ΕΦΥΓΕ ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΕΑΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΥ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥ ΓΕΝΝΗΜΑ ΚΑΙ ΘΡΕΜΜΑ
ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΤΙΣ ΙΕΡΕΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ &
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ …!!!!! (ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ)
Ο ΙΕΡΕΥΣ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ, ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ.
Χθες, ανήμερα του Αγίου Νικολάου Καβάσιλα με
το νέο ημερολόγιο και του Αγίου Παναγή Μπασιά με το παλαιό, εκοιμήθη ένας
Αληθινός Ιερεύς του Υψίστου, ο Αγαπημένος μας, Παππούλης Παναγιώτης
Καραγιάννης.
Με δάκρυα στα μάτια και πόνο στην ψυχή,
αισθάνομαι για χάρη του ποιμνίου, να γράψω λίγα καρδιακά λόγια για τον
Αγιασμένο Πνευματικό μας Πατέρα, έναν άνθρωπο που έχει σημαδέψει την εν Χριστώ
Ζωή μας και τον οποίο, συν Θεώ, δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Ο παππούλης ήταν ένας Ιερεύς, με όλη την
σημασία της λέξεως. Ζούσε και ανέπνεε για την Ιεροσύνη, για το ποίμνιο, για την
Θεία Λειτουργία. Για σαράντα χρόνια Λειτουργούσε κάθε μέρα, ασταμάτητα,
μνημονεύοντας χιλιάδες ψυχές, ζωντανές και κεκοιμημένες. Πίστευε ακράδαντα στην
δύναμη που έχει το Πανάγιο Θυσιαστήριο και η Αγία Πρόθεση, να σώζει ψυχές,
οδηγώντας τις, από την κόλαση στον παράδεισο, από την απελπισία στην χαρά.
Δεν μπορούσε να διανοηθεί, ότι δεν θα
λειτουργούσε έστω και για μία μέρα. Όταν αρρώστησε σοβαρά και δεν μπορούσε πια
να λειτουργεί, ήταν περίλυπος, αισθανόταν ότι του πήραν το οξυγόνο της ψυχής
του. Είχε ταυτίσει κυριολεκτικά την ζωή του, με την Θεία Λειτουργία.
ΩΣ Πνευματικός ήταν μοναδικός. Τον
χαρακτήριζε η απλότητα και η θυσιαστική αγάπη. Εξομολογούσε χιλιάδες κόσμο, με
πολλή υπομονή, αυταπάρνηση και συμπόνια. Ενώ πονούσε και υπέφερε λόγω σοβαρών
ασθενειών, αγνοούσε τον εαυτό του και ενδιαφερόταν για το ποίμνιο. Για τον
παππούλη το ποίμνιο ήταν τα πάντα, όλη του η ζωή, έτρεμε μην πάθει κάτι ο λαός
του Θεού, προστάτευε με όλες του τις δυνάμεις τις ψυχές που του ενεπιστεύθει ο
Κύριος.
Ο λαός του Θεού αναγνώρισε την απέραντη αγάπη
του Παππού μας, όπως τον αποκαλούσαμε, κάτι που το απέδειξε στην κηδεία του,
όπου πλήθη πιστών, Κληρικών και Λαικών, κατέκλυσε από νωρίς, τον Ιερό Ναό των
Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Τα μάτια όλων ήταν δακρυσμένα, όλοι είχαν να θυμούνται
κάποια ευεργεσία του Παππούλη. Συγκινητική ήταν και η παρουσία του Παναγιωτάτου
Μητροπολίτη μας κ. Ανθίμου, ο οποίος μίλησε με πόλλή αγάπη, ευλάβεια και σεβασμό
για τον Πατέρα Παναγιώτη, λέγοντας μας, ότι επρόκειτο για έναν Άγιο Ιερέα, ο
οποίος έδωσε την ψυχή του, για χάρη του ποιμνίου.
Ειλικρινά δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο
Παππούλης μας εκοιμήθη. Γνωρίζω καλά ότι είναι κοντά στον Χριστό και πρεσβεύει
ασταμάτητα για εμάς, όμως μας λείπει ήδη πολύ. Ευτυχώς που ο καλός Θεός,
φρόντισε ο Πατέρας μας, να ταφεί πίσω από το Ιερό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και
έτσι θα μπορούμε καθημερινά, να πηγαίνουμε και να του μιλάμε, κάτι που το
έχουμε τόσο ανάγκη.
