ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ …


          Επιμέλεια – έρευνα από ομάδα εργασίας του συγγραφέα κ. Αντώνη Αντωνά.

          Πιο κάτω θα βρείτε την εξήγηση για ποιο λόγο αναφερόμαστε στο παλαιότερο θέμα αυτό ….

 

          Το πιο φωτογραφημένο, κατά τους «Τimes » του Λονδίνου, άγαλμα στην Κύπρο, το θεόρατο μπρούντζινο άγαλμα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, το οποίο επί 21 χρόνια βρισκόταν στο προαύλιο της Αρχιεπισκοπής, στην παλαιά πόλη της Λευκωσίας,  μεταφέρθηκε  στο βουνό εδώ και μερικά χρόνια. Μεταφέρθηκε δίπλα στο* «Θρονί της Παναγιάς», όπου βρίσκεται και ο πολυτελής τάφος του Μακαρίου, με απόφαση του σημερινού Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, που επιθυμεί το άγαλμα στο βουνό, στην Ιερά Μονή Κύκκου, για να «δένει» καλύτερα με το περιβάλλον και για να αποδοθεί ο σεβασμός, που αξίζει στον πρώτο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.

          *Η Παναγία του Κύκκου, κατά τα χρόνια της Βενετοκρατίας στο νησί, 1489-1571, ονομάζονταν Παναγιά της Βροχής και έτσι οι πατέρες της μονής Κύκκου συνήθιζαν να λιτανεύουν την Αγία εικόνα της Παναγίας του Κύκκου σε περιόδους ανομβρίας. Με πομπή μέσω μονοπατιού την ανέβαζαν στην κορυφή του βουνού, όπου την τοποθετούσαν σε ξύλινο θρόνο και τελούσαν παράκληση για τερματισμό της ανομβρίας. Από το γεγονός αυτό προέρχεται και το όνομα της τοποθεσίας, «Θρονί» της Πανάγιας.

          Στα βόρεια σε ειδικά διαμορφωμένη πλατεία τοποθετήθηκε  και το άγαλμα του αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’,  μετά την απομάκρυνσή του από τον περίβολο της Αρχιεπισκοπής, όπου είχε αρχικώς τοποθετηθεί, εφόσον δίπλα από το Θρονί της Παναγιάς, βρίσκεται και ο πολυτελής τάφος του Αρχιεπίσκοπου Μακάριου Γ’ (1950-1977). Τα σχέδια του υπερμεγέθους αγάλματος, του  τάφου και το χώρο,  ο ίδιος ο Μακάριος επέλεξε προτού πεθάνει …

          Η απόφαση για τη μεταφορά του γιγαντιαίου αγάλματος αποδείχθηκε δύσκολη υπόθεση, αφού πρώτον αντιδρούσε  η αδελφή του Μακαρίου κυρία Μαρία Χατζηκλεάνθους, φανατικοί μακαριακοί, προοδευτικοί και οι ιδιοκτήτες «τουριστικών» ειδών στην περιοχή.

          Οι «Τimes » του Λονδίνου σε ανταπόκρισή τους από τη Λευκωσία αποκαλούν το γιγαντιαίο άγαλμα «Βig Μac » (προφανώς όχι από το γνωστό χάμπουργκερ, αλλά από το «Μεγάλος Μακάριος» ), το παρουσιάζουν περίπου ως την ταυτότητα της Λευκωσίας, όπως είναι ο Πύργος του Άιφελ στο Παρίσι, ή το μνημείο του Νέλσωνος στο Λονδίνο και σημειώνουν ότι αυτό εξορίζεται στο βουνό. Προβάλλει τις αντιρρήσεις του γλύπτη κ. Ν. Κοτζιαμάνη για το πόσο δύσκολα μπορεί να μεταφερθεί στο βουνό ένα τόσο μεγάλο και βαρύ άγαλμα, αλλά και τις διαμαρτυρίες κατοίκων της Λευκωσίας, σύμφωνα με τις οποίες το άγαλμα είναι τόσο μεγάλο που «βγάζει μάτι» λέγοντας ότι θα ήταν καλύτερα να εγκατασταθεί στην ύπαιθρο, στην ορεινή περιοχή της Ιεράς Μονής Κύκκου: «Κανείς δεν πρόκειται να το δει και να το φωτογραφίσει στα βουνά» αντιλέγουν οι τουρίστες. Σύμφωνα με πληροφορίες.  στη θέση του θα ετοποθετείτο  ένα μικρότερο μαρμάρινο άγαλμα του Μακαρίου. (;)

          Στην Κύπρο υπάρχουν ουκ ολίγα, αγάλματα, δρόμοι, σχολεία και άλλα κτίρια ή ιδρύματα αφιερωμένα στη μνήμη του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Ας είναι …Αγάλματα μνήμης νεκρών μπορούν κάποιοι να κατασκευάσουν και σεβαστό είναι από όλους, όμως δεν εξυπακούεται, ότι είναι ανδριάντες ή μνημεία ηρωικά….

