Η Τελετή παράδοσης –
παραλαβής της Διοίκησης του Συντάγματος της ΣΣΕ έκρυβε εκπλήξεις και συγκίνηση
για τον απερχόμενο Διοικητή Συνταγματάρχη (ΜΧ) Νικόλαο Γκρέτσα .
Μέσα σε ένα πραγματικά γεμάτο συγκίνηση περιβάλλον που
πολλοί παλιοί στρατιωτικοί είπαν δεν είχαν συναντήσει σε τέτοιο μέγεθος πραγματοποιήθηκε τη περασμένη Παρασκευή η
τελετή παράδοσης και παραλαβής του Διοικητή Συντάγματος της Στρατιωτικής Σχολής
Εκπαίδευσης με τον Συνταγματάρχη (ΜΧ) Νικόλαο Γκρέτσα να παραδίδει στον
Συνταγματάρχη Ιωάννη Φασιανό.
Η συγκίνηση που ήταν διάχυτη τόσο στα μάτια του ίδιου του
Συνταγματάρχη Γκρέτσα όσο και σε όλους τους Ευέλπιδες είχε λόγο και αιτία καθώς
όπως και ο ίδιος ο Διοικητής της ΣΣΕ Υποστράτηγος Δημήτριος Χούπης ανέφερε: «Ο
Συνταγματάρχης Ν. Γκρέτσας αφήνει παρακαταθήκες για τους επόμενους Διοικητές
καθώς εφάρμοσε στη Στρατιωτική Εκπαίδευση των Ευελπίδων πρωτόγνωρες,
πρωτοποριακές και καινοτόμες μεθόδους με μοναδικό στόχο και σκοπό να τους εξοπλίσει
όσο δυνατόν καλύτερα ώστε να αναδειχτούν οι αυριανοί ηγήτορες. Είμαστε
περήφανοι οι ανώτεροί του γι΄αυτόν». Δε
μπορούσε λοιπόν στο τέλος από το να του ευχηθεί να επιστρέψει στην ΣΣΕ ξανά σαν
Διοικητής της.
Μόλις πρόσφατα άλλωστε είχαμε αναδείξει στα πλαίσια
αφιερώματος στην ΣΣΕ το νέο τρόπο Στρατιωτικής Εκπαίδευσης που εφαρμόστηκε από
τον Συνταγματάρχη Ν. Γκρέτσα με νέα φιλοσοφία και αντίληψη. Στην ιστοσελίδα
είχε μιλήσει ο ίδιος ο Διοικητής και είχε αναλύσει για το πώς πρέπει να
εκπαιδεύεται ο Εύελπις ώστε μετά από τα τέσσερα χρόνια στη Σχολή να βγει ένας
σύγχρονος ολοκληρωμένος ηγέτης για τις ελληνικές ΕΔ.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το σύνθημα του Συνταγματάρχη Ν.
Γκρέτσα προς τους Ευέλπιδες: «Εκπαίδευση, εκπαίδευση, εκπαίδευση» στο οποίο
αποτυπώνεται και η «αγωνία» του για τα νέα παιδιά και πως θα εξασφαλίσει την
μεγαλύτερη δυνατή προετοιμασία τους αλλά και την αντίληψη του ρόλου που
διαδραματίζει μέσα στη Σχολή της Μάνας και του Πατέρα.
Κάποιες από τις καινοτομίες που επέβαλε είναι η εκπαίδευση
κατά οργανικά τμήματα αντί για κάθε έτος ξεχωριστά. Αθλήματα της αναρρίχησης,
του μποξ, της κολύμβησης μάχης για όλους τους Ευέλπιδες αλλά και η εκπαίδευση
με ζωντανή προσομοίωση με το air soft (αεροσφαίριση) με όπλα που αποτελούν
ακριβή αντίγραφα σε όψη, λειτουργικότητα και βάρος με τα πραγματικά του
ελληνικού στρατού (π.χ. G3A3).
Φυσικά ήταν ο υπεύθυνος της προετοιμασίας και εκπαίδευσης
της ομάδας της ΣΣΕ που για πρώτη φορά συμμετείχε στους διεθνείς αγώνες του
Westpoint. Η Ομάδα μετά από ένα χρόνο εκπαίδευση κατάφερε να ανταπεξέλθει και
να ολοκληρώσει στις άγνωστες μέχρι σήμερα σκληρές και απαιτητικές δοκιμασίες
και να λάβει τα συγχαρητήρια από τους Αμερικανούς διοργανωτές.
Οι Ευέλπιδες όμως γνωρίζουν και εκτιμούν τα όσα τους
πρόσφερε και το έδειξαν στην τελετή με την συγκίνηση που τον αντίκριζαν αλλά
και τις εκπλήξεις που του έκρυβαν. Πέρασαν όλοι ένας – ένας και τον χαιρέτησαν
και σε πολλούς από αυτούς γνωρίζοντας
και τις προσωπικές αγωνίες και τα προβλήματά τους έδωσε συμβουλές μέχρι την
τελευταία στιγμή.
Τα δώρα που παρέδωσαν οι Ευέλπιδες συγκίνησαν ιδιαίτερα τον
Συνταγματάρχη τους, καθώς ήταν το πηλίκιο, το ξιφίδιο και τα Διακριτικά όταν
ήταν Επιλοχίας 4ετής Εύελπις αλλά και μια φωτογραφία από την πρώτη ΤΑΜΣ που
έκαναν μαζί του αλλά και ένα ομοίωμα πιστολιού Glock τα οποία παρέλαβε η ΣΣΕ
πρόσφατα και θα χρησιμοποιούνται πλέον στην εκπαίδευση με air soft.
Αυτό όμως που πραγματικά «λύγισε» τον Συνταγματάρχη ήταν
όταν ένας 4ετής ζήτησε την άδεια από τους ανωτέρους του και δίνοντας το σύνθημα
όλοι οι Ευέλπιδες φώναξαν με στεντόρεια φωνή: «Η ζωή μου όλη κίτρινη και μπλε
ΣΣΕ, ΣΣΕ». Αυτό ουσιαστικά ήταν το αγαπημένο του σύνθημα σαν Διοικητής της ΣΣΕ
καθώς αντικατόπτριζε την αγάπη του και το πάθος του.
Όπως λένε όλοι οι στρατιωτικοί κανένας δεν ξεχνάει τον
Διοικητή του Συντάγματος που είχαν και ο Συνταγματάρχης Νικόλαος Γκρέτσας
αποτελεί για τη νέα γενιά της ΣΣΕ κάτι παραπάνω από αξέχαστος καθώς έχε αφήσει
μεγάλη παρακαταθήκη.
Τα συναισθήματά του όμως τα περιέγραψε με τον καλύτερο τρόπο
και ο ίδιος στο μικρό χαιρετισμό του στους Ευέλπιδες αλλά και στους υπόλοιπους
Αξιωματικούς της ΣΣΕ με τους οποίους συνεργάστηκε.
Ολόκληρη η ομιλία του
Συνταγματάρχη Ν. Γκρέτσα:
Πράγματι λοιπόν η ζωή του στρατιωτικού είναι εκπληκτική
γιατί σου δίνει τη δυνατότητα να ζήσεις τέτοιες στιγμές, που με κόπο κρατάς τα
δάκρυά σου και τον τόνο της φωνής σου σταθερό.
Κατά τη διάρκεια του ενός έτους που είχα την τιμή να ηγούμαι
του ανθού της ελληνικής νεολαίας τα συναισθήματα εναλλάσσονταν τόσο έντονα και
με τέτοια ταχύτητα που οι ώρες έμοιαζαν λεπτά και οι μέρες ώρες. Τι να
πρωτοθυμηθώ. Όταν με στενοχωρούσατε που έπρεπε να επιβάλω ποινές στην ΗΚΑΛ,
γιατί πρέπει να ξέρετε ότι ένας πατέρας οφείλει να είναι αυστηρός, αρκεί να
είναι δίκαιος. Ή όταν σας καμάρωνα να αθλείστε στα γήπεδα, στο κολυμβητήριο και
στα γυμναστήρια. Όπως επίσης κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής εκπαίδευσης,
όπου αγόγγυστα το σύνολο των Ευελπίδων, άνδρες και γυναίκες, εκτελούσατε με
ευλαβική αφοσίωση ότι πρωτότυπο και καινοτόμο προσπαθήσαμε να υλοποιήσουμε
φέτος και όπως συχνά αναρωτιόσασταν «να δούμε ποια άλλη τρέλα θα μας κάνει πάλι
αυτός του μηχανικού…». Πρέπει όμως να ομολογήσω ότι μία μέρα, ένα πρωινό που
ήμασταν στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, εκεί ένιωσα ίσως ο πιο υπερήφανος
Έλληνας Αξιωματικός. Ξέρετε πότε… Τα είπαμε…
Η διαπαιδαγώγηση των Ευελπίδων βασίζεται σε 3 πυλώνες: την
στρατιωτική εκπαίδευση, την ακαδημαϊκή μόρφωση και τις παραδόσεις. Το Σύνταγμα
λοιπόν είναι ο πατέρας και η μάνα των Ευελπίδων. Το Σύνταγμα είναι υπεύθυνο για
την πρόοδο και τη μόρφωση των παιδιών του. Είναι υπεύθυνο για τη διαμόρφωση του
χαρακτήρα ηγέτη με τα τρία κεφαλαιώδη κατά τον Αριστοτέλη χαρακτηριστικά, το
Πάθος, το Ήθος και τη Λογική. Γιατί πλέον στρατός σημαίνει Λογική. Θεωρώ ότι την
χρονιά αυτή βάλαμε ένα λιθαράκι ακόμα στην προσπάθεια να διαμορφώσουμε ηγέτες
που θα ηγηθούν ανθρώπων. Γιατί αυτή είναι η δουλειά μας η Διοίκηση και η
Ηγεσία. Να επιδιώκετε τη Διοίκηση, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες και
καταστάσεις, που μπορεί να φθάνουν έως την αυτοθυσία για την προάσπιση της
πατρίδας και του έθνους.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω του Δκτές της Σχολής, τον Αντγο κ.
