Του, Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Ο Χένρι Κίσινγκερ, περιώνυμος
γερμανοεβραϊκής καταγωγής αμερικανός πολιτικός, που επηρέαζε επί δεκαετίες την
εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, στις 27 του παρελθόντος Μαΐου συμπλήρωσε έναν αιώνα ζωής και καθώς
γράφτηκε «είναι διαυγής στη σκέψη». Σε
ολιγάριθμη σειρά άρθρων θα
επιχειρηθεί να παρουσιαστεί η σχέση του εν λόγω προσώπου με τον Ελληνισμό. Ο
Κίσινγκερ είχε πρότυπό του τον περιβόητο αυστριακό Κλέμενς φον Μέτερνιχ, που, κατά τον 19ο
αιώνα, δέσποσε επί δεκαετίες στη
διπλωματία της Ευρώπης και ταυτίστηκε το όνομά του με την απολυταρχία, τον φεουδαρχισμό, την καταπίεση των λαών και τη διατήρηση ακέραιης
της αλλόθρησκης οθωμανικής αυτοκρατορίας, σε βάρος των χριστιανικών εθνών, που
αυτή κρατούσε αιχμάλωτα.
Ο Κίσινγκερ αγάπησε και έκαμε πρότυπό
του τον Μέτερνιχ. Η διδακτορική του διατριβή στο Χάρβαρντ είχε θέμα « Ένας αποκατεστημένος
κόσμος: Μέτερνιχ, Καστελρέι και το πρόβλημα της ειρήνης 1812-1822» (Εκδ.
Παπαζήση, 2003). Ο Καστελρέι ήταν ο υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας, που, κατά
τον Μέτερνιχ, κατάλαβε τη σκέψη του. Σημειώνεται ότι ο Καστελρέι αυτοκτόνησε το
1822...
Καίριο μέρος της αποστροφής του
Μέτερνιχ προς τους λαούς της Ευρώπης από τους οποίους, κατά την άποψή του,
κινδύνευε το στάτους που επιχειρούσε να διατηρήσει στην γηραιά ήπειρο,
αποτελούσαν οι Έλληνες. Ο Άλαν Σκεντ, Καθ. Διεθνούς Ιστορίας στο LSE, στη μελέτη του «Europe’
s balance
of power,
1815-1848» (Macmillan, London,
1979, p. 7) γράφει ότι ο Μέτερνιχ είπε για τους Έλληνες: «
Εκεί, πέρα από τα σύνορά μας, τριακόσιες ή τετρακόσιες χιλιάδες άνθρωποι,
σουβλισμένοι ή με κομμένο το λαιμό, ελάχιστα μετράνε».
Ο πρώην βρετανός διπλωμάτης και τώρα
καθηγητής Πανεπιστημίου Ουίλιαμ Μάλλινσον αντιπαραβάλλει τη δήλωση του Μέτερνιχ
με αυτήν του Κίσινγκερ: « Οι Έλληνες είναι δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο να
τιθασευτούν. Γι’ αυτό θα πρέπει να χτυπήσουμε στις πολιτισμικές τους ρίζες,
ίσως τότε να τους αναγκάσουμε να συμμορφωθούν. Εννοώ φυσικά, να χτυπήσουμε τη
γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τα πολιτισμικά και ιστορικά αποθέματά τους
προκειμένου να εξουδετερώσουμε την ικανότητά τους να αναπτύσσονται, να
διακρίνονται, ή να κυριαρχούν, καταργώντας έτσι ένα εμπόδιο στα ζωτικά
στρατηγικά μας πλάνα στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή».
Επειδή
αμφισβητήθηκε η ακρίβεια της δήλωσης ο Μάλλινσον σημειώνει: «Εγράφη στον “Οικονομικό Ταχυδρόμο”
στις 14 Αυγούστου 1997. Το άρθρο δανείζεται το απόσπασμα από το The Turkish
Daily News
της
17ης Φεβρουαρίου 1997. Ο Κίσινγκερ φέρεται να είπε τα εν λόγω σε μια
ομάδα επιχειρηματιών στην Ουάσινγκτον, τον Σεπτέμβριο του 1974. Ο πρώην
αρχισυντάκτης του “Οικονομικού Ταχυδρόμου” Γιάννης Μαρίνος μου επιβεβαίωσε το
αληθές της ιστορίας τηλεφωνικά, στις 17 Ιουλίου 2002». (Ουίλιαμ Μάλλινσον «Ο
Κίσινγκερ και η εισβολή στην Κύπρο», Βιβλ. της Εστίας, σελ. 38, σημ. 24).
Κατά τον Μάλλινσον «ο Κίσινγκερ προσπαθούσε
να υπερασπιστεί ένα παγκόσμιο σύστημα ισορροπίας δυνάμεων, με την Αμερική ενορχηστρωτή, κατά τον τρόπο του Μέτερνιχ. Έτσι η Αμερική – και ο Κίσινγκερ –
γίνεται ένας μοντέρνος παγκόσμιος Μέτερνιχ».