          Στο δια ταύτα όμως, ανάμεσα στα δεκάδες αγάλματα του Μακαρίου υπάρχει ακόμη ένα 5μέτρο, στο προαύλιο του Προεδρικού Μεγάρου, όπου διπλωματικά «επιβάλλεται» στους ξένους ηγέτες, που επισκέπτονται την Κύπρο να … καταθέτουν στεφάνι….      Καλά, δεν υπάρχει άλλο μνημείο πεσόντων και αγνοουμένων ΕΟΚΑ, 63, 67, 74, στον απέραντο χώρο του  Προεδρικού; ΟΧΙ.

          Ας διατηρηθεί και το άγαλμα του Μακαρίου στο Προεδρικό, για να μας θυμίζει τις τραγικές μέρες της Κύπρου, αλλά ας κατασκευασθεί ακόμη ένα μνημείο πεσόντων και αγνοουμένων τιμής ένεκεν…. Αυτό δεν είναι ασέβεια, είναι ευσέβεια ….

          Διαβάσαμε τελευταία ένα εξαιρετικό άρθρο της διαπρεπούς συγγραφέως και ερευνήτριας Κυπρίας της Ελληνικής Κύπρου Φανούλλας Αργυρού, η οποία με αντικειμενικότητα και σεβόμενη την ιστορία γράφει και το οποίο μας προκάλεσε ρίγη συγκίνησης… Tίτλος:

           ΤΥΜΒΟΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΣΣΑΣ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΜΝΗΜΑΤΑ….

          «Αρηϊφάτους θεοί τιμώσι και άνθρωποι.»

[Αρηϊφτους=αυτούς που έφαγε ο θεός Άρης, δηλ. ο πόλεμος]

          Κωνσταντίνος Καβάφης «Θερμοπύλες»

Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των

ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.

Ποτέ από το χρέος μη κινούντες

δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,

αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία

γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν

είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,

πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε

πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,

πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει

όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)

πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,

κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

          Ο ποιητής θεωρεί πως θα πρέπει να τιμούμε τους ανθρώπους, που έχουν καθορίσει στη ζωή τους κάποιες σημαντικές αρχές, κάποιους πολύτιμους σκοπούς και φροντίζουν να τους υπερασπιστούν μέχρι θανάτου τιμώντας τους όρκους τους. Ο Καβάφης, βέβαια, δεν καθορίζει τι ακριβώς συμβολίζουν οι Θερμοπύλες των ηρώων της καθημερινότητας, αφήνοντας έτσι στον αναγνώστη την ελευθερία να ορίσει ο ίδιος ποιος σκοπός μπορεί να είναι τόσο ιερός και σημαντικός, ώστε να ληφθεί ως Θερμοπύλες, που αξίζει να φυλαχτούν.

          Απόσπασμα. ( Με την έγκριση της αγαπητής κ. Αργυρού)

          Η κάθε χώρα έχει τους ιερούς της χώρους στους οποίους οι ξένοι πολιτικοί ηγέτες και πολιτικοί επισκέπτες, επισκέπτονται,  σεβόμενοι την ιστορία της χώρας που επισκέπτονται.

          Στην περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι κυριότεροι και ιστορικότεροι χώροι πιστεύω είναι δύο.           Τα Φυλακισμένα Μνήματα, και ο Τύμβος της Μακεδονίτισσας.

          Σε αυτούς τους χώρους είχαν και έχουν υποχρέωση Πρόεδρος της ΚΔ και η Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής να συνοδεύουν ξένους πολιτικούς επισκέπτες να καταθέτουν στεφάνι και να ενημερώνονται, για το μαρτύριο, που κουβαλάει στη ράχη της αυτή η πολύπαθη πατρίδα…

