Αυτά τα λόγια απηύθυνα στους µαθητές
µου, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου
Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον
Καραϊσκάκη, Αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.
Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21, Αλλά
ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.
Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν
αξίζει Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο
µακρινό, τόσο ξένο. Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα. Τι να λένε σε σένα; Σε
εσένα που βιάζεσαι να φύγεις, Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.
Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.
Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο
σε αυτό το σχολείο Και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω για αλλού Σε εσένα που είσαι
εδώ ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα χρόνια,
Θα σου µιλήσω σταράτα Για να σου
εκφράσω δυο σκέψεις µου.
Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις
τάξεις, Οι µαθητές που δίδαξα φέτος Στην συντριπτική τους πλειονότητα µε
σεβάστηκαν, Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος.
Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους
µαθητές. Δε µε σεβάστηκαν, µε προσέβαλαν κατ' επανάληψη. Με έργα, µε λόγια, µε
ύβρεις, Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος Που µε σόκαρε, που µε έβαλε σε
µελαγχολικές σκέψεις.
Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει Πως κάτι
σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο,
Πως εκτός του γνωστικού ελλείµµατος Το
συγκεκριμένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά Και στο ηθικοπλαστικό του έργο, Στη διαμόρφωση
δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.
Και η ευθύνη
για αυτήν την αποτυχία Είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας, Των δασκάλων σας και των γονιών σας.
Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε
Πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση, Πως χωρίς όνειρα και
στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα, Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα
σας ξεφτιλίσουν, Θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας, Θα σας γεµίσουν τη
ζωή πλήξη και κούραση, Θα σας γεράσουν πρόωρα. Αν όµως θέλετε µια συμβουλή από
ένα δάσκαλο, Σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη, Που έφτασε αγράµµατος
µέχρι τα πενήντα σχεδόν, Για να καταλάβει τότε πως η µόρφωση, η καλλιέργεια
Ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη. Και κάθισε µε πολλή
δυσκολία και χωρίς δάσκαλο Και έµαθε πέντε κολλυβογράμματα, Για να µας πει την
ιστορία του βίου του,
Το παραµύθι της επανάστασης των
υπόδουλων Ρωµιών.
Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το
πιο κατάλληλο, Και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη
Να ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε, το µονοπάτι της καλλιέργειας, το
δρόµο της παιδείας, Τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής. Δεν είστε σε τίποτε
λιγότερο ικανοί από Τον µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Γιώργη Καραϊσκάκη.
Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς, Αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά µάθαµε
σαν µπέσα, Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής. Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς.
Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα.
Να αναλαµβάνετε τις ευθύνες σας,
Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να
σιχαίνεστε το συµφέρον,
Να µισείτε το ψέµα και την
ευθυνοφβßία.
Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία
για την πατρίδα του Ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα
Σταµατελόπουλου, του Νικηταρά. Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,
Συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του Κι έπειτα φυλακίστηκε, Για να χαθεί
σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά, Σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος και
εγκαταλειµµένος από όλους, Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα Κι όταν οι
γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει Από την κυβέρνηση µια πλούσια σύνταξη,
Απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείβει πολύ καλά, Λέγοντας ψέµατα, για να µην
προσβάλει την πατρίδα του.
Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το
παράδειγµα του Νικηταρά. Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα,
Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας,
Να προσπαθήσετε τίµια και µε
αγωνιστικότητα Για εσάς και για το µέλλον της οικογένειας που Αύριο θα κάνετε.
Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαµβάνοµαι
Πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής
δύσκολη και απαιτητική, Όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος των γονιών,
των δασκάλων, των πολιτικών, της εποχής στην οποία µεγαλώνετε. Όµως κάθε εποχή
ελπίζει στους νέους της, Περιµένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά Και µε επιτυχία
τη σηµαία του αγώνα και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους σε
καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες. Κι όταν βλέπω την εποχή µας Να
µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση, Να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, Να
µουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας,
Μόνο σε εσάς ελπίζω,
Στην ειλικρινή σας διάθεση
να αγωνιστείτε,
να αντισταθείτε,
να πολεµήσετε,
να νικήσετε.
Μη µας απογοητεύσετε.
