Γράφει
η Μαρίνα Ζιώζιου | Έθνος
Το Σάββατο 31 Αυγούστου 2019, παραμονή
της εορτής της Ινδίκτου, στην Ι. Μ. Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλή, ο Οικουμενικός
Πατριάρχης Βαρθολομαίος τίμησε με το οφφίκιο του Άρχοντος Μεγάλου Ρήτορος τον
διακεκριμένο ομότιμο καθηγητή Πανεπιστημίου και συγγραφέα Χρήστο Γιανναρά.
Και πριν προλάβουμε να νιώσουμε
τη χαρά στο πετσί μας, έρχεται ένα κείμενο «οδοστρωτήρας» του καθηγητή στην
«Καθημερινή», στο φύλλο της Κυριακής (1/9/2019), που -ομολογουμένως- μας
ξάφνιασε.
Όχι ευχάριστα.
Φαντάζομαι πώς θα ένιωσαν και
αρκετοί μητροπολίτες, συμπεριλαμβανομένου και του Οικουμενικού Θρόνου, όταν το
διάβασαν.
Γράφει λοιπόν ο καθηγητής: «... Οι θρησκευτικοί υπάλληλοι του κράτους
διαβαθμίζονται – οι υψηλόβαθμοι είναι ογδόντα δύο (82) ‘‘μητροπολίτες’’. Πώς
επιλέγονται; Πρέπει να είναι άγαμοι (όχι έμπειροι μοναστικής άσκησης, απλώς
απάντρευτοι). Να έχουν και πτυχίο ‘‘πανεπιστημιακής’’ Θεολογικής Σχολής. Με
ποια διαδικασία εκλέγονται; Μόνο με παρασκήνιο – η ψηφοφορία είναι μυστική, οι
εκλέκτορες δεν αιτιολογούν την ψήφο τους. Πρόκειται για το απόλυτο της αυθαιρεσίας...».
Όσον αφορά στο πώς εκλέγονται οι
μητροπολίτες, όπως γνωρίζει ο κ. Γιανναράς, αυτό καθορίζεται από τον
Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος που καταρτίστηκε σε συμφωνία και με
το Οικουμενικό Πατριαρχείο και είναι νόμος του κράτους.
Αν υπάρχει λοιπόν κάποιο
παρασκήνιο στους χώρους της Εκκλησίας, αυτό θα μπορούσε να ισχύει για όλους
τους χώρους, όπως και τους πανεπιστημιακούς.
Και συνεχίζει ο κ. Γιανναράς,
αναφερόμενος στους μητροπολίτες: «Η
μετάβαση από τη βαθμίδα του ‘‘πρεσβυτέρου’’ (ιερέα) στη βαθμίδα του μητροπολίτη
επισκόπου συνιστά υπαρκτική μετάλλαξη, κυριολεκτική – από σερνάμενη κάμπια σε
χρυσοστολισμένη πεταλούδα.
Το
ασήμαντο, καλογεροφορεμένο ‘‘παπαδάκι’’ μεταμορφώνεται ακαριαία σε πρίγκηπα,
γίνεται αφέντης, δεσπότης, μπορεί και τριανταπεντάρης αλλά σεβασμιότατος, όλοι
γονατίζουν μπροστά του και τον προσκυνούν. Αυτή η ονειρώδης ‘‘μεταστοιχείωση’’
κερδίζεται με ένα πτυχίο Θεολογικής, που το παίρνει πια σήμερα ο πάσα ένας.
Το
μεγαλωμένο συνήθως στην ένδεια, συμπλεγματικό χωριατόπουλο, χωρίς εμπειρία και
εθισμούς στην αστική συμπεριφορά, μεταφυτεύεται σε συνθήκες και όρους άρχοντα.
Επίσημα δείπνα, συνεχής συγχρωτισμός με τους σκληροπετσωμένους της εξουσίας,
αλισβερίσια μυθικών κονδυλίων, περίγυρος αδίστακτων κερδομανών...».
Προφανώς ο καθηγητής θα έχει
κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα μητροπολιτών, τα οποία καλό θα ήταν να
αναφέρει σε επόμενο άρθρο του, γιατί έτσι τους παίρνει όλους η μπάλα. Δεν
μελέτησε πολύ προσεκτικά, όπως αναφέρει, τα «Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος»
με τα βιογραφικά των μητροπολιτών.
Θα διέλαθε την προσοχή του ότι
υπάρχουν μητροπολίτες -εκτός από Θεολογίας- με πτυχία Νομικής, Βιοηθικής,
Φυσικής, Αστροφυσικής, Ιατρικής, Αρχαιολογίας, καθηγητές Πανεπιστημίου και με
τίτλους μεταπτυχιακών σπουδών από σημαντικά πανεπιστήμια στο εξωτερικό.
Επίσης
μας δημιουργείται η απορία γιατί ο κ. Γιανναράς δέχθηκε την τόσο σημαντική και
τιμητική διάκριση από «συμπλεγματικά χωριατόπουλα»;
Και ο Οικουμενικός Πατριάρχης
Βαρθολομαίος ένα χωριατόπουλο ήταν, το οποίο ωστόσο ανέλαβε την ηγεσία
ολόκληρης της ορθόδοξης χριστιανικής Ανατολής και παραμένει στον πατριαρχικό
θρόνο 28 χρόνια τώρα.
Σε άλλο σημείο του κειμένου, ο κ.
Γιανναράς σημειώνει ότι «ακόμα και υπουργό σήμερα δεν σε κάνουν με ένα πτυχίο
και κάποια θητεία προπαγανδιστή. Δεσπότη, αν έχεις αποδείξει ότι είσαι (και θα
παραμείνεις) πειθήνιος, σε χειροτονούν».
Μάλλον, λόγω του βεβαρημένου
προγράμματός του, ο κ. Γιανναράς δεν θα πρόλαβε να ενημερωθεί για το πώς
διορίσθηκε ο νέος διοικητής της ΕΥΠ από τη νέα κυβέρνηση. Στρεβλώσεις υπάρχουν
παντού.
Το ίδιο ισχύει και για την
Εκκλησία.
Ωστόσο, το συγκεκριμένο κείμενο
δεν τιμά τον κ. Γιανναρά, ενώ οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιεί για
τους ιεράρχες ξεπερνούν τα όρια της αστικής ευγένειας.
Η Εκκλησία ποτέ δεν φοβήθηκε την
υγιή κριτική μέσα στους κόλπους της και είναι αλήθεια ότι ενίοτε τη
χρειάζεται...
Η τιμητική σας διάκριση, κύριε
καθηγητά, αποδεικνύει -παραφράζοντας λίγο τα δικά σας λόγια- ότι «η Εκκλησία,
για άλλη μία φορά, σηκώνει τον σταυρό προπηλακισμών και απειλών της επηρμένης
οφρύος των αριθμητικά ισχυρών, βεβαιώνοντας την αρχοντιά του λειτουργήματός
της».
Φωτογραφία:
Νικόλαος Μαγγίνας Οικουμενικό
Πατριαρχείο