          Τα Φυλακισμένα Μνήματα…

          Οι ιεροί Τάφοι αυτοί, στις αποικιακές Κεντρικές Φυλακές, οι οποίες  διατηρούνται και επί Κυπριακής Δημοκρατίας,   με τους  Σταυρούς του μαρτυρίου εξιστορούν την τραγική ιστορική  διαδρομή και κατάληξη  του Κυπριακού Ελληνισμού για το πόθο του για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.  Και αντί του πόθου και στόχου του ΄Ορκου για τον Αγώνα εκείνο,  προδόθηκε, μονομερώς, από τον ίδιο ηγέτη που τον  όρκιζε  για εκείνο τον αγώνα.  Τα Φυλακισμένα Μνήματα, όπου έμειναν φυλακισμένοι οι αθώοι απαγχονισμένοι  ήρωες,  ενός ένδοξου αγώνα που χαραμίστηκε για μια δι-κοινοτική βρετανό-τουρκική  λεγόμενη Ανεξαρτησία…  Η οποία  κατάντησε το νησί στη σημερινή ημικατοχή. Βάση του σχεδίου του Τούρκου Συνταγματολόγου Δρ. Νιχάτ Ερίμ 1956. Το οποίο «υιοθέτησαν» και οι εκδικητικοί  Βρετανοί και την αλαζονεία και ανικανότητα των ηγεσιών του Κυπριακού Ελληνισμού  του να έχουν διορατικότητα και γνώση αφετέρου…

          Τύμβος της Μακεδονίτισσας.

          «Ένας τόπος ιερός, ένας τόπος θυσίας για την πατρίδα, ένας τόπος βεβαρημένης ιστορικής μνήμης …»

           Ο Τύμβος της Μακεδονίτισσας ή αλλιώς το Στρατιωτικό Κοιμητήριο Μακεδονίτισσας βρίσκεται 3χλμ δυτικά της πρωτεύουσας. Αποτελεί το στρατιωτικό νεκροταφείο Ελλαδιτών και Ελληνοκυπρίων πεσόντων της Κύπρου κατά την τουρκική εισβολή του 1974, ενώ εδώ βρίσκονται συγκεντρωμένα και άλλα μνήματα Ελλήνων αξιωματικών και οπλιτών, που έπεσαν σε προηγούμενους αγώνες της Κύπρου για ελευθερία. Στο συγκεκριμένο χώρο είχε καταρριφθεί στις 22 Ιουλίου του 1974 από *φίλια πυρά το αεροπλάνο τύπου «Noratlas» που μετέφερε την 1η Μοίρα Καταδρομών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που ήρθαν στην αδελφή Κύπρο,  από τα Χανιά και πολέμησαν ηρωικά δίπλα στους αδελφούς Κυπρίους, υπό την εύτολμη ηγεσία του Γ. Παπαμελετίου.  Από τη δύναμη των 318 ανδρών της Α' Μοίρας καταδρομών 278 παρέμειναν εθελοντικά στην Κύπρο και πολέμησαν.

          Τα συντρίμμια του αεροσκάφους ήταν για πολλά χρόνια θαμμένα κάτω από τον τύμβο μαζί με όλους τους επιβαίνοντες που είχαν πεθάνει. Από το ΝΟΡΑΤΛΑΣ «Νίκη 4» σώθηκε μόνο ένας καταδρομέας, ο Θανάσης Ζαφειρίου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή 42 χρόνια μετά, έχοντας πάντοτε στη μνήμη του την τραυματική αυτή εμπειρία. Τα τελευταία χρόνια είχε ξεκινήσει η εκσκαφή και η ταυτοποίηση των λειψάνων των καταδρομέων που επέβαιναν στο αεροπλάνο κλείνοντας έτσι μια μεγάλη πληγή που διήρκησε τόσα χρόνια. Τα μεγάλα κομμάτια του αεροσκάφους που βρέθηκαν θαμμένα μεταφέρθηκαν σε ειδικό χώρο στην ΕΛΔΥΚ.

          *Πρόσθετο δικό μας σχόλιο.

          «Η μοναδική βοήθεια, που εστάλη προς την δοκιμαζόμενη Ελληνική Κύπρο, ήταν η αποστολή αυτοκτονίας «Επιχείρηση ΝΙΚΗ», της Α΄ Μοίρας Καταδρομών, υπό τη ηγεσία του τιμημένου ΕΛΛΗΝΑ τότε ταγματάρχη Γιώργου Παπαμελετίου, την νύχτα της 21ης προς 22α Ιουλίου.»