Αγαπημένε μου Παππούλη σε αγαπώ πάρα πολύ. Σε
ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου, για όλα όσα μας δίδαξες, για όλα όσα μας
χάρισες, για αυτό που ήσουν. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Πάντοτε θα είσαι βαθιά μέσα
στην καρδιά μου. Ιερείς σαν και εσένα δεν υπάρχουν πολλοί. Δεν γνωρίζω πώς θα
αναπληρώσουμε το κενό που άφησες. Γνωρίζω όμως ότι Εσύ θα είσαι Συνεχώς Κοντά
μας και θα μας Προστατεύεις. Σε αγαπώ πάρα πολύ. Και πάλι σε ΕΥΓΝΩΜΟΝΩ ΓΙΑ ΟΛΑ.
Αιωνία σου η Μνήμη Άγιε Πνευματικέ μας, Αιωνία σου η Μνήμη.......
Με απέραντη υιική
αγάπη και ευγνωμοσύνη
Ένας ανάξιος νέος, δικό σου παιδί
Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Η Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ Ι Α
Ι Ε Ρ Α Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Σ Θ Ε Σ Σ Α Λ Ο Ν Ι Κ Η Σ
Δ/νσις:
Βογατσικοῦ 7, Τ.Κ.: 546 22, τηλ.: 2310-261.216, τηλεομ.: 2310-269.291,
ἱστοσελίς:
www.imth.gr, ἠλ. ταχυδρομεῖον: gr_imth@yahoo.com
Ἐν
Θεσσαλονίκῃ τῇ 20.06.2018.-
ΕΚΔΗΜΙΑ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
Ἡ
Ἱερὰ Μητρόπολις Θεσσαλονίκης μετὰ βαθυτάτης συγκινήσεως καὶ
ἐν
συνοχῇ καρδίας ἀναγγέλλει στὸν ἱερὸ κλῆρο καὶ τὸ εὐσεβὲς αὐτῆς πλήρωμα
τὴν πρὸς
Κύριον ἐκδημία τοῦ
αἰδεσιμολογιωτάτου
πρωτοπρεσβυτέρου
π.
Παναγιώτου Καραγιάννη.
Ὁ μακαριστὸς πρωτοπρ. Παναγιώτης Καραγιάννης
τοῦ Ἀντωνίου καὶ τῆς Μαρίας γεννήθηκε τὸ 1939 στὴν Καλαμάτα τοῦ Ν. Μεσσηνίας.
Μετὰ τὸ πέρας τῶν ἐγκυκλίων σπουδῶν του εἰσήχθη στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Ἀριστοτελείου
Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀπεφοίτησε τὸ 1981. Νυμφεύθηκε τὴν Ἑλένη
Θεοφιλοπούλου, μὲ τὴν ὁποία ἀπέκτησαν τέσσερα τέκνα. Διάκονος χειροτονήθηκε τὴν
18η Μαρτίου 1967 καὶ πρεσβύτερος τὴν 9η Ἀπριλίου τοῦ ἰδίου ἔτους ἀπὸ τὸν
μακαριστὸ Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο τὸν Β’. Ὑπηρέτησε ὡς πρεσβύτερος στὴν
Ἱερὰ Μητρόπολη Μεσσηνίας κατὰ τὰ ἔτη 1967-1977 στὸν ἱερὸ Ναὸ ἁγίου Δημητρίου
Πεύκου καὶ κατὰ τὰ ἔτη 1977-1980 στὸν ἱερὸ Ναὸ ἁγίου Δημητρίου Μερόπης, στὴν δὲ Ἱερὰ Μητρόπολη
Θεσσαλονίκης κατὰ τὰ ἔτη 1980-2010 στὸν ἱερὸ Ναὸ ἁγίων παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Ἀκροπόλεως.
Ἐκοιμήθη στὴ Θεσσαλονίκη σήμερα, 20ὴ Ἰουνίου
2018. Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία θὰ τελεσθῇ σήμερα τὴν 6.00’ μ.μ. στὸν ἱερὸ Ναὸ ἁγίων
παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Ἀκροπόλεως, ἐνῶ ἡ σορὸς τίθεται ἤδη
σὲ
προσκύνηση.
Αἰωνία
αὐτοῦ ἡ μνήμη.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς
Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.
