Του, Βασιλείου
Δημ. Γεωργιόπουλου
Κατά καιρούς και όταν βέβαια κρίνω απαραίτητο με τις παρεμβάσεις μου και πάντα
με ενυπόγραφα κείμενα μου προσπαθώ να καταθέτω
τις απόψεις μου και τις προτάσεις μου, αν και τις πιο πολλές φόρες, βρίσκω αυτιά
και δυστυχώς, και μυαλά ορμητικά κλειστά
και δέχομαι άνανδρες επιθέσεις πίσω από ανώνυμα σάϊτ και ψεύτικα προφίλ από ανθρώπους, που πάντα έμαθαν
να ζουν έρποντας στο σκοτάδι και όλα αυτά, που τα δημοσιεύω στην έγκριτη και έγκυρη και πάνω
από όλα ανεξάρτητη ενημερωτική σελίδα μας «ΠΛΑΤΥ
ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ», προσπαθώ να δώσω τον ρυθμό μιας αφύπνισης, αλλά θα έλεγα πολύ περισσότερο να προσπαθήσω
να δοθεί ένα καινούργιο ξεκίνημα ως υποχρέωση
για την τοπική κοινωνία και για τους εναπομείναντες ανθρώπους που έχουν απομείνει
και κάποιοι από αυτούς έχουν επενδύσει σε αυτόν τον τόπο και στην αγροτική ύπαιθρο. Δυστυχώς,
η σταδιακή συρρίκνωση του πληθυσμού και
η αστυφιλία έχουν αποδεκατίσει την ύπαιθρο και έχουν ερημώσει τα χωριά μας και
η αγροτική παραγωγή έχει σχεδόν εκμηδενιστεί και με τα σημερινά δεδομένα έρχονται
καιροί πιο χαλεποί, αφού δεν υπάρχει στον ορίζοντα καμία ελπίδα ανάπτυξης μετά
από πολλά χρόνια οικονομικής συρρίκνωσης
και της υγειονομικής κρίσης, που όλοι μας βιώνουμε λόγο του Cοvid - 19.
Θα ήθελα πάρα
πολύ να αναφερθώ και να επικεντρωθώ περισσότερο στο χωριό
που διαμένω, το Πλατύ Καλαμάτας Μεσσηνίας, ένα χωριό που βρίσκεται στην καρδιά
του μεγάλου μεσσηνιακού κάμπου με πάρα πολλά
πλεονεκτήματα, όπως με αθλητικούς χώρους
ιδιόκτητους της ποδοσφαιρικής ομάδας του,
που διατηρεί έναν παλιό ιστορικό ιπποδρόμιο
και το παμπάλαιο έθιμο ιπποδρομιών, που είναι γνωστό στην Ελλάδα και με την δημιουργία
ιππικού κέντρου με μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης,
με έναν σημαντικό και σύγχρονο κόμβο εξόδου
και εισόδου στον νέο υπερσύχρονο αυτοκινητόδρομο
Καλαμάτας – Τρίπολης, που περνά έξω από τον οικισμό με σιδηροδρομικό σταθμό,
μιας και υπάρχει σχεδιασμός και γίνονται σημαντικές κινήσεις τον τελευταίο καιρό για επαναλειτουργία της σιδηροδρομικής
γραμμής Καλαμάτας - Τρίπολης, με ένα
σημαντικό και ουσιώδες αρδευτικό σύστημα του Γ.Ο.Ε.Β. Παμίσου (Αγίου Φλώρου)
και τον πόταμο Πάμισο να διέρχεται στα όρια του οικισμού, που φιλοξενεί σημαντική
και πλούσια πανίδα, αλλά και σπάνια χλωρίδα που με τις κατάλληλες ενέργειες
θα ήταν ένας ιδανικός τόπος αναψυχής, περίπατου,
τουρισμού, ευημερίας, ανάπτυξης και δημιουργίας, αφού και η απόσταση από το κέντρο της Καλαμάτας είναι μόλις
ένα τέταρτο της ώρας.
Αλλά θα αποτελούσε και ίσως, να μην ήταν και παρατραβηγμένο
να πούμε ότι θα ήταν ο χώρος αναψυχής των Καλαματιανών, αλλά και των κατοίκων
τις ευρύτερης περιοχής με εναλλακτικό αγροτουρισμό και αθλητισμό και πάρα πολλές
σημαντικές δραστηριότητες.
Δυστυχώς, ένας ευλογημένος τόπος που θα μπορούσε να αποτελέσει
κομβικό σημείο πρότυπης και αειφόρου ανάπτυξης αθλητισμού πολιτισμού και προοπτικής,
όχι μόνο για τον Δήμο Καλαμάτας, την Μεσσηνία, αλλά και ολόκληρη την περιοχή
της Πελοποννήσου. Όμως, έχει εγκαταλειφτεί,
έχει ερημωθεί και οι κάτοικοι του ζουν κυριολεκτικά φυλακισμένοι στον τόπο τους
με την εγκληματικότητα να καλπάζει και την ανομία να ευημερεί και ο τόπος να ερημώνεται,
να εγκαταλείπεται και το μόνο που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο είναι οι καταυλισμοί
των Ρομά, οι όποιοι ζουν είτε από προσωπική
τους επιλογή, είτε από λάθος πολιτικές που κατά καιρούς έχουν εφαρμοστεί σε άθλια
και τριτοκοσμική κατάσταση.
Μπορεί με λίγα
λόγια να παρουσίασα, δυστυχώς, μια μικρή εικόνα και με τα πιο μελανά χρώματα αυτά που βιώνουμε όλοι εμείς
που μείναμε στον τόπο μας και ζούμε καταδικασμένοι, γιατί άπλα επιλέξαμε να ζούμε
και να βιώνουμε όλα αυτά ως τιμωρία για την επιλογή μας.
Βέβαια, δεν φταίνε μόνο οι άλλοι δεν φταίνε πάντα κάποιοι
άλλοι που πούλησαν τα πάντα για προσωπικό και κοντόφθαλμο όφελος τους, αλλά φταίμε
πρωτίστως εμείς και φέρουμε τεράστιο μερίδιο ευθύνης, γιατί ανεχτήκαμε να ζούμε, να βιώνουμε και πάνω
από όλα να μην αντιδράμε και να μην καταγγέλλουμε όλα αυτά που κάποιοι για τους δικούς τους λόγους
και για την κοντόφθαλμη εξυπηρέτηση των ατομικών συμφερόντων, αλλά και για την επωφέλια της τσέπης τους, κατέστρεψαν
ένα ολόκληρο χωριό και το κατάντησαν καταυλισμό των Ρομά της Καλαμάτας και χωματερή
του παλαιού Δήμου Αρφαρών, που λειτουργούσε στα όρια του χωριού, μολύνοντας και
καταστρέφοντας το έδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα με όλα τα επακόλουθα….!!!
Όπως προανέφερα η ευθύνη είναι τεράστια και επώδυνη,
όχι για αυτούς που έφεραν πουλώντας τα σπίτια τους στους Ρομά στον τόπο μας,
όχι ότι δεν έχουν μόνον ευθύνη. Αυτοί που λειτουργούν Συλλόγους χωρίς καταστατικά, χωρίς νομιμότητα
και πολλές φόρες καταστρατηγώντας την οποία έννοια της νομιμότητας και λαμβάνουν γενναίες επιχορηγήσεις από τον Δήμο
Καλαμάτας χωρίς καμία διαφάνεια και χωρίς ουδέποτε να δούμε έστω ένα ισολογισμό
και αυτά τα χρήματα βγαίνουν από την τσέπη των πολιτών, που τόσα χρόνια έχουν
μάθει να πληρώνουν και να σηκώνουν τα βάρη εν μέσω τεράστιας οικονομικής κρίσης.
Δεν έχουν ευθύνη μόνο αυτοί που τόσα χρόνια, όπως είπε
και Αντιδήμαρχος του Δήμου Καλαμάτας δημόσια και στην διάρκεια της συνεδρίασης
της οικονομικής επιτροπής του Δήμου ότι διοργανώνουν
και επικροτούν την διεξαγωγή παρανόμων και χωρίς άδεια ιπποδρομιών.
Και το ερώτημα είναι γιατί γίνονταν και γιατί γίνονται οι ιπποδρομίες χωρίς
άδεια και που αποσκοπεί αυτή η παρανομία
…..;;;;;
Δεν
έχουν σημαντική
ευθύνη όλοι αυτοί που άσκησαν εξουσία στο χωριό μας και ουδέποτε ενδιαφερθήκαν
για την ζωή των συγχωριανών του και ένα αποτέλεσμα αυτής της άθλιας κατάστασης ήταν
και είναι να πεινούμε για νερό εν ονόματι «το βρομόνερο» ….
Ευθύνη δεν φέρουν όλοι αυτοί που θεωρούν κτήμα
τους ή κεκτημένο τους το οτιδήποτε τους δόθηκε να διαφυλάττουν ως παρακαταθήκη εκμεταλλευόμενοι,
τις οποίες θεμιτές ή αθέμιτες απολαβές.
Ευθύνη δεν έχουν όλοι αυτοί που προσπαθούν να λειτουργούν
κάτω από συνθήκες ανομίας, αδιαφανούς και πάντα εις βάρος της τοπικής κοινωνίας
και υποθηκεύοντας το μέλλον του τόπου μας, αλλά πολύ περισσότερο των ζώων τους
και των παιδιών τους.
Ευθύνη δεν έχουν μόνο αυτοί που διοργάνωναν
συνέδρια για να βγάλουν τις πλάκες και να αλλάξουν την διευθέτηση του πόταμου
Παμίσου, κάνοντας τον κάμπο ένα απέραντο βάλτο για να ψαρέψουν γαρίδες,
λαβράκια και τσιπούρες, ξεφτιλίζοντας κάθε έννοια σοβαρότητας και γίναμε
πανελλαδικώς περίγελοι της κοινωνίας.