          Ποιά ήταν η ύποπτη αποστολή των Βρετανικών και Αμερικανικών πολεμικών σκαφών και υποβρυχίων που έπλεαν περιμετρικά της Κύπρου ήδη πριν αρχίσει καν η βάρβαρη Τουρκική εισβολή….. (Τα είχαν προσχεδιάσει όλα στην εντέλεια…)

          Οι “εγγυητές”  Άγγλοι, ( με βάση τις προδοτικές συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, που υπέγραψαν τότε και οι δύο ηγέτες της Ελλάδος και Κύπρου, Καραμανλής και Μακάριος και Αγγλίας – Τουρκίας), ήταν αυτοί, που αφειδώς έδιναν πληροφορίες και οδηγίες μέσω του παγκόσμιας εμβέλεια κατασκοπευτικού τους ραντάρ ECHELON, από τη κορυφή του Τρόοδους στα τουρκικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα, που εκατοντάδες απαγορευμένες εμπρηστικές βόμβες ΝΑΠΑΛΜ, που τους προμήθευσαν οι Αμερικάνοι μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ, σκορπούσαν στις κατοικημένες περιοχές ….Ναι, αυτοί οι συνένοχοι και συναυτουργοί των Τούρκων, παρέμβαλλαν παράσιτα  και όταν η μοναδική βοήθεια προς την Κύπρο, Επιχείρηση ΝΙΚΗ -Αποστολή αυτοκτονίας - Α΄ Μοίρα Καταδρομών, ήταν σε εξέλιξη,  οι Άγγλοι μέσω ECHELON υπέκλεψαν σήματα ότι έρχονται  Ελληνικά ΝΟΡΑΤΛΑΣ (10 πορτοκάλια), προς βοήθεια της αμυνόμενης ΕΦ, ειδικά στο αεροδρόμιο και ψευδώς αναμετέδωσαν ως τουρκικές  ειδήσεις  ότι «σε λίγο ΤΟΥΡΚΙΚΑ μεταγωγικά αεροπλάνα θα προσγειωθούν στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας, για την κατάληψη του …».  Αυτός ήταν και ο λόγος, που τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΟΡΑΤΛΑΣ δέχτηκαν φίλια πυρά, αφού θεωρήθηκαν ΤΟΥΡΚΙΚΑ…

          Μια επίσκεψη στον Τύμβο σίγουρα θα σας προκαλέσει συναισθηματική φόρτιση. Παντού σταυροί άλλοι με ονόματα και φωτογραφίες άλλοι αγνώστων στοιχείων, που και για αυτούς όμως ξεκίνησε η διαδικασία ταυτοποίησης των λειψάνων τους με τη μέθοδο του DNA, ώστε να τους αποδοθούν μετά από χρόνια οι αρμόζουσες τιμές. Οι πιο πολλοί νέοι άνθρωποι, νέοι με όνειρα, οι οποίοι αφήνοντας οικογένειες και γονείς ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της πατρίδας. Ένας χώρος που αποτελεί μέρος της ιστορίας μας, πηγή έμπνευσης για συνέχιση του αγώνα για απελευθέρωση από την τούρκικη κατοχή και επανένωση του νησιού.»

          Στα Φυλακισμένα Μνήματα υπάρχει ένα γραφείο με πλούσιο υλικό, φωτογραφίες, ιστορικές αναφορές, βιβλία το οποίο στελεχώνει  ο πατριώτης Στέλιος Παπαστυλιανού, (πρώην συνάδελφος στην εφημερίδα «Σημερινή») ο οποίος εξυπηρετεί όλους τους επισκέπτες και τους ενημερώνει για την μαρτυρική ιστορία  των πεσόντων υπέρ Πίστεως και Πατρίδος και για τον όρκο της Ενώσεως…

          Στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας όμως, δυστυχώς, δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε ένα ξερό φυλλάδιο να ενημερώνει τους περαστικούς επισκέπτες ειδικά τους ξένους που δεν γνωρίζουν. Εναπόκειται στους 2-3 στρατιώτες, τους φρουρούς,  να ενημερώσουν αν ρωτηθούν.

          Είναι απαράδεκτο για ένα τόσο ιστορικό μέρος να μην υπάρχει ένα περίπτερο, ένα γραφείο, όπως ακριβώς στα Φυλακισμένα Μνήματα, (Κεντρικές Φυλακές) στελεχωμένο με τακτικό προσωπικό, να ενημερώνει για την τραγική ιστορία του.  Για τη θυσία όλων εκείνων των παλληκαριών Ελλαδιτών και Ελληνοκυπρίων που θυσιάστηκαν κατά τις δύο τουρκικές βάρβαρες εισβολές του 1974, για τα ασυγχώρητα λάθη ηγεσιών Ελλάδας και Κύπρου και ξένα σχέδια.  Ειρωνικά αν δεν υπήρχαν τα Φυλακισμένα Μνήματα, θα ήσαν ζωντανοί… Να διανέμει ενημερωτικά φυλλάδια στα Ελληνικά και Αγγλικά τουλάχιστον,  αν όχι σε άλλες γλώσσες και βιβλία, που γράφτηκαν γι΄αυτούς και τον ηρωισμό τους. Για την ιστορία αυτής της  ημικατεχόμενης πατρίδας…

          Ντροπή, χίλιες φορές ντροπή.

