Του,
Παναγιώτη Μυργιώτη Μαθηματικό
Οι
παγκόσμιες ημέρες εορτασμού διαφόρων γεγονότων ,δίδουν την ευκαιρία εκτός της
τιμής να ασχοληθούμε όλοι με αυτό και να προβληματιστούμε.
Μια
τέτοια ημέρα( παγκόσμιος) είναι αφιερωμένη και στη ελληνική γλώσσα. Στη δική
μας μητρική γλώσσα. Μεγάλη τιμή και ημέρα που ο καθένας μας πρέπει να αναλογιστεί. Γιατί γίνεται τέτοια τιμή σε
μια γλώσσα που την ομιλούν μόνο μερικά εκατομμύρια άνθρωποι;; Κάτι το ξεχωριστό
θα έχει η ελληνική λαλιά.
Θα περίμενε κανείς μια τέτοια σπουδαία
και ζηλευτή για τους άλλους λαούς μέρα να μη περάσει απαρατήρητη από την
κοινωνία. Αλλά οι διαμορφωτές της κοινής
γνώμης έκριναν ότι το θέμα δεν «πουλάει»....όπως κοινώς λέμε. Ένα- δυο μηνύματα
από την πολιτειακή ή πολιτική ηγεσία δεν σώζουν την κατάσταση Οι άλλοι τι
κάναμε;; μόνο ο ιός και το ξεκατίνιασμα των ηθοποιών και αθλητριών πουλάει;;. Η
γλώσσα μας, η βαριά αυτή βιομηχανία του τόπου δεν αξίζει τίποτα;;. Ούτε μια
ανακοίνωση για την τιμή των όπλων;; Μόνο άλλα πράγματα μας ενδιαφέρουν;;. Το
μέλλον μας δεν μας ενδιαφέρει;; γιατί η γλώσσα είναι ένα από τα στοιχεία της
ταυτότητας κάθε λαού και έθνους όπως και η θρησκεία του. Οι καιροί είναι
πονηροί και ως εκ τούτου πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση. Να διαφυλάξουμε το
σπάνιο διαμάντι της γλώσσας μας και την τεράστια κληρονομιά που κουβαλάει .
Δεν αποτελεί υπερβολή αν γράψουμε ότι
η ελληνική γλώσσα που μιλιέται σε αυτό εδώ τον τόπο για χιλιάδες χρόνια και της
οποίας σπέρματα και ρίζες της βρίσκομε παντού σε όλο τον κόσμο είναι η ίδια.
Έχει υποστεί βέβαια με την πάροδο χιλιάδων ετών έναν επηρεασμό αλλά παραμένει η
ίδια. Λέξεις της εποχής του Ομήρου και εκφράσεις αρχαίες χρησιμοποιούμε και
σήμερα.
Η
γλωσσοπλαστική ικανότητα της γλώσσας μας είναι αξιοθαύμαστη. Δεν νοιώθει την
ανάγκη να δανειστεί και να χρησιμοποιήσει λέξεις ξενικής προέλευσης (κακό)μεταφρασμένες
αντί της παραγωγής της . Θα μπορούσαμε κάλλιστα να πούμε δισκοθήκη αντί για
ντισκοτέκ. Πολλά, δυστυχώς, είναι τα παρόμοια παραπτώματα. Δεν θα αναφερθώ στα
, διάφορα, σύγχρονα κλικ...
Εις την ελληνική γλώσσα έχουν γραφεί
αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και φιλοσοφικής και επιστημονικής
σκέψης. Δανείσαμε στις επιστήμες και όρους και ονόματα και ιδέες. Το
λεξιλόγιο της σύγχρονης επιστήμης βρίθει
από λέξεις ελληνικές τα μαθηματικά π.χ. λέγονται mathematics . Η μεγάλη
πλαστικότητα και η γενεσιουργός ικανότητα γέννησης ιδεών και όρων της δίνει τη
δυνατότητα να εκφράζει με διαφορετικές λέξεις τις αποχρώσεις του ίδιου
πράγματος ,δυνατότητα που δεν έχουν πολλές γλώσσες. Η πλαστικότητά της βοηθά να
εκφράζονται με σαφήνεια και επιστημονική ακρίβεια έννοιες πολύ λεπτές. Να μη
ξεχνάμε ότι εις την ελληνική γλώσσα έχουν γραφτεί το ευαγγέλιο, οι πράξεις των
Αποστόλων. Είναι η γλώσσα που χρησιμοποίησαν οι πατέρες της Εκκλησίας μας για
την διατύπωση των υψηλών θεολογικών εννοιών.
Ωστόσο
αυτό που αποδεικνύεται πράγματι ασύλληπτο είναι το γεγονός ότι το ελληνικό
αλφάβητο κρύβει μια μυστική επίκληση! Εάν πάρουμε τα γράμματά του και τα
θέσουμε στη σειρά, ως δια μαγείας εμφανίζεται μια αρχαία προσευχή που εξυμνεί
το Φως και την Ψυχή! Έχουμε, λοιπόν:
«Αλ
φα, βη τα Γα! Αμα δε Ελ, τα εψ ιλών. Στη ίγμα, (ίνα) ζη τα, η τα, θη τα Ιώτα
κατά παλλάν Δα. (Ινα) μη νυξ η, ο μικρόν (εστί) πυρός δε ίγμα ταφή εψ ιλών, φυ
(οι) Ψυχή, ο μέγα (εστί)!»
Η
μετάφραση έχει ως εξής:
«Νοητέ
ήλιε, εσύ που είσαι το φως, έλα στη Γη! Κι εσύ, ήλιε ορατέ, ρίξε τις ακτίνες
σου στον πηλό που ψήνεται. Ας γίνει ένα καταστάλαγμα για να μπορέσουν τα Εγώ να
ζήσουν, να υπάρξουν και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.
Ας
μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν, και κινδυνεύσει να χαθεί το
καταστάλαγμα της φωτιάς μέσα στην αναβράζουσα λάσπη, κι ας αναπτυχθεί η Ψυχή,
που είναι το μέγιστο, το σημαντικότερο όλων!» Ορθόδοξη χριστιανική προσευχή
δεν είναι. Έχει σπέρματα αληθείας.
Πολλά θα μπορούσε να γράψει κάποιος
για το μεγαλείο και το λαμπρό μέλλον της ελληνικής γλώσσας, σε πείσμα των
ελληνομηδενιστών. Η τελειότερη γλώσσα περιφρονείται στην κοιτίδα της. Όσοι τη
γνωρίζουν τη σέβονται. Πιστεύω ότι δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος υπερασπιστής
της. Ένας μαθηματικός είμαι. Ο καθένας μας ας πράξει το χρέος του και το
καθήκον του.
