«Αγαπητέ κ. Τσιόδρα
Είμαι ένας
Ιερέας από τη Μυτιλήνη με μια διακονία Ιεροσύνης που ξεπερνά τα 40 χρόνια.
Πολύτεκνος όπως κι εσείς. Ονομάζομαι Αθανάσιος Γιουσμάς, αν και το όνομά μου
σίγουρα δεν σας λέει τίποτε. Πνευματικά μου παιδιά που μένουν στην Αθήνα, μου
έχουν διαβεβαιώσει -πέρα των όσων έχω διαβάσει για σας- πως είστε άνθρωπος της
Εκκλησίας, μάλιστα ένα, έχει ψάλλει μαζί σας… Με αυτό το θάρρος επικοινωνώ μαζί
σας.
Παιδί μου,
η όλη
κατάσταση, μας έχει πονέσει πολύ. Όπως και εσάς που είστε στην πρώτη γραμμή. Σε
έναν πόλεμο, όμως, αυτός που πολεμά ματώνει (εσείς), αλλά και αυτός που είναι
σπίτι κλαίει και αγωνιά (εμείς).
Αυτό που μας έθλιψε περισσότερο είναι
η στέρηση μας από το Ναό του Θεού Πατέρα μας, ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες της Μ.
Βδομάδας… Το καταλαβαίνετε, γιατί άκουσα πως είστε παπαδοπαίδι. Έχω κι εγώ έναν
γιο Ιερέα…
Γιατί,
αναρωτιέμαι, “δυο μέτρα και δύο σταθμά” στην περίπτωση ΕΣΤΩ της δυνατότητας να
προσκυνήσουν τον Νυμφίο ή τον Εσταυρωμένο οι λίγοι πιστοί;
Οι 4 Επίτροποι
και το υπόλοιπο προσωπικό των Ναών, δεν θα μπορούσαν να ρυθμίσουν την τάξη και
με προσωπική τους ευθύνη και έναντι του νόμου, να επιβάλλουν τα προτεινόμενα
μέτρα προστασίας;
Για μια ή δυο ώρες μετά τις ακολουθίες;
Και γιε μου,
σιγά που θα ερχόντουσαν πολλοί, εδώ φοβούνται μην κολλήσουν κορωνοϊό από τα
στασίδια!
Στις
κρεαταγορές, παιδί μου, βρέθηκε λύση, στα σούπερ μάρκετ επίσης. Θα μου πεις,
“πάτερ, εγώ δεν είπα κάτι τέτοιο”. Το ξέρω, σε παρακολουθούμε ανελλιπώς.
Είσαι όμως, κι
εσύ ένα μέλος και σημαντικό μέλος, μιας Επιτροπής Κρατικής που παίρνει ή δίνει
τις αποφάσεις. Ένα αυτό. Και το δεύτερο: ΘΕΛΩ και ως πνευματικός, σας παρακαλώ,
κάτι να πείτε και για εμάς τους Χριστιανούς της καρδιάς, που πληγωθήκαμε αυτό
το διάστημα όσο ποτέ. Δεν είμαστε όλοι αναρχοαυτόνομοι και αντιδραστικοί…
Η Εκκλησία,
αδελφέ μου, και πριν και τώρα -και αύριο σίγουρα (άκουσα αυτό που είπατε για τη
γνώμη του συναδέλφου σας περί χειραψιών)- έγινε σάκος του μποξ…
Υποστηρίξτε
μας κ. Τσιόρδα, ως Χριστιανός που είστε, υποστηρίξτε την Εκκλησία στην οποία
ανήκετε και υπηρετείτε.
Και καταλάβαιτέ μας.
Συγχωρέστε με, αλλά είμαι και είμαστε
πολύ πληγωμένοι με την στάση της Διοικούσης Εκκλησίας και της Πολιτείας. Οι
ενορίτες μου και τα πνευματικά μου παιδιά περίμεναν να τους δοθεί έστω η
ευκαιρία να ασπασθούν ή να υποκλιθούν όσοι Χριστιανοί ήθελαν, μπροστά στον
Νυμφίο και στον Εσταυρωμένο Χριστό.
Καλή δύναμη στο έργο σας
ένας Ιερεύς από την Μυτιλήνη
π. Αθανάσιος Γιουσμάς
Εφημέριος Ι. Ναού Αγίου Θεράποντος Μυτιλήνης»