          Ο Τύμβος της Μακεδονίτισσας δεν είναι μόνο για κούφια λόγια και για επετειακή εκμετάλλευση, για φωτογραφικά στιγμιότυπα, μια φορά το χρόνο  όταν έρχονται οι χαροκαμένοι γονείς των θυσιασθέντων να τιμήσουν το τάφο των παιδιών τους, όσοι ζούνε, από την Ελλάδα και την Κύπρο. Να  ακούνε μεγάλα λόγια  περί τιμής και δόξας, αλλά για 364 ημέρες του χρόνου ούτε ένα φυλλάδιο… Να ακούνε  εμετικές υποσχέσεις για λύση κτλ στην κυριολεξία υποστήριξη στη βρετανό-τουρκική δι-κοινοτική, δι-ζωνική ομοσπονδία… Τη «λύση» υποταγής αντί ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ, που ξεκίνησε αμέσως μετά 14 Αυγούστου 1974 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα…

Παρένθεση. « Είναι αποδεδειγμένο ότι οι μεγάλοι άνδρες  στην ιστορία των λαών τιμώνται με μικρά αγάλματα. Τα τεραστίων διαστάσεων συνήθως τα βρίσκουμε σε δικτατορίες και με τον καιρό γκρεμίζονται από τους απελευθερωμένους πολίτες».Φ.Α.

          Τελειώνοντας προσθέτουμε σε έξη γραμμές την δική μας άποψη και τα συμπεράσματα δικά σας!

          Αν οι ξένοι ηγέτες επιθυμούν να καταθέσουν στεφάνι στο άγαλμα Μακαρίου, αναφαίρετο δικαίωμα τους είναι, αλλά επίσημα και εθιμοτυπικά, σε αυτούς τους Ιερούς χώρους και μνημεία πεσόντων και άγνωστου στρατιώτη, ΠΡΕΠΕΙ να καταθέτουν στεφάνι, όπως συμβαίνει σε όλες τις δημοκρατικές ελεύθερες χώρες…. Εδώ είναι γραμμένη ανεξίτηλα η ματωμένη ιστορία του προδομένου και εγκαταλελειμμένου Ελληνισμού της Κύπρου ….

          Επιμέλεια – έρευνα από ομάδα εργασίας του συγγραφέα κ. Αντώνη Αντωνά.

          Vincit omnia veritas. Η αλήθεια υπερισχύει όλων.

«Θάρσει. Λέγωντ ’αληθές ου σφαλεί ποτέ»

          Y.Γ. Διευκρινίζουμε ότι σκοπός μας δεν ήταν να θίξουμε την μνήμη όποιου νεκρού, διότι τον τεθνηκότα μη κακολογείν, αλλά να υποδείξουμε ταπεινά στην Κυπριακή Κυβέρνηση, ότι η κατάθεση στεφάνων, από ξένους επισήμους ως είθισται, πρέπει να γίνεται στους ιερούς χώρους των Φυλακισμένων Μνημάτων ή στον Τύμβο Μακεδονίτισσας, όπου θαμμένοι βρίσκονται εκατοντάδες ήρωες Έλληνες της Κύπρου μαζί με Ελλαδίτες αδελφούς.                                        

          Στην Ελλάδα π.χ., το Μνημείο του Άγνωστους Στρατιώτη.

 

Αναδημοσίευση:

Τα κείμενα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «αναδημοσίευση» είναι επιλογές από το διαδίκτυο και από διάφορες ενημερωτικές πλατφόρμες ή από κείμενα που υπάρχουν στην παγκόσμια βιβλιογραφία.

Η αναδημοσίευση τους στην έγκυρη ανεξάρτητη ενημερωτική σελίδα μας δεν σημαίνει απαραίτητα την αποδοχή των όσων αναφέρονται, αλλά και ούτε ότι συμφωνούμε στις απόψεις που εμπεριέχονται ή εκφράζονται στα κείμενα που προβάλουμε με ιδιαίτερη αγάπη, αλλά είμαστε πάντα πιστοί και εκφραστές της πασίγνωστης φράσης του Voltaire, (1694-1778 Γάλλος φιλόσοφος & συγγραφέας) «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες». Γιατί εμείς ως η ανεξάρτητη μοναδική έγκυρη ενημερωτική σελίδα έχουμε πάντα τον πλουραλισμό στην ενημέρωση, αφού όταν η ενημέρωση πιάνει τόπο, τότε έχει έναν και μοναδικό τόπο το «ΠΛΑΤΥ-ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ-ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ».









Νεότερη Παλαιότερη