ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ
Δ. ΛΥΡΑ.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΑΛΥΡΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ.
Στη φύση
και στη ζωή οι νόμοι εφαρμόζονται κατά τον πιο αθόρυβο, σοφότερο και απλούστερο
τρόπο. Οι νόμοι αυτοί προϋπάρχουν από καταβολής κόσμου και οι επιστήμονες
μελετώντας τη φύση και τη ζωή, διδάσκονται, αντιγράφουν, και μένουν έκθαμβοι.
Διαβαίνομε εν μέσω μυστηρίων και διαβιούμε εν μέσω θαυμάτων. Ένα από τα πολλά
θαύματα της φύσης είναι η καλλιτεχνική της μαγεία και η διαφορετικότητα
γνωρισμάτων. Θαύμα-Μυστήριο η ζωή. Δεν ορίζεται, αλλά περιγράφεται , από τις
ιδιότητες της. Βίος μη γνωστός ου βιοτός, έλεγαν οι προγονοί μας και
ερμηνεύεται : Είναι σαν να μην ζεις, όταν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου και τον
γύρω σου κόσμο. Σπούδασα την επιστήμη της ζωής, που λέγεται βιολογία. Έμαθα
πολλά, μου έδωσε πολλά, τα μετέδωσα στους μαθητές-συναδέλφους-φίλους μου, και
στο διαδίκτυο. Συνεχίζω να τα εφαρμόζω στη ζωή μου, τα οποία έμαθα από τη
βιολογία, που είναι η κατεξοχήν επιστήμη τν οργανισμών στα κοινά γνωρίσματα μας
, λαμβάνοντας παράμετρο μόνο το γενετικό υλικό, γιατί γεννιόμαστε με το
γενετικό υλικό και γινόμαστε με το περιβάλλον, φυσικό και ανθρωπογενές. Η
άνοιξη μου θυμίζει τα παιδικά μας χρόνια που μαζεύαμε σπαράγγια, οβρυές,
βολβούς, σαλιγκάρια, άγρια χόρτα, τα οποία τρώγαμε, και εξασφαλίζαμε το
χαρτζιλίκι μας. Απολαμβάναμε τα αγριολούλουδα με πολλά χρώματα-αρώματα και τα
φίδια έκαναν την εμφάνιση τους μετά τη χειμερία νάρκη, καθώς και πολλά άλλα
ζώα. Αφήναμε το κυνήγι με τα αγκίστρια, δόκανα και πλακοπαγίδες και πιάναμε το
ψάρεμα στήνοντας καλαμωτές, κοφίνες, βρόχια, πεταχτό. Προσέχαμε τα
μικρογενημένα αρνοκάτσικα , για να τα σφάξουμε το Πάσχα ή να τα πουλήσουμε, και
άρχιζε το σκάψιμο, όργωμα σταφίδων αμπελιών ,ελιών, μπαξέδων, κήπων και
φυτουργία σπόρων, γαλάζωμα, χαιρετισμοί, επιτάφιος ,μασκουλα, Πάσχα. Είχαμε τον
“πλούτο” της “φτώχειας” και της ξυπολησιάς και τη μαγεία της φύσης με την
ηρεμία της και τη γαλήνη. Τσακωνόμαστε για μια μενίδα, έναν τσιμπουργιάνο, ένα
μανούσι, η για το ποιος θα στήσει τα δόκανα, τα αγκίστρια, τις πλακοπαϊδες στο
καλύτερο μέρος, για να πιάσει πουλιά ή ποιος θα φλομώσει τη λίμνη στο ποτάμι, ή
θα φτιάσει καλαμωτή ,ή ποιος θ’ ανέβει πρώτος στο δέντρο, για να μαζέψει τα
καρακαξάβγουλα ή τα μικρά πουλιά τους με ανταγωνιστή πολλές φορές τη δεντρογαλιά.
Ο καθένας μας μάζευε το κοκολόϊ, για να βγάλει το χαρτζιλίκι του, ζώντας την
ένταση, την αγωνία, την περιπέτεια. Τώρα ζούμε τη «δυστυχία» και «φτώχεια» του
πλούτου και των ανέσεων. Μας συντροφεύει η τηλεόραση, το κινητό και το
διαδίκτυο. Η επικοινωνία μας γίνεται μόνο με το SMS, καταργώντας την
αλληλογραφία.
Όμως το
γράμμα κάποτε είχε πολύ συναίσθημα και αγωνία
ΠΗΓΗ:
