιναν να βοηθήσουν τον επαναστάτη
Ιωαννίκιο και τους άνδρες του…Ήταν υπέρτεροι οι Τούρκοι….και αφού κατέσφαξαν
τους λιγοστούς επαναστάτες προχώρησαν προς το στρατόπεδο του Ιωαννίκιου …Ήταν
χιλιάδες Τούρκοι και οι επαναστάτες μια νηπιακή φούχτα….. Μετά από άνιση μάχη
και ηρωϊκή αντίσταση, σχεδόν όλοι έπεσαν μαχόμενοι. Ο Ιωαννίκιος βαριά
λαβωμένος συλλαμβάνεται…. Βασανίζεται βάναυσα, ακρωτηριάζεται αλλά δεν προσκυνά
…. Παλλουκωμένος με ένα σταυρό στο χέρι αφήνει την τελευταία του πνοή
ψέλνοντας… Το ιερό του αίμα σμίγει με τα αχνίζοντα αίματα των ηρωικών του
συντρόφων και ποτίζουν το ιερό δέντρο της Ελευθερίας και τα άγια χώματα της
Ουρανία Καρπασίας… Η τελευταία του φράση… ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ….. ΧΡΙΣΤΟΣ
ΑΝΕΣΤΗ…..
ΕΥΧΟΜΑΙ, ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ
ΧΑΡΜΟΣΥΝΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΑΓΑΠΗ, ΕΙΡΗΝΗ
ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ, ΣΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ
ΚΥΠΡΟΥ, ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΝΑ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΓΟΛΓΟΘΑ…ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ.
Επιμέλεια του Αντώνη Αντωνά, αδελφού εθνομάρτυρα από
κατεχόμενη Αγία Μεσαορία, γη Αγίων και ηρώων.
