Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου.
Πλησιάζει η τραγική για τον Ελληνισμό
50ή επέτειος της εισβολής του Αττίλα στην Κυπριακή Δημοκρατία και η εκ μέρους
της Τουρκίας κατοχή του 37% του κυπριακού εδάφους. Τα όσα συμβαίνουν στην
Ουκρανία κάνουν τον Έλληνα να σκεφτεί πως
ίδιες περιπτώσεις αντιμετωπίζονται από τους ισχυρούς της Δύσης με δύο
μέτρα και δύο σταθμά. Οι αρχές του Δικαίου υποτάσσονται στο συμφέρον και στη
γεωπολιτική.
Στην Ουκρανία υπάρχει εισβολή, το ίδιο
και στην Κύπρο. Στην Ουκρανία η προστασία των όμαιμων ήταν η δικαιολογία για
την εισβολή. Το ίδιο και στην Κύπρο. Τι συμβαίνει στις δύο περιπτώσεις; Στην
Κύπρο ουδεμία στρατιωτική βοήθεια προσφέρθηκε για την άμυνά της και ουδεμία
ενέργεια συνέβη για να αποτρέψει την εισβολή. Είναι γνωστά τα δισεκατομμύρια
που έχουν δοθεί στην Ουκρανία καθώς και το άφθονο πολεμικό υλικό. Εκτός
ΝΑΤΟ η Κύπρος, όπως και η Ουκρανία. Η εισβολή στην Κύπρο και η
κατάληψη του ακόμη κατεχομένου εδάφους ολοκληρώθηκε στις 16 - 17 Αυγούστου με
τον Αττίλα 2. Ο Κων. Καραμανλής, που
στις 24 Ιουλίου 1974 ανέλαβε πρωθυπουργός, σε μια διαλυμένη από την
χούντα Ελλάδα, ζήτησε την άμεση σύγκληση του συμβουλίου υπουργών του ΝΑΤΟ. Η
απάντηση ήταν αρνητική. Αιτιολογία ότι ο Γ.Γ. της Συμμαχίας Γιόζεφ Λουνς έφευγε
για τις θερινές του διακοπές!... Στην πράξη η σύγκληση του Βορειοατλαντικού
Συμβουλίου προσέκρουσε στο βέτο του Χένρι Κίσινγκερ, ο οποίος έχοντας τις δικές
του ιδέες ως προς τις ελληνοτουρκικές διαφορές , δεν ήθελε εμπλοκή της
Συμμαχίας στην κυπριακή κρίση, ευνοώντας σκανδαλωδώς τον εισβολέα. (Βλ. Ιωαν.
Ιατρίδη άρθρο εις «Καθημερινή», στις 16.05.2020).
Τη μαρτυρία του καθηγητού Ιατρίδη
ενισχύει η αναφορά του ΥπΕξ της Αγγλίας Τζ. Κάλαχαν, στις 14 Αυγούστου 1974,
που περιλαμβάνεται στον φάκελο WSC 1/10 (μέρος Τα):
«Ο ΥπΕξ (Κάλαχαν) ρώτησε τον Δρα. (sic) Κίσινγκερ εάν
ήταν διατεθειμένος να παραστεί σε υπουργική Σύνοδο του ΝΑΤΟ, αν αυτός τη
συγκαλούσε. Ο Δρ. Κίσινγκερ συμφώνησε
στον βαθμό που αυτή δεν θα συγκαλούνταν πριν την Δευτέρα (19 Αυγούστου 1974)».
Θυμίζουμε ότι ο Αττίλας 2 ολοκληρώθηκε στις 16-17 του ιδίου μηνός... Αντίθετη η
δράση του ΝΑΤΟ στην περίπτωση της Ουκρανίας. Άμεση σύγκληση του ΝΑΤΟ, ομόφωνες
αποφάσεις και άμεσες δράσεις, αμέριστη υποστήριξη πολιτική, στρατιωτική,
οικονομική. Θυμίζουμε πάντως την μέχρι και σήμερα ανεκτικότητα έως και
υποχωρητικότητα ΝΑΤΟ και ΕΕ στον σοβινισμό της Τουρκίας, αντίθετα προς
την Ρωσία, που επιζητείται η ήττα της σε όλα τα επίπεδα. Αυτό έγινε σαφές και
χθες στο Βίλνιους. Για να άρει ο Ερντογάν το βέτο για την είσοδο στο ΝΑΤΟ της
Σουηδίας, οι σύμμαχοι, με πρώτες τις ΗΠΑ, έφθασαν τα ανταλλάγματά τους μέχρι
σημείου ταπεινώσεώς τους...
Η
εξήγηση της συμπεριφοράς των ΗΠΑ προς την Τουρκία σήμερα, έναντι αυτής
κατά την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο είναι εύκολη, με βάση τη λογική του συμφέροντος. Υπάρχουν όμως και σχετικά
ντοκουμέντα. Ένα από αυτά είναι η αναφορά του Πίτερ Ράμσμποθαμ, πρέσβεως της
Μεγ. Βρετανίας στην Ουάσινγκτον, προς τον Υπουργό των Εξωτερικών, Τζ. Κάλαχαν, στις 14 Αυγούστου
1974. Έγραψε μεταξύ άλλων: «Στο επίκεντρο των σκέψεων του Κίσινγκερ βρίσκεται η
ανάγκη να αποφευχθεί να προσφερθεί στη Σοβιετική Ένωση η επέκτασή της επιρροής
της στην ανατολική Μεσόγειο. Είναι, επομένως, αποφασισμένος να μη
διακινδυνεύσει την αμερικανική θέση στην Τουρκία, της οποίας τη συνεισφορά στο
ΝΑΤΟ θεωρεί πιο σημαντική από τη συνεισφορά της Ελλάδος...».