Ξέρετε πραγματικά ότι ευθύνη δεν έχουν μόνο αυτοί,
αλλά και όπως λέει και η μεγάλη ιστορικός και βυζαντινολόγος του πανεπιστήμιου
της Σορβόννης Γλυκατζή Αρβελέρ ότι «ευθυνόμαστε εμείς που δεν μπορούμε να διώξουμε
τους ανικάνους».
Τρανό και τελευταίο
παράδειγμα όσων των κακώς κειμένων είναι
ότι η Περιφέρεια Πελοποννήσου ετοιμάζει
και προχώρα με γοργούς ρυθμούς τη σύνταξη μελέτης για κατασκευή ενός νέου σύγχρονου
οδικού άξονα, ο οποίος θα ενώνει τον υφιστάμενο
κόμβο του Πλατύ – Αρφαρών με τον παγκόσμιος γνωστό μεγάλο αρχαιολογικό χώρο της
Αρχαίας Μεσσήνης και θα διέρχεστε στα βορινά όρια του χωρίου μας, δημιουργώντας έστω και τώρα μια αχτίδα ελπίδας και ανάπτυξης. Βέβαια, εμείς, πρέπει να κινηθούμε, να στηρίξουμε,
να ενημερωθούμε και να συζητήσουμε, καταθέτοντας προτάσεις, αλλά και να δημιουργήσουμε,
τις οποίες συνθήκες μπορούμε για να υλοποιήσουμε
αυτό το σημαντικό έργο, αλλά και να διεκδικήσουμε
να ενωθεί και το βόρειο μέρος το χωριό
μας με αυτόν τον νέο άξονα εμείς ασχολούμαστε με το βάψιμο μιας στάσης λεωφορείου
με ότι πραγματικά πιο ανούσιο και στο τέλος ασχολούμαστε με το τίποτα και το ανύπαρκτο.
Άλλωστε, κάποιους δεν συγκινεί τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το ίδιο
το τίποτα.
Άλλωστε,
τίποτα δεν υπάρχει και τίποτα δεν λειτουργεί, όπως και το Τοπικό Συμβούλιο που
δεν έχει ουδέποτε συνεδριάσει για τα μείζονα και σημαντικά θέματα και δεν μας έχει ενημερώσει
για ποιες και τι ενέργειες έχει κάνει, όπως αντίστοιχα και πάρα πολύ γρήγορα αντέδρασε ο Δήμος
Μεσσήνης, που ζητεί την μη υλοποίηση του έργου και την κατασκευή νέου κόμβου
στην βιομηχανική περιοχή Μελιγαλά, ώστε οι επισκέπτες της Αρχαίας Μεσσήνης να διέρχονται
μέσα από οικισμούς του Δήμου τους. Άλλωστε τρανό παράδειγμα είναι ότι ο Δήμος Καλαμάτας
διαθέτει μεγάλα ποσά για την αναβάθμιση
των νεκροταφείων. Δυστυχώς για το χωριό μας δεν διαθέτει και δεν υπάρχει τίποτα, όπως και στο τεχνικό πρόγραμμα
του Δήμου Καλαμάτας, γιατί απλούσαστα, δεν διεκδικούμε και δεν ενδιαφερόμαστε
για τίποτα.
Συγγνώμη, εδώ γράψτε λάθος, για να είμαστε ειλικρινείς και πιο αντικειμενικοί ότι λειτουργεί το τοπικό
συμβούλιο, κάνοντας επιθέσεις εναντίον
της σελίδας μας και διασπείροντας ψευδές ειδήσεις και συκοφαντώντας τη σελίδα μας,
γιατί βλέπετε εμείς δεν σιωπούμε, δεν βολευόμαστε και δεν κλείνουμε τα μάτια
μας μπροστά στον κατήφορο ούτε έχουμε μάθει να ζητάμε πιστοποιητικά φρονημάτων και
δεν ανεχόμαστε να μένουμε απαθείς στην ολοκληρωτική καταστροφή του τόπου μας και στην συνεχόμενη εγκατάλειψη.
Μπορεί να τους δείχνουμε τον Ήλιο και εκείνοι να κοιτούν όχι μόνο το δάχτυλο μας,
αλλά και πολλές φόρες να προσπαθούν ανεπιτυχώς να το δαγκώσουν και για κακή
τους τύχη το δάχτυλο παραμένει και είναι εκεί για να το βλέπουν και να τους τονίζει
ότι το σήμερα δεν είναι δικό μας, αλλά είναι το μέλλον των παιδιών μας και δείχνοντας
τους τον ήλιο και τον δρόμο για ένα καλύτερο αύριο.
Και το ερώτημα παραμένει:
ΘΕΛΟΥΜΕ
ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Ή
ΤΟΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟ ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΧΩΜΑΤΕΡΗ …;;;;