Λαλούση και τον Υπτγο κ. Χούπη για την αμέριστη συμπαράσταση, υπομονή και ανοχή
που υπέδειξαν κατά τη διάρκεια του έτους.
Να ευχαριστήσω ιδιαίτερα του Δκτές μου, τον Ανχη Νίκο, Ανχη
Σκουφάκη και Ανχη Δαλδάκη, με τη βοήθεια των οποίων υλοποιήθηκαν οι στόχοι που
είχα ορίσει αναλαμβάνοντας τη Διοίκηση του Συντάγματος. Στόχοι που εστιάσθηκαν
στην εκπαίδευση, στον αθλητισμό, στις συνθήκες διαβίωσης και γενικότερα στη
διαπαιδαγώγηση των Ευελπίδων.
Να ευχαριστήσω από την καρδιά μου το σύνολο των Αξιωματικών
του Συντάγματος, γιατί με πίστεψαν και εφάρμοσαν όλες τις εντολές και διαταγές
με στόχο την εκπλήρωση της αποστολής. Όποτε με χρειαστείτε θα είμαι δίπλα σας.
Να ευχαριστήσω την οικογένεια μου για την υπομονή. Τη σύζυγο
και τα παιδιά μου. Τους γονείς μου. Τα αδέρφια μου και γενικότερα τη
στρατιωτική μου οικογένεια. Δόξα τον Θεό είμαστε 9 πρωτοξάδερφα Αξιωματικοί και
έχουμε και μία Εύελπι και με τη βοήθεια του Θεού στο μέλλον μπορεί να γίνουμε
περισσότεροι…
Ευέλπιδες, Παιδιά μου, θέλω να προσπαθείτε μέχρι τέλους. Να
μην αφήνετε να λειτουργεί ανασταλτικά προς την επίτευξη των στόχων σας τίποτα,
ούτε η τυχόν έλλειψη των μέσων, ούτε τυχόν ενδοιασμοί των προϊσταμένων, ούτε τα
επικριτικά σχόλια κάποιων πολύξερων τιμητών των πάντων. Να διεκδικείτε και να
εκβιάζετε λύσεις για το καλό της υπηρεσίας και των υφισταμένων σας.
Και το κυριότερο, όταν κάτι θα πηγαίνει στραβά, κάτι θα
γίνεται λάθος και σας ρωτάνε ποιος φταίει η απάντηση του Διοικητή, του ηγέτη
είναι μία, τρία γράμματα ΕΓΩ. Και από την άλλη, όταν θα έρχεται η επιτυχία και
η επίτευξη των στόχων και σας λένε μπράβο, πρέπει να δείχνετε τους άνδρες και
τις γυναίκες του τμήματός σας και να λέτε ΑΥΤΟΙ.
Εσείς λοιπόν Ευέλπιδες καταφέρατε όλα όσα έγιναν φέτος και
εσείς είστε υπεύθυνοι για τα συγχαρητήρια και τα συγκινητικά λόγια που μου
απευθύνονται σήμερα. Χωρίς εσάς τίποτα.
Συγχαρητήρια στον Σχη Φασιανό για την άξια επιλογή του. Του
εύχομαι να είναι εκτός από εξαίρετος Αξιωματικός και τυχερός.
Θα ολοκληρώσω αυτή τη φορά χρησιμοποιώντας τα λόγια ενός
παραπληγικού επιστήμονα, μαχητή της ζωής που απεβίωσε τον περασμένο χρόνο, τον
Στήβεν Χώκινγκ. Και θα απευθυνθώ στους Ευέλπιδες, στους νεαρούς Αξιωματικούς
αλλά και στους παρόντες νέους. Έλεγε λοιπόν ο Στήβεν Χώκινγκ καθηλωμένος στο
αναπηρικό καρότσι:
«Θυμήσου να κοιτάς ψηλά τ’ αστέρια και όχι κάτω στα πόδια
σου… Όσο δύσκολη και αν σου φαίνεται η ζωή, πάντα θα υπάρχει κάτι που μπορείς
να κάνεις με επιτυχία. Αυτό που μετράει απλώς, είναι να μην τα παρατάς!!!»
